عبدالرحمن بن عوف

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

عبدالرحمن بن عوف بن غالب از قبیله قریش و از طایفه بنی‌زهره بوده است. در زمان جاهلیت کنیه او ابو محمد و نام او «عبد عمرو» بود و به او «عبدالکعبه» نیز می‌گفتند و پیامبر اکرم (ص) او را «عبدالرحمن» نامید[۱]. او مردی بلند قد و خوش چهره بود و پوستی بشاش و چهره‌ای سفید داشت و رنگش به سرخی آمیخته، شانه‌هایش اندکی خمیده بود و موهای سفید سر و صورت خود را خضاب نمی‌کرد[۲]. مادرش، شفاء بنت عوف بن عبد بن حارث بن زهره است[۳]. عبدالرحمن ده سال بعد از عام الفیل به دنیا آمده؛ یعنی ده سال بعد از زاده شدن پیامبر اکرم (ص) به دنیا آمده است[۴]. عبدالرحمن از اولین کسانی بود که به دین مقدس اسلام گروید و او را جزو هشت نفر اول می‌شمارند که اسلام را پذیرفت[۵].[۶].

مهاجرت عبدالرحمن

عبدالرحمن؛ قارون امت

عبدالرحمن و شرکت در غزوات

عبدالرحمن و ابوبکر

عبدالرحمن و عثمان

عبدالرحمن و سرپرستی حجاج

سرانجام عبدالرحمن بن عوف

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. تاریخ الطبری، طبری، ج۳، ص۱۳۰؛ الاستیعاب، ابن عبدالبر، ج۲، ص۸۴۴؛ اسد الغابه، ابن اثیر، ج۳، ص۳۷۶؛ الاصابه، ابن حجر، ج۴، ص۲۹۰.
  2. الطبقات الکبری، ابن سعد، ج۳، ص۱۰۷ و ۱۱۵؛ الاستیعاب، ابن عبد البر، ج۲، ص۸۴۷؛ اسد الغابة، ابن اثیر، ج۳، ص۳۸۱؛ الاصابه، ابن حجر، ج۴، ص۲۹۲.
  3. الاستیعاب، ابن عبد البر، ج۲، ص۸۴۴؛ اسد الغابه، ابن اثیر، ج۳، ص۳۷۶.
  4. الطبقات الکبری، ابن سعد، ج۳، ص۱۰۸؛ الاستیعاب، ابن عبد البر، ج۲، ص۸۴۴؛ اسد الغابه، ابن اثیر، ج۳، ص۳۷۶.
  5. الاستیعاب، ابن عبدالبر، ج۲، ص۸۴۴؛ اسد الغابه، ابن اثیر، ج۳، ص۳۷۶.
  6. اسماعیلی، ابوالحسن، مقاله «عبدالرحمان بن عوف»، دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم، ج۶، ص۳۶-۳۷.