مخالفان بیعت با یزید: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==پانویس== {{یادآوری پانویس}} {{پانویس}} +== پانویس == {{پانویس}})) |
(←مقدمه) |
||
| (۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | |||
| موضوع مرتبط = امام حسین | |||
| عنوان مدخل = | |||
| مداخل مرتبط = | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
{{ | == مقدمه == | ||
< | [[یزید بن معاویه]] و والیان او، پس از [مرگ [[معاویه]] از [[مردم]] و شخصیّت‌ها می‌گرفتند. امّا کسانی هم زیر بار [[بیعت]] نرفتند. از جمله کسانی که علناً [[بیعت با یزید]] را ردّ کردند و زیر بار [[حکومت]] او نرفتند و از او [[انتقاد]] کردند، اینان بودند: [[حسین بن علی]]{{ع}}، عبدالرحمن بن ابی بکر، [[عبدالله بن زبیر]]، [[منذر بن زبیر]]، عبد الرحمن بن سعید، [[عابس]] بن سعید و [[عبدالله بن حنظله]]<ref>حیاة الامام الحسین، ج۲، ص۲۰۹.</ref>. [[سید الشهدا]]{{ع}} [[دعوت]] ولید، [[والی مدینه]] را برای بیعت ردّ کرد و ضمن سخنی که [[فضایل]] دودمان رسالت را برشمرد و به ننگ‌های یزید اشاره داشت، فرمود: {{متن حدیث|....وَ مِثْلِي لاَ يُبَايِعُ لِمِثْلِهِ}}<ref>بحار الانوار، ج۴۴، ص۳۲۵.</ref>. و به [[مروان]] نیز که آن حضرت را می‌خواست به بیعت وادارد، فرمود: {{متن حدیث|وَيْحَكَ! أَتَأْمُرُني بِبَيْعَةِ يَزيدَ وَ هُوَ رَجُلٌ فاسِقٌ؟!}}<ref>موسوعة کلمات الامام الحسین، ص۲۸۴.</ref>. (آیا مرا به بیعت مردی [[فاسق]] چون یزید فرا می‌خوانی؟) سید الشهدا{{ع}} بیعت با یزید را به معنای قبول سلطۀ [[جور]] و [[رضا]] دادن به [[هدم]] [[اسلام]] می‌دید. از این‌رو و برای [[نجات]] اسلام و [[امّت]] از حکومت [[فاسقان]]، [[بیعت]] نکرد و [[سفر]] [[مکّه]]، سپس راه [[کربلا]] را در پیش گرفت<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص۴۳۹.</ref>. | ||
== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
# [[پرونده:13681024.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|'''فرهنگ عاشورا''']] | |||
{{پایان منابع}} | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:امام حسین]] | ||
[[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]] | [[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۴۶
مقدمه
یزید بن معاویه و والیان او، پس از [مرگ معاویه از مردم و شخصیّت‌ها می‌گرفتند. امّا کسانی هم زیر بار بیعت نرفتند. از جمله کسانی که علناً بیعت با یزید را ردّ کردند و زیر بار حکومت او نرفتند و از او انتقاد کردند، اینان بودند: حسین بن علی(ع)، عبدالرحمن بن ابی بکر، عبدالله بن زبیر، منذر بن زبیر، عبد الرحمن بن سعید، عابس بن سعید و عبدالله بن حنظله[۱]. سید الشهدا(ع) دعوت ولید، والی مدینه را برای بیعت ردّ کرد و ضمن سخنی که فضایل دودمان رسالت را برشمرد و به ننگ‌های یزید اشاره داشت، فرمود: «....وَ مِثْلِي لاَ يُبَايِعُ لِمِثْلِهِ»[۲]. و به مروان نیز که آن حضرت را می‌خواست به بیعت وادارد، فرمود: «وَيْحَكَ! أَتَأْمُرُني بِبَيْعَةِ يَزيدَ وَ هُوَ رَجُلٌ فاسِقٌ؟!»[۳]. (آیا مرا به بیعت مردی فاسق چون یزید فرا می‌خوانی؟) سید الشهدا(ع) بیعت با یزید را به معنای قبول سلطۀ جور و رضا دادن به هدم اسلام می‌دید. از این‌رو و برای نجات اسلام و امّت از حکومت فاسقان، بیعت نکرد و سفر مکّه، سپس راه کربلا را در پیش گرفت[۴].
منابع
پانویس
- ↑ حیاة الامام الحسین، ج۲، ص۲۰۹.
- ↑ بحار الانوار، ج۴۴، ص۳۲۵.
- ↑ موسوعة کلمات الامام الحسین، ص۲۸۴.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص۴۳۹.