ابومشجعه بن ربعی جهنی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{امامت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85...» ایجاد کرد)
 
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">\n: +))
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{امامت}}
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[ابومشجعه بن ربعی جهنی در تراجم و رجال]] - [[ابومشجعه بن ربعی جهنی در تاریخ اسلامی]]</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[ابومشجعه بن ربعی جهنی در تراجم و رجال]] - [[ابومشجعه بن ربعی جهنی در تاریخ اسلامی]]</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">



نسخهٔ ‏۱۰ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۱:۳۶

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

تنها ابن حجر[۱] در بخش سوم - مخضرمین - از وی یاد کرده است و می‌گوید: او زمان رسول خدا(ص) را درک کرد و در جابیه[۲] شاهد خطبه خواندن عمر بود و آن را به تفصیل روایت کرد[۳]. جز گزارش ابن حجر، هیچ نشانی از صحابی بودن وی در دست نیست. احادیث وی نیز از سلمان فارسی، ابودرداء، عثمان بن عفان و دیگران است[۴]. از وی نقل شده است که گفت: ما با عثمان از بیماری عادت کردیم. تنها راوی از او، برادر زاده‌اش، مسلم بن عبدالله جهانی است [۵].[۶]

منابع

پانویس

  1. الاصابه، ج۷، ص۳۲۹.
  2. از روستاهای دمشق در نواحی جولان؛ ر.ک: یاقوت، ج۲، ص۹۱.
  3. ر.ک: ابن عساکر، ج۶۷، ص۲۳۱-۲۳۲.
  4. مزی، ج۳۴، ص۲۹۴؛ ذهبی، ج۲، ص۴۶۱؛ ابن حجر، تهذیب، ج۱۲، ص۲۱۳.
  5. مزی، ج۳۴، ص۲۹۴؛ ابن حجر، الاصابه، ج۷، ص۳۲۹.
  6. خانجانی، قاسم، مقاله «ابومشجعه بن ربعی جهنی»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۵۲۱.