خسف بیداء چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[عبدالمجید زهادت]]'''، در کتاب ''«[[معارف و عقاید ۵ ج۲ (کتاب)|معارف و عقاید ۵ ج۲]]»'' در این‌باره گفته است: | ::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[عبدالمجید زهادت]]'''، در کتاب ''«[[معارف و عقاید ۵ ج۲ (کتاب)|معارف و عقاید ۵ ج۲]]»'' در این‌باره گفته است: | ||
::::::«واژه "خسف" به معنای فرو رفتن در زمین و [[خسف بیداء|بیداء]] نام منطقه‌ای بین [[مکه]] و [[مدینه]] است. از این نشانه به عنوان یکی از نشانه‌های حتمی ظهور یاد شده و در روایات متعدد به آن اشاره شده است. در اکثر روایات فقط نام این نشانه ذکر شده و معمولاً از ویژگی آن چیزی به میان نیامده است. | ::::::«واژه "خسف" به معنای فرو رفتن در زمین و [[خسف بیداء|بیداء]] نام منطقه‌ای بین [[مکه]] و [[مدینه]] است. از این نشانه به عنوان یکی از نشانه‌های حتمی ظهور یاد شده و در روایات متعدد به آن اشاره شده است. در اکثر روایات فقط نام این نشانه ذکر شده و معمولاً از ویژگی آن چیزی به میان نیامده است. | ||
::::::منظور از این نشانه که حالتی اعجاز گونه دارد این است که لشگری از سفیانی به قصد جنگ با [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} عازم [[مکه]] می‌شوند، و در منطقۀ [[خسف بیداء|بیداء]] -بین [[مدینه]] و [[مکه]]- به امر خدا به زمین فرو می‌روند. از [[امام باقر]] {{ع}} نقل شده است {{عربی|اندازه=150%| | ::::::منظور از این نشانه که حالتی اعجاز گونه دارد این است که لشگری از سفیانی به قصد جنگ با [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} عازم [[مکه]] می‌شوند، و در منطقۀ [[خسف بیداء|بیداء]] -بین [[مدینه]] و [[مکه]]- به امر خدا به زمین فرو می‌روند. از [[امام باقر]] {{ع}} نقل شده است {{عربی|اندازه=150%|«فَيَنْزِلُ أَمِيرُ جَيْشِ السُّفْيَانِيِّ البَيْدَاءَ فَيُنَادِي مُنَادٍ مِنْ السَّمَاءِ: يَا بَيْدَاءُ بِيدِي القَوْمَ، فَيُخْسَفُ بِهِمْ»}}<ref>غیبة نعمانی، ص ۲۸۰، ح ۶۷</ref>؛ پس فرود می‌آید سپاه [[سفیانی]] در [[خسف بیداء|بیداء]] پس ندا دهنده‌های از آسمان ندا می‌دهد: ای [[خسف بیداء|بیداء]] آن قوم را از بین ببر. پس آن دشت آنها را به درون خود می‌برد این علامت آنقدر مورد اعتماد علما و فقها بوده است که در برخی از کتب فقهی خود در باب نماز در مکان مکروه به این مکان اشاره کرده و ضمن بیان کراهت نماز در آنجا گفته‌اند که لشگر سفیانی در این منطقه به زمین فرو می‌رود.<ref>ر.ک: الحدائق الناضرة، ج ۷، ص ۲۱۲.</ref>»<ref>[[معارف و عقاید ۵ ج۲ (کتاب)|معارف و عقاید ۵ ج۲]]، ص۲۶۵.</ref>. | ||
==پاسخ‌های دیگر== | ==پاسخ‌های دیگر== | ||
نسخهٔ ۴ مارس ۲۰۱۹، ساعت ۱۲:۱۳
| خسف بیداء چیست؟ | |
|---|---|
 | |
| موضوع اصلی | بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت |
| مدخل بالاتر | مهدویت / مقدمات ظهور امام مهدی / نشانه‌های ظهور امام مهدی / نشانه‌ها و علائم ظهور |
| مدخل اصلی | خسف بیداء |
| مدخل وابسته | ؟ |
خسف بیداء چیست؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.
عبارت‌های دیگری از این پرسش
پاسخ نخست
- حجت الاسلام و المسلمین عبدالمجید زهادت، در کتاب «معارف و عقاید ۵ ج۲» در این‌باره گفته است:
- «واژه "خسف" به معنای فرو رفتن در زمین و بیداء نام منطقه‌ای بین مکه و مدینه است. از این نشانه به عنوان یکی از نشانه‌های حتمی ظهور یاد شده و در روایات متعدد به آن اشاره شده است. در اکثر روایات فقط نام این نشانه ذکر شده و معمولاً از ویژگی آن چیزی به میان نیامده است.
- منظور از این نشانه که حالتی اعجاز گونه دارد این است که لشگری از سفیانی به قصد جنگ با امام زمان(ع) عازم مکه می‌شوند، و در منطقۀ بیداء -بین مدینه و مکه- به امر خدا به زمین فرو می‌روند. از امام باقر (ع) نقل شده است «فَيَنْزِلُ أَمِيرُ جَيْشِ السُّفْيَانِيِّ البَيْدَاءَ فَيُنَادِي مُنَادٍ مِنْ السَّمَاءِ: يَا بَيْدَاءُ بِيدِي القَوْمَ، فَيُخْسَفُ بِهِمْ»[۱]؛ پس فرود می‌آید سپاه سفیانی در بیداء پس ندا دهنده‌های از آسمان ندا می‌دهد: ای بیداء آن قوم را از بین ببر. پس آن دشت آنها را به درون خود می‌برد این علامت آنقدر مورد اعتماد علما و فقها بوده است که در برخی از کتب فقهی خود در باب نماز در مکان مکروه به این مکان اشاره کرده و ضمن بیان کراهت نماز در آنجا گفته‌اند که لشگر سفیانی در این منطقه به زمین فرو می‌رود.[۲]»[۳].
پاسخ‌های دیگر
با کلیک بر «ادامه مطلب» پاسخ باز و با کلیک بر «نهفتن» بسته می‌شود:
| ۱. حجت الاسلام و المسلمین سلیمیان؛ |
|---|
|
| ۲. آقای تونه‌ای؛ |
|---|
|
پرسش‌های وابسته
منبع‌شناسی جامع مهدویت
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ غیبة نعمانی، ص ۲۸۰، ح ۶۷
- ↑ ر.ک: الحدائق الناضرة، ج ۷، ص ۲۱۲.
- ↑ معارف و عقاید ۵ ج۲، ص۲۶۵.
- ↑ عبدالرزاق صنعانی، المصنف، ج۱۱، ح۲۰۷۶۹؛ ابن ابی شیبه، الکتاب المصنف، ح۱۹۰۶۶.
- ↑ محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۸، ص۳۱۰، ح۴۸۳؛ صدوق، الخصال، ج۱، ص۳۰۳، ح۸۲؛ نعمانی، الغیبه، ص۲۵۷، ح۱۵.
- ↑ سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ج۳، ص ۱۳۰.
- ↑ لسان العرب، ج ۹، ص ۶۷.
- ↑ غیبة نعمانی، ص ۲۵۲.
- ↑ تاریخ غیبت کبری، ص ۵۲۱.
- ↑ وافی، ج ۲، ص ۴۴۳؛ منتخب الاثر، ص ۴۴۲.
- ↑ برترین‌های فرهنگ مهدویت در مطبوعات، ص ۲۲۴.
- ↑ مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص:۲۹۸.
- ↑ منتهی الامال، باب ۱۴، فصل ۷.
- ↑ منتخب الاثر، ص ۴۵۲.
- ↑ مهدی موعود، پاورقی ص ۷۷۴.
- ↑ مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص:۱۸۷.