تسلیم در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">\n: +)) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==)) |
||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
# هر که با [[خدا]] [[آشتی]] نماید، [[خداوند]] او را به [[سلامت]] دارد، و آن کس که با [[خدا]] بجنگد، [[خدا]] با او در [[ستیز]] خواهد شد<ref>{{متن حدیث|وَ مَنْ سَالَمَ اللَّهَ سَلَّمَهُ وَ مَنْ حَارَبَ اللَّهَ حَرَبَهُ}}</ref>.<ref>[[عبدالنبی امامی|امامی، عبدالنبی]]، [[فرهنگ قرآن ج۱ (کتاب)|فرهنگ قرآن]]، ج۱.</ref> | # هر که با [[خدا]] [[آشتی]] نماید، [[خداوند]] او را به [[سلامت]] دارد، و آن کس که با [[خدا]] بجنگد، [[خدا]] با او در [[ستیز]] خواهد شد<ref>{{متن حدیث|وَ مَنْ سَالَمَ اللَّهَ سَلَّمَهُ وَ مَنْ حَارَبَ اللَّهَ حَرَبَهُ}}</ref>.<ref>[[عبدالنبی امامی|امامی، عبدالنبی]]، [[فرهنگ قرآن ج۱ (کتاب)|فرهنگ قرآن]]، ج۱.</ref> | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:1100560.jpg|22px]] [[عبدالنبی امامی|امامی، عبدالنبی]]، [[فرهنگ قرآن ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ قرآن''']] | # [[پرونده:1100560.jpg|22px]] [[عبدالنبی امامی|امامی، عبدالنبی]]، [[فرهنگ قرآن ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ قرآن''']] | ||
نسخهٔ ۱۷ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۰:۲۸
تسلیم در سخنان امام علی (ع)
در غُررالحکم و دُررالکلم در "باب التسلیم" سخنانی به اختصار از مولای موحدان، امیرمؤمنان، علی(ع)، بیان شده است که تنها در این جا به نقل برخی از آنها می‌پردازیم.
- تسلیم و منقاد بودن آن است که خدا را به هیچ وجه ظلم و بی‌عدالتی متهم نسازی.[۱]
- تسلیم و راضی بودن به قضا و قدر الهی، ایمان است[۲].
- شیوه نیکوکاران، نیکویی طاعت و فرمان‌پذیری است.[۳]
- غرض و عاقبت تسلیم و منقاد بودن، دست‌یابی به نعمت‌گاه بهشت است.[۴]
- ایمانی برتر از طاعت و سرسپردگی نیست.[۵]
- هر که با خدا از در آشتی در آید، سالم خواهد ماند.[۶]
- ریشه ایمان، نیکو تسلیم بودن برای امر خدا است.[۷]
- اگر خویش را تسلیم فرمان خدا کنی، نفست سالم ماند.[۸]
- با خدا آشتی نما؛ یعنی فرمانبردار او باش، تا آخرت توسالم ماند.[۹]
- تسلیم فرمان خدا و فرمان ولی از جانب او باشید؛ زیرا با چنین تسلیمی هرگز گمراه نخواهید شد.[۱۰]
- کسی که مهار خود را به خدا، رسولش و ولی امر او؛ (امامی که خداوند او را متولی امور خلق نموده است) وانهاده (تا هر جا که آنان بخواهند او را ببرند)، هدایت یافته است.[۱۱]
- به راستی، اگر تو با خدا از در آشتی در آیی، سالم مانده و رستگار میشوی.[۱۲]
- هر که با خدا آشتی نماید، خداوند او را به سلامت دارد، و آن کس که با خدا بجنگد، خدا با او در ستیز خواهد شد[۱۳].[۱۴]
منابع
پانویس
- ↑ «التَّسْلِيمُ أَنْ لَا تَتَّهِمَ»
- ↑ «فِي التَّسْلِيمِ الْإِيمَانُ»
- ↑ «سُنَّةُ الْأَبْرَارِ حُسْنُ الِاسْتِسْلَامِ»
- ↑ «غَايَةُ التَّسْلِيمِ الْفَوْزُ بِدَارِ النَّعِيم»
- ↑ «لَا إِيمَانَ أَفْضَلُ مِنَ الِاسْتِسْلَامِ».
- ↑ «مَنْ سَالَمَ اللَّهَ سَلِمَ»
- ↑ «أَصْلُ الْإِيمَانِ حُسْنُ التَّسْلِيمِ لِأَمْرِ اللَّهِ»
- ↑ «إِنْ أَسْلَمْتَ نَفْسَكَ لِلَّهِ سَلِمَتْ نَفْسُكَ»
- ↑ «سَالِمِ اللَّهَ تَسْلَمْ أُخْرَاكَ»
- ↑ «سَلِّمُوا لِأَمْرِ اللَّهِ وَ لِأَمْرِ وَلِيِّهِ فَإِنَّكُمْ لَنْ تَضِلُّوا مَعَ التَّسْلِيمِ»
- ↑ «هُدِيَ مَنْ سَلَّمَ مَقَادَتَهُ إِلَى اللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ وَلِيِّ أَمْرِهِ»
- ↑ «إِنَّكَ إِنْ سَالَمْتَ اللَّهَ سَلِمْتَ وَ فُزْتَ»
- ↑ «وَ مَنْ سَالَمَ اللَّهَ سَلَّمَهُ وَ مَنْ حَارَبَ اللَّهَ حَرَبَهُ»
- ↑ امامی، عبدالنبی، فرهنگ قرآن، ج۱.