پیامبر خاتم در معارف دعا و زیارات: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۲ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۲۲

مقدمه

محمد بن عبدالله (ص) بنیان‌گذار اسلام و آخرین پیامبر خداوند است^[۱]. خداوند عزیز، قرآن آخرین و کامل‌ترین کتاب آسمانی را به او وحی فرمود^[۲]. و الطافی چون شرح صدر^[۳] خُلق عظیم^[۴] و مشاهده حقایق هستی^[۵] را به او عنایت فرمود.

در قرآن کریم، از آن حضرت چهار بار با نام محمد^[۶] و یک بار با نام احمد یاد شده است^[۷].

امام سجاد (ع) علاوه بر ذکر نام رسول خدا، در صلوات‌های مکرر، در عبارات دیگری از صحیفه نیز نام آن حضرت را آورده و ایشان را به بزرگواری ستوده است. وی محمد (ص) را عنایت خاص خداوند به مسلمانان و مایه برتری امت اسلام معرفی کرده و فرموده است: «حمد و سپاس خداوندی را که بر ما منّت نهاد و پیامبر خود محمد (ص) را به رسالت بر ما فرستاد. این نعمت، ویژه ما بود و امت‌های گذشته که در قرن‌های پیشین می‌زیستند، از آن بی‌بهره بودند»^[۸]. «خدایا! بر محمد و عترت او، که برگزیدگان از میان آفریدگانت هستند، درود فرست و چنان که خود فرمان داده‌ای ما را نیوشنده سخن ایشان و فرمانبردار حکم ایشان قرار ده»^[۹].

در منظر امام سجاد (ع)، محمد (ص) پیشوای رحمت و برکت و موجب نزول عنایت خداوند به آفریدگان اوست: «اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ أَمِينِكَ عَلَى وَحْيِكَ، وَ نَجِيبِكَ مِنْ خَلْقِكَ، وَ صَفِيِّكَ‏ مِنْ‏ عِبَادِكَ‏، إِمَامِ الرَّحْمَةِ، وَ قَائِدِ الْخَيْرِ، وَ مِفْتَاحِ الْبَرَكَةِ»؛ «بار خدایا! بر محمد که امین وحی، امام رحمت و پیشوای خیر، کلید برکت‌ها، برگزیده از میان آفریدگان و دوست مخلص از میان همه بندگان توست، درود فرست»^[۱۰]. شفاعت رسول خدا (ص)، نیز نشانه عنایت ویژه خداوند به امت اوست تا در پرتو آن راه سعادت را بهتر بپیمایند. «بارالها! من به اتکای عمل صالح خود به نزد تو نیامده‌ام و به شفاعت هیچ مخلوقی، جز شفاعت محمد (ص) و اهل بیت او (ع) امید نبسته‌ام»^[۱۱].

«اللَّهُمَّ فَإِنِّي أَتَقَرَّبُ إِلَيْكَ بِالْمُحَمَّدِيَّةِ الرَّفِيعَةِ، وَ الْعَلَوِيَّةِ الْبَيْضَاءِ، وَ أَتَوَجَّهُ‏ إِلَيْكَ‏ بِهِمَا أَنْ تُعِيذَنِي مِنْ شَرِّ كَذَا وَ كَذَا»، «ای خداوند من! به مقام رفیع محمد و طریقت درخشان علی به تو تقرب می‌جویم و به وسیله آن دو به تو روی می‌آورم که مرا از شرّ همه پلیدی‌ها، پناه دهی...»^[۱۲].

یکی از ویژگی‌های انحصاری حضرت محمد (ص) دریافت قرآن از مبدأ وحی، برای هدایت همه مردم جهان در طول تاریخ است: «بار خدایا، تو این قرآن را بر پیامبرت محمد (ص) فرستادی و علم به شگفتی‌هایش را به او الهام فرمودی،... پس بر محمد (ص) که خطیب قرآن است و خاندان او که خازنان علم قرآن‌اند، درود فرست و ما را در زمره کسانی قرار ده که از سر صدق معترف‌اند که قرآن از نزد تو نازل شده است،... و چون قدم به راه راست قرآن نهادیم هیچ چیز ما را در راه نلغزاند»^[۱۳].^[۱۴].^[۱۵]

منابع

خالقیان، فضل‌الله، مقاله «حضرت محمد»، دانشنامه صحیفه سجادیه

پانویس

↑ ﴿مَا كَانَ مُحَمَّدٌ أَبَا أَحَدٍ مِنْ رِجَالِكُمْ وَلَكِنْ رَسُولَ اللَّهِ وَخَاتَمَ النَّبِيِّينَ وَكَانَ اللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمًا﴾ «محمّد، پدر هیچ یک از مردان شما نیست اما فرستاده خداوند و واپسین پیامبران است و خداوند به هر چیزی داناست» سوره احزاب، آیه ۴۰.
↑ ﴿وَكَذَلِكَ أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لِتُنْذِرَ أُمَّ الْقُرَى وَمَنْ حَوْلَهَا وَتُنْذِرَ يَوْمَ الْجَمْعِ لَا رَيْبَ فِيهِ فَرِيقٌ فِي الْجَنَّةِ وَفَرِيقٌ فِي السَّعِيرِ﴾ «و بدین‌گونه ما به تو قرآنی عربی وحی کردیم تا (مردم) امّ القری و پیرامون آن را بیم دهی و (نیز) از روز گرد آمدن (همگان در رستخیز) که تردیدی در آن نیست بیم دهی» سوره شوری، آیه ۷؛ ﴿إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ تَنْزِيلًا﴾ «به راستی ما این قرآن را بر تو خرده خرده فرو فرستاده‌ایم» سوره انسان، آیه ۲۳.
↑ ﴿أَلَمْ نَشْرَحْ لَكَ صَدْرَكَ﴾ «آیا به دلت گشایش ندادیم؟» سوره انشراح، آیه ۱.
↑ ﴿وَإِنَّكَ لَعَلَى خُلُقٍ عَظِيمٍ﴾ «و به راستی تو را خویی است سترگ» سوره قلم، آیه ۴.
↑ ﴿سُبْحَانَ الَّذِي أَسْرَى بِعَبْدِهِ لَيْلًا مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الْأَقْصَى الَّذِي بَارَكْنَا حَوْلَهُ لِنُرِيَهُ مِنْ آيَاتِنَا إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ﴾ «پاکا آن (خداوند) که شبی بنده خویش را از مسجد الحرام تا مسجد الاقصی - که پیرامون آن را خجسته گردانده‌ایم- برد تا از نشانه‌هایمان بدو نشان دهیم، بی‌گمان اوست که شنوای بیناست» سوره اسراء، آیه ۱.
↑ ﴿وَمَا مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ أَفَإِنْ مَاتَ أَوْ قُتِلَ انْقَلَبْتُمْ عَلَى أَعْقَابِكُمْ وَمَنْ يَنْقَلِبْ عَلَى عَقِبَيْهِ فَلَنْ يَضُرَّ اللَّهَ شَيْئًا وَسَيَجْزِي اللَّهُ الشَّاكِرِينَ﴾ «و محمد جز فرستاده‌ای نیست که پیش از او (نیز) فرستادگانی (بوده و) گذشته‌اند؛ آیا اگر بمیرد یا کشته گردد به (باورهای) گذشته خود باز می‌گردید؟ و هر کس به (باورهای) گذشته خود باز گردد هرگز زیانی به خداوند نمی‌رساند؛ و خداوند سپاسگزاران را به زودی پاداش خواهد داد» سوره آل عمران، آیه ۱۴۴؛ ﴿مَا كَانَ مُحَمَّدٌ أَبَا أَحَدٍ مِنْ رِجَالِكُمْ وَلَكِنْ رَسُولَ اللَّهِ وَخَاتَمَ النَّبِيِّينَ وَكَانَ اللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمًا﴾ «محمّد، پدر هیچ یک از مردان شما نیست اما فرستاده خداوند و واپسین پیامبران است و خداوند به هر چیزی داناست» سوره احزاب، آیه ۴۰؛ ﴿وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَآمَنُوا بِمَا نُزِّلَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَهُوَ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ كَفَّرَ عَنْهُمْ سَيِّئَاتِهِمْ وَأَصْلَحَ بَالَهُمْ﴾ «و (خداوند) از گناهان آنان که ایمان آوردند و کارهای شایسته کردند و به آنچه بر محمد فرو فرستاده شده که همه راستین و از سوی پروردگارشان است ایمان آوردند، چشم پوشید و حالشان را نیکو گردانید» سوره محمد، آیه ۲؛ ﴿مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَالَّذِينَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ...﴾ «محمد، پیامبر خداوند است و آنان که با وی‌اند، بر کافران سختگیر، میان خویش مهربانند» سوره فتح، آیه ۲۹.
↑ ﴿وَإِذْ قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ إِنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُمْ مُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيَّ مِنَ التَّوْرَاةِ وَمُبَشِّرًا بِرَسُولٍ يَأْتِي مِنْ بَعْدِي اسْمُهُ أَحْمَدُ فَلَمَّا جَاءَهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ قَالُوا هَذَا سِحْرٌ مُبِينٌ﴾ «و (یاد کن) آنگاه را که عیسی پسر مریم گفت: ای بنی اسرائیل! من فرستاده خداوند به سوی شمایم، توراتی را که پیش از من بوده است راست می‌شمارم و نویددهنده به پیامبری هستم که پس از من خواهد آمد، نام او احمد است؛ امّا چون برای آنان برهان‌ها (ی روشن) آورد، گفتند: این جادویی آشکار است» سوره صف، آیه ۶.
↑ نیایش دوم.
↑ نیایش سی‌و‌چهارم.
↑ نیایش دوم.
↑ نیایش چهل‌و‌هشتم.
↑ نیایش چهل‌و‌نهم.
↑ نیایش چهل‌و‌دوم.
↑ الصحیفة السجادیة، امام زین‌العابدین (ع)، نشر الهادی قم، ۱۴۱۸؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵.
↑ خالقیان، فضل‌الله، مقاله «حضرت محمد»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۱۸۶.

[1] ﴿مَا كَانَ مُحَمَّدٌ أَبَا أَحَدٍ مِنْ رِجَالِكُمْ وَلَكِنْ رَسُولَ اللَّهِ وَخَاتَمَ النَّبِيِّينَ وَكَانَ اللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمًا﴾ «محمّد، پدر هیچ یک از مردان شما نیست اما فرستاده خداوند و واپسین پیامبران است و خداوند به هر چیزی داناست» سوره احزاب، آیه ۴۰.

[2] ﴿وَكَذَلِكَ أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لِتُنْذِرَ أُمَّ الْقُرَى وَمَنْ حَوْلَهَا وَتُنْذِرَ يَوْمَ الْجَمْعِ لَا رَيْبَ فِيهِ فَرِيقٌ فِي الْجَنَّةِ وَفَرِيقٌ فِي السَّعِيرِ﴾ «و بدین‌گونه ما به تو قرآنی عربی وحی کردیم تا (مردم) امّ القری و پیرامون آن را بیم دهی و (نیز) از روز گرد آمدن (همگان در رستخیز) که تردیدی در آن نیست بیم دهی» سوره شوری، آیه ۷؛ ﴿إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ تَنْزِيلًا﴾ «به راستی ما این قرآن را بر تو خرده خرده فرو فرستاده‌ایم» سوره انسان، آیه ۲۳.

[3] ﴿أَلَمْ نَشْرَحْ لَكَ صَدْرَكَ﴾ «آیا به دلت گشایش ندادیم؟» سوره انشراح، آیه ۱.

[4] ﴿وَإِنَّكَ لَعَلَى خُلُقٍ عَظِيمٍ﴾ «و به راستی تو را خویی است سترگ» سوره قلم، آیه ۴.

[5] ﴿سُبْحَانَ الَّذِي أَسْرَى بِعَبْدِهِ لَيْلًا مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الْأَقْصَى الَّذِي بَارَكْنَا حَوْلَهُ لِنُرِيَهُ مِنْ آيَاتِنَا إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ﴾ «پاکا آن (خداوند) که شبی بنده خویش را از مسجد الحرام تا مسجد الاقصی - که پیرامون آن را خجسته گردانده‌ایم- برد تا از نشانه‌هایمان بدو نشان دهیم، بی‌گمان اوست که شنوای بیناست» سوره اسراء، آیه ۱.

[6] ﴿وَمَا مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ أَفَإِنْ مَاتَ أَوْ قُتِلَ انْقَلَبْتُمْ عَلَى أَعْقَابِكُمْ وَمَنْ يَنْقَلِبْ عَلَى عَقِبَيْهِ فَلَنْ يَضُرَّ اللَّهَ شَيْئًا وَسَيَجْزِي اللَّهُ الشَّاكِرِينَ﴾ «و محمد جز فرستاده‌ای نیست که پیش از او (نیز) فرستادگانی (بوده و) گذشته‌اند؛ آیا اگر بمیرد یا کشته گردد به (باورهای) گذشته خود باز می‌گردید؟ و هر کس به (باورهای) گذشته خود باز گردد هرگز زیانی به خداوند نمی‌رساند؛ و خداوند سپاسگزاران را به زودی پاداش خواهد داد» سوره آل عمران، آیه ۱۴۴؛ ﴿مَا كَانَ مُحَمَّدٌ أَبَا أَحَدٍ مِنْ رِجَالِكُمْ وَلَكِنْ رَسُولَ اللَّهِ وَخَاتَمَ النَّبِيِّينَ وَكَانَ اللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمًا﴾ «محمّد، پدر هیچ یک از مردان شما نیست اما فرستاده خداوند و واپسین پیامبران است و خداوند به هر چیزی داناست» سوره احزاب، آیه ۴۰؛ ﴿وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَآمَنُوا بِمَا نُزِّلَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَهُوَ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ كَفَّرَ عَنْهُمْ سَيِّئَاتِهِمْ وَأَصْلَحَ بَالَهُمْ﴾ «و (خداوند) از گناهان آنان که ایمان آوردند و کارهای شایسته کردند و به آنچه بر محمد فرو فرستاده شده که همه راستین و از سوی پروردگارشان است ایمان آوردند، چشم پوشید و حالشان را نیکو گردانید» سوره محمد، آیه ۲؛ ﴿مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَالَّذِينَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ...﴾ «محمد، پیامبر خداوند است و آنان که با وی‌اند، بر کافران سختگیر، میان خویش مهربانند» سوره فتح، آیه ۲۹.

[7] ﴿وَإِذْ قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ إِنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُمْ مُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيَّ مِنَ التَّوْرَاةِ وَمُبَشِّرًا بِرَسُولٍ يَأْتِي مِنْ بَعْدِي اسْمُهُ أَحْمَدُ فَلَمَّا جَاءَهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ قَالُوا هَذَا سِحْرٌ مُبِينٌ﴾ «و (یاد کن) آنگاه را که عیسی پسر مریم گفت: ای بنی اسرائیل! من فرستاده خداوند به سوی شمایم، توراتی را که پیش از من بوده است راست می‌شمارم و نویددهنده به پیامبری هستم که پس از من خواهد آمد، نام او احمد است؛ امّا چون برای آنان برهان‌ها (ی روشن) آورد، گفتند: این جادویی آشکار است» سوره صف، آیه ۶.

[8] نیایش دوم.

[9] نیایش سی‌و‌چهارم.

[10] نیایش دوم.

[11] نیایش چهل‌و‌هشتم.

[12] نیایش چهل‌و‌نهم.

[13] نیایش چهل‌و‌دوم.

[14] الصحیفة السجادیة، امام زین‌العابدین (ع)، نشر الهادی قم، ۱۴۱۸؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵.

[15] خالقیان، فضل‌الله، مقاله «حضرت محمد»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۱۸۶.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]

[۱۴]

[۱۵]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-{{نبوت}}
 {{مدخل مرتبط
 | موضوع مرتبط = پیامبر خاتم
 | عنوان مدخل  = پیامبر خاتم
-| مداخل مرتبط = [[پیامبر خاتم در نهج البلاغه]] - [[پیامبر خاتم در کلام اسلامی]] - [[پیامبر خاتم در تاریخ اسلامی]] - [[پیامبر خاتم در معارف دعا و زیارات]] - [[پیامبر خاتم در معارف و سیره سجادی]]
+| مداخل مرتبط = [[پیامبر خاتم در قرآن]] - [[پیامبر خاتم در نهج البلاغه]] - [[پیامبر خاتم در کلام اسلامی]] - [[پیامبر خاتم در تاریخ اسلامی]] - [[پیامبر خاتم در معارف دعا و زیارات]] - [[پیامبر خاتم در معارف و سیره سجادی]] - [[پیامبر خاتم در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی]]
 | پرسش مرتبط  = پیامبر خاتم (پرسش)
 }}
 == مقدمه ==
-[[محمد بن عبدالله]] {{صل}} بنیان‌گذار [[اسلام]] و [[آخرین پیامبر]] [[خداوند]] است<ref>{{متن قرآن|مَا كَانَ مُحَمَّدٌ أَبَا أَحَدٍ مِنْ رِجَالِكُمْ وَلَكِنْ رَسُولَ اللَّهِ وَخَاتَمَ النَّبِيِّينَ وَكَانَ اللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمًا}} «محمّد، پدر هیچ یک از مردان شما نیست اما فرستاده خداوند و واپسین پیامبران است و خداوند به هر چیزی داناست» سوره احزاب، آیه ۴۰.</ref>. خداوند [[عزیز]]، [[قرآن]] آخرین و [[کامل‌ترین]] [[کتاب آسمانی]] را به او [[وحی]] فرمود<ref>{{متن قرآن|وَكَذَلِكَ أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لِتُنْذِرَ أُمَّ الْقُرَى وَمَنْ حَوْلَهَا وَتُنْذِرَ يَوْمَ الْجَمْعِ لَا رَيْبَ فِيهِ فَرِيقٌ فِي الْجَنَّةِ وَفَرِيقٌ فِي السَّعِيرِ}} «و بدین‌گونه ما به تو قرآنی عربی وحی کردیم تا (مردم) امّ القری و پیرامون آن را بیم دهی و (نیز) از روز گرد آمدن (همگان در رستخیز) که تردیدی در آن نیست بیم دهی» سوره شوری، آیه ۷؛ {{متن قرآن|إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ تَنْزِيلًا}} «به راستی ما این قرآن را بر تو خرده خرده فرو فرستاده‌ایم» سوره انسان، آیه ۲۳.</ref>. و الطافی چون [[شرح صدر]]<ref>{{متن قرآن|أَلَمْ نَشْرَحْ لَكَ صَدْرَكَ}} «آیا به دلت گشایش ندادیم؟» سوره انشراح، آیه ۱.</ref> [[خُلق عظیم]]<ref>{{متن قرآن|وَإِنَّكَ لَعَلَى خُلُقٍ عَظِيمٍ}} «و به راستی تو را خویی است سترگ» سوره قلم، آیه ۴.</ref> و [[مشاهده]] حقایق هستی<ref>{{متن قرآن|سُبْحَانَ الَّذِي أَسْرَى بِعَبْدِهِ لَيْلًا مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الْأَقْصَى الَّذِي بَارَكْنَا حَوْلَهُ لِنُرِيَهُ مِنْ آيَاتِنَا إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ}} «پاکا آن (خداوند) که شبی بنده خویش را از مسجد الحرام تا مسجد الاقصی - که پیرامون آن را خجسته گردانده‌ایم- برد تا از نشانه‌هایمان بدو نشان دهیم، بی‌گمان اوست که شنوای بیناست» سوره اسراء، آیه ۱.</ref> را به او [[عنایت]] فرمود.
+[[محمد بن عبدالله]] {{صل}} بنیان‌گذار [[اسلام]] و [[آخرین پیامبر]] [[خداوند]] است<ref>{{متن قرآن|مَا كَانَ مُحَمَّدٌ أَبَا أَحَدٍ مِنْ رِجَالِكُمْ وَلَكِنْ رَسُولَ اللَّهِ وَخَاتَمَ النَّبِيِّينَ وَكَانَ اللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمًا}} «محمّد، پدر هیچ یک از مردان شما نیست اما فرستاده خداوند و واپسین پیامبران است و خداوند به هر چیزی داناست» سوره احزاب، آیه ۴۰.</ref>. خداوند عزیز، [[قرآن]] آخرین و کامل‌ترین [[کتاب آسمانی]] را به او [[وحی]] فرمود<ref>{{متن قرآن|وَكَذَلِكَ أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لِتُنْذِرَ أُمَّ الْقُرَى وَمَنْ حَوْلَهَا وَتُنْذِرَ يَوْمَ الْجَمْعِ لَا رَيْبَ فِيهِ فَرِيقٌ فِي الْجَنَّةِ وَفَرِيقٌ فِي السَّعِيرِ}} «و بدین‌گونه ما به تو قرآنی عربی وحی کردیم تا (مردم) امّ القری و پیرامون آن را بیم دهی و (نیز) از روز گرد آمدن (همگان در رستخیز) که تردیدی در آن نیست بیم دهی» سوره شوری، آیه ۷؛ {{متن قرآن|إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ تَنْزِيلًا}} «به راستی ما این قرآن را بر تو خرده خرده فرو فرستاده‌ایم» سوره انسان، آیه ۲۳.</ref>. و الطافی چون [[شرح صدر]]<ref>{{متن قرآن|أَلَمْ نَشْرَحْ لَكَ صَدْرَكَ}} «آیا به دلت گشایش ندادیم؟» سوره انشراح، آیه ۱.</ref> خُلق عظیم<ref>{{متن قرآن|وَإِنَّكَ لَعَلَى خُلُقٍ عَظِيمٍ}} «و به راستی تو را خویی است سترگ» سوره قلم، آیه ۴.</ref> و مشاهده حقایق هستی<ref>{{متن قرآن|سُبْحَانَ الَّذِي أَسْرَى بِعَبْدِهِ لَيْلًا مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الْأَقْصَى الَّذِي بَارَكْنَا حَوْلَهُ لِنُرِيَهُ مِنْ آيَاتِنَا إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ}} «پاکا آن (خداوند) که شبی بنده خویش را از مسجد الحرام تا مسجد الاقصی - که پیرامون آن را خجسته گردانده‌ایم- برد تا از نشانه‌هایمان بدو نشان دهیم، بی‌گمان اوست که شنوای بیناست» سوره اسراء، آیه ۱.</ref> را به او عنایت فرمود.
 در [[قرآن کریم]]، از آن حضرت چهار بار با نام [[محمد]]<ref>{{متن قرآن|وَمَا مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ أَفَإِنْ مَاتَ أَوْ قُتِلَ انْقَلَبْتُمْ عَلَى أَعْقَابِكُمْ وَمَنْ يَنْقَلِبْ عَلَى عَقِبَيْهِ فَلَنْ يَضُرَّ اللَّهَ شَيْئًا وَسَيَجْزِي اللَّهُ الشَّاكِرِينَ}} «و محمد جز فرستاده‌ای نیست که پیش از او (نیز) فرستادگانی (بوده و) گذشته‌اند؛ آیا اگر بمیرد یا کشته گردد به (باورهای) گذشته خود باز می‌گردید؟ و هر کس به (باورهای) گذشته خود باز گردد هرگز زیانی به خداوند نمی‌رساند؛ و خداوند سپاسگزاران را به زودی پاداش خواهد داد» سوره آل عمران، آیه ۱۴۴؛ {{متن قرآن|مَا كَانَ مُحَمَّدٌ أَبَا أَحَدٍ مِنْ رِجَالِكُمْ وَلَكِنْ رَسُولَ اللَّهِ وَخَاتَمَ النَّبِيِّينَ وَكَانَ اللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمًا}} «محمّد، پدر هیچ یک از مردان شما نیست اما فرستاده خداوند و واپسین پیامبران است و خداوند به هر چیزی داناست» سوره احزاب، آیه ۴۰؛ {{متن قرآن|وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَآمَنُوا بِمَا نُزِّلَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَهُوَ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ كَفَّرَ عَنْهُمْ سَيِّئَاتِهِمْ وَأَصْلَحَ بَالَهُمْ}} «و (خداوند) از گناهان آنان که ایمان آوردند و کارهای شایسته کردند و به آنچه بر محمد فرو فرستاده شده که همه راستین و از سوی پروردگارشان است ایمان آوردند، چشم پوشید و حالشان را نیکو گردانید» سوره محمد، آیه ۲؛ {{متن قرآن|مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَالَّذِينَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ...}} «محمد، پیامبر خداوند است و آنان که با وی‌اند، بر کافران سختگیر، میان خویش مهربانند» سوره فتح، آیه ۲۹.</ref> و یک بار با نام [[احمد]] یاد شده است<ref>{{متن قرآن|وَإِذْ قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ إِنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُمْ مُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيَّ مِنَ التَّوْرَاةِ وَمُبَشِّرًا بِرَسُولٍ يَأْتِي مِنْ بَعْدِي اسْمُهُ أَحْمَدُ فَلَمَّا جَاءَهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ قَالُوا هَذَا سِحْرٌ مُبِينٌ}} «و (یاد کن) آنگاه را که عیسی پسر مریم گفت: ای بنی اسرائیل! من فرستاده خداوند به سوی شمایم، توراتی را که پیش از من بوده است راست می‌شمارم و نویددهنده به پیامبری هستم که پس از من خواهد آمد، نام او احمد است؛ امّا چون برای آنان برهان‌ها (ی روشن) آورد، گفتند: این جادویی آشکار است» سوره صف، آیه ۶.</ref>.
-[[امام سجاد]] {{ع}} علاوه بر ذکر نام [[رسول خدا]]، در صلوات‌های مکرر، در عبارات دیگری از [[صحیفه]] نیز نام آن حضرت را آورده و ایشان را به [[بزرگواری]] ستوده است. وی [[محمد]] {{صل}} را [[عنایت خاص]] [[خداوند]] به [[مسلمانان]] و مایه [[برتری]] [[امت اسلام]] معرفی کرده و فرموده است: «[[حمد]] و [[سپاس]] خداوندی را که بر ما منّت نهاد و [[پیامبر]] خود محمد {{صل}} را به [[رسالت]] بر ما فرستاد. این [[نعمت]]، ویژه ما بود و امت‌های گذشته که در قرن‌های پیشین می‌زیستند، از آن بی‌بهره بودند»<ref>نیایش دوم.</ref>. «خدایا! بر محمد و [[عترت]] او، که [[برگزیدگان]] از میان آفریدگانت هستند، [[درود]] فرست و چنان که خود [[فرمان]] داده‌ای ما را نیوشنده سخن ایشان و [[فرمانبردار]] [[حکم]] ایشان قرار ده»<ref>نیایش سی‌و‌چهارم.</ref>.
+[[امام سجاد]] {{ع}} علاوه بر ذکر نام [[رسول خدا]]، در صلوات‌های مکرر، در عبارات دیگری از [[صحیفه]] نیز نام آن حضرت را آورده و ایشان را به [[بزرگواری]] ستوده است. وی [[محمد]] {{صل}} را عنایت خاص [[خداوند]] به [[مسلمانان]] و مایه [[برتری]] [[امت اسلام]] معرفی کرده و فرموده است: «[[حمد]] و [[سپاس]] خداوندی را که بر ما منّت نهاد و [[پیامبر]] خود محمد {{صل}} را به [[رسالت]] بر ما فرستاد. این [[نعمت]]، ویژه ما بود و امت‌های گذشته که در قرن‌های پیشین می‌زیستند، از آن بی‌بهره بودند»<ref>نیایش دوم.</ref>. «خدایا! بر محمد و [[عترت]] او، که [[برگزیدگان]] از میان آفریدگانت هستند، [[درود]] فرست و چنان که خود [[فرمان]] داده‌ای ما را نیوشنده سخن ایشان و [[فرمانبردار]] [[حکم]] ایشان قرار ده»<ref>نیایش سی‌و‌چهارم.</ref>.
-در منظر [[امام سجاد]] {{ع}}، محمد {{صل}} پیشوای [[رحمت]] و [[برکت]] و موجب [[نزول]] [[عنایت خداوند]] به [[آفریدگان]] اوست: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ أَمِينِكَ عَلَى وَحْيِكَ، وَ نَجِيبِكَ مِنْ خَلْقِكَ، وَ صَفِيِّكَ‏ مِنْ‏ عِبَادِكَ‏، إِمَامِ الرَّحْمَةِ، وَ قَائِدِ الْخَيْرِ، وَ مِفْتَاحِ الْبَرَكَةِ}}؛ «بار خدایا! بر محمد که [[امین وحی]]، [[امام]] رحمت و پیشوای خیر، کلید برکت‌ها، [[برگزیده]] از میان آفریدگان و [[دوست]] [[مخلص]] از میان همه [[بندگان]] توست، درود فرست»<ref>نیایش دوم.</ref>. [[شفاعت]] [[رسول خدا]] {{صل}}، نیز [[نشانه]] [[عنایت ویژه]] خداوند به [[امت]] اوست تا در پرتو آن [[راه]] [[سعادت]] را بهتر بپیمایند. «بارالها! من به اتکای [[عمل صالح]] خود به نزد تو نیامده‌ام و به شفاعت هیچ مخلوقی، جز شفاعت محمد {{صل}} و [[اهل بیت]] او {{عم}} [[امید]] نبسته‌ام»<ref>نیایش چهل‌و‌هشتم.</ref>.
+در منظر [[امام سجاد]] {{ع}}، محمد {{صل}} پیشوای [[رحمت]] و [[برکت]] و موجب نزول عنایت خداوند به [[آفریدگان]] اوست: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ أَمِينِكَ عَلَى وَحْيِكَ، وَ نَجِيبِكَ مِنْ خَلْقِكَ، وَ صَفِيِّكَ‏ مِنْ‏ عِبَادِكَ‏، إِمَامِ الرَّحْمَةِ، وَ قَائِدِ الْخَيْرِ، وَ مِفْتَاحِ الْبَرَكَةِ}}؛ «بار خدایا! بر محمد که [[امین وحی]]، [[امام]] رحمت و پیشوای خیر، کلید برکت‌ها، [[برگزیده]] از میان آفریدگان و [[دوست]] [[مخلص]] از میان همه [[بندگان]] توست، درود فرست»<ref>نیایش دوم.</ref>. [[شفاعت]] [[رسول خدا]] {{صل}}، نیز [[نشانه]] عنایت ویژه خداوند به [[امت]] اوست تا در پرتو آن راه [[سعادت]] را بهتر بپیمایند. «بارالها! من به اتکای [[عمل صالح]] خود به نزد تو نیامده‌ام و به شفاعت هیچ مخلوقی، جز شفاعت محمد {{صل}} و [[اهل بیت]] او {{عم}} [[امید]] نبسته‌ام»<ref>نیایش چهل‌و‌هشتم.</ref>.
-{{متن حدیث|اللَّهُمَّ فَإِنِّي أَتَقَرَّبُ إِلَيْكَ بِالْمُحَمَّدِيَّةِ الرَّفِيعَةِ، وَ الْعَلَوِيَّةِ الْبَيْضَاءِ، وَ أَتَوَجَّهُ‏ إِلَيْكَ‏ بِهِمَا أَنْ تُعِيذَنِي مِنْ شَرِّ كَذَا وَ كَذَا}}، «ای خداوند من! به [[مقام]] رفیع محمد و [[طریقت]] درخشان [[علی]] به تو [[تقرب]] می‌جویم و به وسیله آن دو به تو روی می‌آورم که مرا از [[شرّ]] همه [[پلیدی‌ها]]، [[پناه]] دهی.».. <ref>نیایش چهل‌و‌نهم.</ref>.
+{{متن حدیث|اللَّهُمَّ فَإِنِّي أَتَقَرَّبُ إِلَيْكَ بِالْمُحَمَّدِيَّةِ الرَّفِيعَةِ، وَ الْعَلَوِيَّةِ الْبَيْضَاءِ، وَ أَتَوَجَّهُ‏ إِلَيْكَ‏ بِهِمَا أَنْ تُعِيذَنِي مِنْ شَرِّ كَذَا وَ كَذَا}}، «ای خداوند من! به مقام رفیع محمد و طریقت درخشان [[علی]] به تو [[تقرب]] می‌جویم و به وسیله آن دو به تو روی می‌آورم که مرا از [[شرّ]] همه [[پلیدی‌ها]]، پناه دهی...»<ref>نیایش چهل‌و‌نهم.</ref>.
-یکی از ویژگی‌های انحصاری [[حضرت محمد]] {{صل}} دریافت [[قرآن]] از مبدأ [[وحی]]، برای [[هدایت]] همه [[مردم]] [[جهان]] در طول [[تاریخ]] است: «بار خدایا، تو این قرآن را بر پیامبرت محمد {{صل}} فرستادی و [[علم]] به شگفتی‌هایش را به او [[الهام]] فرمودی،... پس بر [[محمد]] {{صل}} که [[خطیب]] [[قرآن]] است و [[خاندان]] او که [[خازنان علم]] قرآن‌اند، [[درود]] فرست و ما را در زمره کسانی قرار ده که از سر [[صدق]] معترف‌اند که قرآن از نزد تو نازل شده است،... و چون قدم به [[راه راست]] قرآن نهادیم هیچ چیز ما را در [[راه]] نلغزاند»<ref>نیایش چهل‌و‌دوم.</ref>.<ref>الصحیفة السجادیة، امام زین‌العابدین {{ع}}، نشر الهادی قم، ۱۴۱۸؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵.</ref>.<ref>[[فضل‌الله خالقیان|خالقیان، فضل‌الله]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «حضرت محمد»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۱۸۶.</ref>
+یکی از ویژگی‌های انحصاری [[حضرت محمد]] {{صل}} دریافت [[قرآن]] از مبدأ [[وحی]]، برای [[هدایت]] همه [[مردم]] [[جهان]] در طول [[تاریخ]] است: «بار خدایا، تو این قرآن را بر پیامبرت محمد {{صل}} فرستادی و [[علم]] به شگفتی‌هایش را به او [[الهام]] فرمودی،... پس بر [[محمد]] {{صل}} که خطیب [[قرآن]] است و [[خاندان]] او که [[خازنان علم]] قرآن‌اند، [[درود]] فرست و ما را در زمره کسانی قرار ده که از سر [[صدق]] معترف‌اند که قرآن از نزد تو نازل شده است،... و چون قدم به [[راه راست]] قرآن نهادیم هیچ چیز ما را در راه نلغزاند»<ref>نیایش چهل‌و‌دوم.</ref>.<ref>الصحیفة السجادیة، امام زین‌العابدین {{ع}}، نشر الهادی قم، ۱۴۱۸؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵.</ref>.<ref>[[فضل‌الله خالقیان|خالقیان، فضل‌الله]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «حضرت محمد»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۱۸۶.</ref>
 == منابع ==