دفن شبانه و مخفیانه: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←پانویس) |
||
(۲۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = مظلومیت اهل بیت | |||
| عنوان مدخل = | |||
| مداخل مرتبط = | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
== مقدمه == | |||
از نشانههای [[مظلومیت اهل بیت]] و علی{{ع}}، [[دفن]] شبانۀ [[فاطمه زهرا]]{{عم}} و علیّ [[مرتضی]]{{ع}} است. | |||
[[فاطمه زهرا]] [[وصیت]] کرده بود که پنهانی و شبانه دفن شود تا آن دو نفر که بر او [[ستم]] کردند در مراسم حضور نداشته باشند: {{متن حدیث|إذا أنا متّ فادفنّی لیلا و لا تؤذننّ رجلین ذکرتهما}}<ref>معانی الأخبار، ص۳۵۵.</ref>. در نقل دیگری در وصیت آن حضرت است: {{متن حدیث|و ادفنی لیلا و لا تعلن أحدا}}<ref>معانی الأخبار، ص۳۵۵.</ref> و به این وصیت عمل شد. ازاینرو مدفن آن حضرت نیز پنهان است. این شیوه دربارۀ [[امیر المؤمنین]]{{ع}} نیز به کار رفت و طبق [[وصیّت]] آن حضرت به [[امام حسن]] و [[امام حسین]]{{عم}}: {{متن حدیث|إذا متّ فغسّلانی و حنّطانی و احملانی باللّیل سرّا...}}<ref>بحار الأنوار، ج ۴۲ ص۲۱۹.</ref> و به نقل [[اربلی]]: {{متن حدیث|...حمل و دفن فی جوف اللّیل بالغریّ}}<ref>کشف الغمه، ج ۱ ص۴۳۶.</ref> و این از [[بیم]] جسارت [[خوارج]] و [[دشمنان]] نسبت به پیکر آن [[امام]] [[مظلوم]] بود. به تعبیر [[مقام معظم رهبری]]: "امیر المؤمنین{{ع}} وصیت کرده است که بدن طیّب و طاهر او را هنگام شب [[غسل]] دهند و دفن کنند. به راستی در [[خاندان]] [[پیغمبر]] عجب سنّتی قرار داده شد! همانگونه که بدن فاطمه زهرا{{ع}} را شبانه غسل دادند و غریبانه در نیمه شب دفن کردند، بدن امیر المؤمنین{{ع}} را نیز شبانه غسل دادند و غریبانه به خاک سپردند. کسانی که سالها برفراز [[منبرها]] علی{{ع}} را [[لعن]] کردند، اگر میدانستند محلّ دفنش کجاست بعید نبود بروند [[قبر]] را بشکافند و اهانتی به جسد مطهّر امیر المؤمنین{{ع}} روا دارند<ref>خطبههای نماز جمعه ۱۳ اسفند ۷۲، رمضان ۱۴۱۴ ق.</ref>. قبر [[حضرت زهرا]]{{عم}} همچنان پنهان است، لکن [[قبر امام علی]]{{ع}} تا [[زمان]] [[هارون الرشید]] مخفی بود و جز [[خواص]] [[اهل بیت]] از آن خبر نداشتند و در یک ماجرا محلّ آن [[کشف]] شد. این دفن شبانه و مخفیانه و مدفن پنهان و نامعلوم، بسیاری از [[حقایق]] را آشکار میسازد و پرده از [[ظلم]] مخالفان اهل بیت و مظلومیّت [[خاندان پیامبر]] برمیدارد و این [[سنّت]] دفن شبانه در این [[خاندان]]، نمادی از مظلومیّت است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۶۰.</ref>. | |||
== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
# [[پرونده:1368987.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|'''فرهنگ غدیر''']] | |||
{{پایان منابع}} | |||
== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | |||
[[رده:امام علی]] | |||
[[رده:حضرت فاطمه]] | |||
[[رده: | |||
[[رده: | |||
[[رده:مدخل فرهنگ غدیر]] | [[رده:مدخل فرهنگ غدیر]] |
نسخهٔ کنونی تا ۶ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۲۰
مقدمه
از نشانههای مظلومیت اهل بیت و علی(ع)، دفن شبانۀ فاطمه زهرا(ع) و علیّ مرتضی(ع) است.
فاطمه زهرا وصیت کرده بود که پنهانی و شبانه دفن شود تا آن دو نفر که بر او ستم کردند در مراسم حضور نداشته باشند: «إذا أنا متّ فادفنّی لیلا و لا تؤذننّ رجلین ذکرتهما»[۱]. در نقل دیگری در وصیت آن حضرت است: «و ادفنی لیلا و لا تعلن أحدا»[۲] و به این وصیت عمل شد. ازاینرو مدفن آن حضرت نیز پنهان است. این شیوه دربارۀ امیر المؤمنین(ع) نیز به کار رفت و طبق وصیّت آن حضرت به امام حسن و امام حسین(ع): «إذا متّ فغسّلانی و حنّطانی و احملانی باللّیل سرّا...»[۳] و به نقل اربلی: «...حمل و دفن فی جوف اللّیل بالغریّ»[۴] و این از بیم جسارت خوارج و دشمنان نسبت به پیکر آن امام مظلوم بود. به تعبیر مقام معظم رهبری: "امیر المؤمنین(ع) وصیت کرده است که بدن طیّب و طاهر او را هنگام شب غسل دهند و دفن کنند. به راستی در خاندان پیغمبر عجب سنّتی قرار داده شد! همانگونه که بدن فاطمه زهرا(ع) را شبانه غسل دادند و غریبانه در نیمه شب دفن کردند، بدن امیر المؤمنین(ع) را نیز شبانه غسل دادند و غریبانه به خاک سپردند. کسانی که سالها برفراز منبرها علی(ع) را لعن کردند، اگر میدانستند محلّ دفنش کجاست بعید نبود بروند قبر را بشکافند و اهانتی به جسد مطهّر امیر المؤمنین(ع) روا دارند[۵]. قبر حضرت زهرا(ع) همچنان پنهان است، لکن قبر امام علی(ع) تا زمان هارون الرشید مخفی بود و جز خواص اهل بیت از آن خبر نداشتند و در یک ماجرا محلّ آن کشف شد. این دفن شبانه و مخفیانه و مدفن پنهان و نامعلوم، بسیاری از حقایق را آشکار میسازد و پرده از ظلم مخالفان اهل بیت و مظلومیّت خاندان پیامبر برمیدارد و این سنّت دفن شبانه در این خاندان، نمادی از مظلومیّت است[۶].
منابع
پانویس
- ↑ معانی الأخبار، ص۳۵۵.
- ↑ معانی الأخبار، ص۳۵۵.
- ↑ بحار الأنوار، ج ۴۲ ص۲۱۹.
- ↑ کشف الغمه، ج ۱ ص۴۳۶.
- ↑ خطبههای نماز جمعه ۱۳ اسفند ۷۲، رمضان ۱۴۱۴ ق.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۲۶۰.