بدع در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-]] | + - [[)) |
جز (جایگزینی متن - 'قطع' به 'قطع') |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
*[[بدع]]: پدیده نوظهور<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۲۷.</ref>، اختراع <ref>احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۱۸۹.</ref>، ایجاد چیزی بدون سابقه و برای اولین بار<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۲، ص۵۴.</ref>، ابتکار. | *[[بدع]]: پدیده نوظهور<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۲۷.</ref>، اختراع <ref>احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۱۸۹.</ref>، ایجاد چیزی بدون سابقه و برای اولین بار<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۲، ص۵۴.</ref>، ابتکار. | ||
*{{متن قرآن|قُلْ مَا كُنْتُ بِدْعًا مِنَ الرُّسُلِ}}<ref>«بگو من در میان پیامبران، نوپدید نیستم» سوره احقاف، آیه ۹.</ref>. | *{{متن قرآن|قُلْ مَا كُنْتُ بِدْعًا مِنَ الرُّسُلِ}}<ref>«بگو من در میان پیامبران، نوپدید نیستم» سوره احقاف، آیه ۹.</ref>. | ||
*برای [[بدع]] دو اصل وجود دارد: اول: آغاز کاری یا [[کلامی]] بدون سابقه و برای اولین بار (یا ایجاد شیء) که به آن [[ابداع]] یا [[بدع]] گفته می‌شود؛ دوم: آخر کاری یا نقض و | *برای [[بدع]] دو اصل وجود دارد: اول: آغاز کاری یا [[کلامی]] بدون سابقه و برای اولین بار (یا ایجاد شیء) که به آن [[ابداع]] یا [[بدع]] گفته می‌شود؛ دوم: آخر کاری یا نقض و قطع [[کلامی]] یا چیزی که بدان "[[بدعت]]" اطلاق می‌شود<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۱، ص۲۰۹.</ref>. [[بدعت]] به‌تدریج در معنای [[نوآوری]] و [[تجدید]] نظر در [[دین]] مشهور گشت. | ||
*در [[فرهنگ]] [[سیاسی]] [[بدیع]] و نوین، صفت بعضی از [[سیاست‌ها]]، مکاتب یا فلسفه‌هایی است که در احیای برخی [[سیاست‌ها]]، مکاتب با فلسفه‌های قدیم بر اساس تازه می‌کوشند<ref>علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۲۸۱.</ref><ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۱۳۹.</ref>. | *در [[فرهنگ]] [[سیاسی]] [[بدیع]] و نوین، صفت بعضی از [[سیاست‌ها]]، مکاتب یا فلسفه‌هایی است که در احیای برخی [[سیاست‌ها]]، مکاتب با فلسفه‌های قدیم بر اساس تازه می‌کوشند<ref>علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۲۸۱.</ref><ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۱۳۹.</ref>. | ||
نسخهٔ ۲۴ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۰۶:۴۸
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل بدع (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- بدع: پدیده نوظهور[۱]، اختراع [۲]، ایجاد چیزی بدون سابقه و برای اولین بار[۳]، ابتکار.
- ﴿قُلْ مَا كُنْتُ بِدْعًا مِنَ الرُّسُلِ﴾[۴].
- برای بدع دو اصل وجود دارد: اول: آغاز کاری یا کلامی بدون سابقه و برای اولین بار (یا ایجاد شیء) که به آن ابداع یا بدع گفته می‌شود؛ دوم: آخر کاری یا نقض و قطع کلامی یا چیزی که بدان "بدعت" اطلاق می‌شود[۵]. بدعت به‌تدریج در معنای نوآوری و تجدید نظر در دین مشهور گشت.
- در فرهنگ سیاسی بدیع و نوین، صفت بعضی از سیاست‌ها، مکاتب یا فلسفه‌هایی است که در احیای برخی سیاست‌ها، مکاتب با فلسفه‌های قدیم بر اساس تازه می‌کوشند[۶][۷].
منابع
پانویس
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۲۷.
- ↑ احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۱۸۹.
- ↑ خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۲، ص۵۴.
- ↑ «بگو من در میان پیامبران، نوپدید نیستم» سوره احقاف، آیه ۹.
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۱، ص۲۰۹.
- ↑ علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۲۸۱.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۱۳۹.