منابع علم امام در قرآن (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==پانویس== +== پانویس ==))
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-== پیوند به بیرون== +== پیوند به بیرون ==))
خط ۶۷: خط ۶۷:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


== پیوند به بیرون==
== پیوند به بیرون ==
* [http://emamat.ir/home/%D9%88%DB%8C%DA%98%D9%87%E2%80%8C%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87/item/1812-%D9%85%D9%86%D8%A7%D8%A8%D8%B9-%D8%B9%D9%84%D9%85-%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85-%D8%AF%D8%B1-%D9%82%D8%B1%D8%A2%D9%86.html متن دیجیتال مقاله در وبگاه بنیاد فرهنگی امامت]
* [http://emamat.ir/home/%D9%88%DB%8C%DA%98%D9%87%E2%80%8C%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87/item/1812-%D9%85%D9%86%D8%A7%D8%A8%D8%B9-%D8%B9%D9%84%D9%85-%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85-%D8%AF%D8%B1-%D9%82%D8%B1%D8%A2%D9%86.html متن دیجیتال مقاله در وبگاه بنیاد فرهنگی امامت]
* [http://maarefquran.org/files/pdf/21317.pdf دریافت متن PDF مقاله از وبگاه دانشنامه موضوعی قرآن]
* [http://maarefquran.org/files/pdf/21317.pdf دریافت متن PDF مقاله از وبگاه دانشنامه موضوعی قرآن]

نسخهٔ ‏۲۰ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۰:۲۵

منابع علم امام(ع) در قرآن
رتبه علمی(نامعلوم)
زبانفارسی
نویسندهمحمد تقی شاکر
موضوعمنابع علم امام
مذهبشیعه
منتشر شده درفصلنامه امامت‌پژوهی
وابسته بهبنیاد فرهنگی امامت
محل نشرقم، ایران
تاریخ نشرتابستان ۱۳۹۱
شماره۶
ناشر الکترونیکبنیاد فرهنگی امامت

منابع علم امام(ع) در قرآن عنوان مقاله‌ای است که با زبان فارسی به بررسی و دسته‌بندی منابع علم امام(ع) می‌پردازد. این مقاله ۲۲ صفحه‌ای به قلم محمد تقی شاکر نگاشته شده و در فصلنامه امامت‌پژوهی (شماره ۶، تابستان ۱۳۹۱) منتشر گشته است.[۱]

چکیده مقاله

  • نویسنده در چکیده مقاله می‌نویسد: «بنابر اعتقاد شیعه مرجعیت دینی و علمی پس از پیامبر(ص) تنها در اختیار ائمه(ع) است. مهم‌ترین سؤالی که در اینجا مطرح می‌شود چرایی و دلیل این گفتار و ادعاست. مکتب تشیع با توجه به نقش امام پس از پیامبر خاتم(ص) که نقش هدایت گسترده است، امام را دارای ارتباط و آگاهی از منابع عظیم الهی می‌داند و دانش او را فراتر از علم عادی، دارای مجاری و مبادی غیبی و لدنی برمی‌شمارد. قرآن و روایات، بر اثبات دیدگاه اتصال علم امام(ع) به خداوند سبحان دلالت می‌کنند. سرچشمه و منابع علم امام(ع) گسترده و متعدد هستند؛ از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به قرآن، روح القدس، جامعه، مصحف فاطمه(س)، صحف و کتب انبیا، عمود نور، الف باب، تحدیث (نقر و نکت) و اسم اعظم اشاره کرد».
  • وی در ادامه می‌نویسد: «مطابق رهنمود آیات و روایات، علم به احکام شریعت و نیز علم به قرآن توسط پیامبر اکرم(ص) به ائمه اطهار(ع) منتقل گردیده است؛ لذا نقش امام نسبت به این علوم، تبیینی و تفسیری است؛ یعنی امام شاخصی برای رفع اختلافات و ارائه و تبیین علوم انتقالی از پیامبر است».
  • در چکیده این مقاله آمده است:«امام علاوه بر جایگاه کمال بخشی و تحقق بخشیدنِ استمرار ختم نبوت، نقش هدایت خاص یا همان امامت به معنای ویژه آن را هم برعهده دارد و جایگاه و شأن هدایتی مخصوص امام، اقتضای علم و آگاهی مناسب با آن را می‌نماید. روایات، ارتباط با ملائکه و طرق دیگر مجاری علم امام(ع) را در همین راستا تبیین نموده‌اند. مسائلی مانند شهود و عرضۀ اعمال به امام و خبررسانی روزانه‌ای که آیات و روایات بر آن تأکید می‌کنند، از مصادیق جریان این هدایت و نقش امام در آن هستند»[۲].

فهرست مقاله

  • چکیده؛
  • طرح مسئله؛
  • مجاری علم امام(ع)؛
  • الف) عنایات و علوم بی‌واسطه؛
  • ب)علوم انتقالی از پیامبر؛
    • قرآن
    • مصحف علی(ع)؛
    • جامعه؛
    • الف باب؛
    • صحف انبیا جفر انبیا؛
  • ج) علوم با واسطه ملک؛
  • نتیجه‌گیری؛
  • فهرست منابع؛
  • پی‌نوشت‌ها.

دربارهٔ پدیدآورنده

محمد تقی شاکر

حجت الاسلام و المسلمین دکتر محمد تقی شاکر، پژوهشگر پژوهشگاه قرآن و حدیث از جمله فعالیت‌های وی است. او علاوه بر تدریس در حوزه‌های علمیه، به تألیف مقالات و کتب علمی و دینی پرداخته است. «چیستی روح‌القدس و آثار آن»، «پژوهشی در روایات الف باب»، «علم امام به قرآن و چگونگی آن»، «صحیفه جامعه و علم امام»، «منابع علم امام در قرآن و روایات» و «واکاوی نگاه فریقین به احادیث هزار درب دانش» برخی از این آثار است.[۳]

اثر وابسته به این مقاله

پانویس

پیوند به بیرون