وظیفه ما در زمان ظهور امام مهدی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-|تپس|100px|right|بندانگشتی|[[ + | پاسخ‌دهنده = )) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{پایان جمع شدن}} +}})) |
||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
:::::#'''[[زهد]] و [[ساده‌زیستی]]:''' زهد زینت کارگزاران [[امام مهدی|مهدی]] است. نمی‌توانند تن به آسایش و شاد کامی سپارند و از احوال مردمان غافل شوند و نام مصلح جهان بر خویش نهند، زیرا آن‌که با عشرت‌طلبان همسو می‌شود و دل در گرو آز و طمع دارد، نمی‌تواند مروّج دین و کارگزاری شایسته برای حکومت عدل و داد باشد<ref>نهج‌البلاغه، کلمات قصار، کلمه ۱۱۰.</ref>. | :::::#'''[[زهد]] و [[ساده‌زیستی]]:''' زهد زینت کارگزاران [[امام مهدی|مهدی]] است. نمی‌توانند تن به آسایش و شاد کامی سپارند و از احوال مردمان غافل شوند و نام مصلح جهان بر خویش نهند، زیرا آن‌که با عشرت‌طلبان همسو می‌شود و دل در گرو آز و طمع دارد، نمی‌تواند مروّج دین و کارگزاری شایسته برای حکومت عدل و داد باشد<ref>نهج‌البلاغه، کلمات قصار، کلمه ۱۱۰.</ref>. | ||
:::::#'''[[نصرت]] و [[یاری]]:''' از وظایف مومنان، نصرت و یاری‌کردن آن حضرت است که در حقیقت نصرت خداوند متعال است، یاری‌کردن [[امام مهدی|امام عصر]] {{ع}} این است که مؤمن نسبت به آن چه خواست آن حضرت است اقدام نماید. و نصرت در زمان [[ظهور]] با جهاد کردن در کنار امام و صبر و شکیبائی بر سختی‌ها و بذل مال و جان به دست می‌آید<ref>راه وصالحسینی مطلق، ص ۱۲۲.</ref>»<ref>[[محمد علی رضایی اصفهانی|رضایی اصفهانی، محمد علی]]، [[مهدویت ۱ (کتاب)|مهدویت]]، ص ۱۵۶-۱۵۸.</ref>. | :::::#'''[[نصرت]] و [[یاری]]:''' از وظایف مومنان، نصرت و یاری‌کردن آن حضرت است که در حقیقت نصرت خداوند متعال است، یاری‌کردن [[امام مهدی|امام عصر]] {{ع}} این است که مؤمن نسبت به آن چه خواست آن حضرت است اقدام نماید. و نصرت در زمان [[ظهور]] با جهاد کردن در کنار امام و صبر و شکیبائی بر سختی‌ها و بذل مال و جان به دست می‌آید<ref>راه وصالحسینی مطلق، ص ۱۲۲.</ref>»<ref>[[محمد علی رضایی اصفهانی|رضایی اصفهانی، محمد علی]]، [[مهدویت ۱ (کتاب)|مهدویت]]، ص ۱۵۶-۱۵۸.</ref>. | ||
}} | |||
== پرسش‌های وابسته == | == پرسش‌های وابسته == | ||
نسخهٔ ۲۳ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۰:۰۱
| وظیفه ما در زمان ظهور امام مهدی چیست؟ | |
|---|---|
 | |
| موضوع اصلی | بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت |
| مدخل اصلی | مهدویت |
وظیفه ما در زمان ظهور امام مهدی چیست؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.
عبارت‌های دیگری از این پرسش
پاسخ نخست
- آیت‌‌الله محمد جواد خراسانی، در کتاب «مهدی منتظر» در این‌باره گفته است:
- «در این باب آن‌چه بر ما است بیان تکلیف اجمالی است و اما تکلیف تفصیلی، پس آن بسته است به امر خود آن حضرت و نظر آن حضرت زیراکه او امام است، وظیفه ما تعیین تکلیف برای او و پیروان او نیست و به همین لحاظ در اخبار چیزی به تفصیل ذکر نشده.
- اما وظیفه اجمالی: پس آن اطاعت کردن او است در هر امر و جهاد کردن در رکاب او و اجابت کردن ندای آسمانی و ندای او به حضور در مکه یا الحاق به او در طریق به هر وسیله باشد، چنان‌که پیش گذشت. حضرت باقر (ع) فرمود: "هرگاه قیام کند قائم ما اهل بیت، تقسیم کند بالسویه و عدالت کند در رعیت، پس هرکس اطاعت او کند اطاعت خدا کرده و هرکس معصیت او کند معصیت خدا کرده"[۱].
- و نیز فرمود: "هرکس قائم را درک کند و تسلیم نکند برای او آن‌چه برای پیامبر (ص) و علی (ع) تسلیم کرده خداوند بهشت را بر وی حرام کند و جایگاه او در آتش خواهد بود و بد جایگاهی است جایگاه ظالمین"[۲].
- حضرت صادق (ع) فرمود: "اگر ببینی که قائم (ع) به شخصی صد هزار بدهد و به دیگری یک درهم در سینه تو بزرگ نیاید، زیراکه امر به او تفویض شده"[۳].
- و در فضل جهاد و کشته شدن در راه او در فصل انتظار فرج و مردن در انتظار گذشت. ""اللهم اجعلنا من اولیاء القائم و أعوانه و انصاره قبل ظهوره و بعد ظهوره""»[۴].
پاسخ‌ها و دیدگاه‌های متفرقه
| ۱. حجت الاسلام و المسلمین رضایی اصفهانی؛ |
|---|
|
پرسش‌های وابسته
منبع‌شناسی جامع مهدویت
پانویس
- ↑ اثباة الهداة، ج ۳، ۵۴۰، ح ۵۰۷؛ بحارالانوار، ج ۵۱، ۲۹، ح ۲.
- ↑ بجتر، ۲۴، ۲۴۱، ح ۴.
- ↑ اثباة الهداة، ج ۳، ۵۲۱، ح ۱۰۴؛ بحارالانوار، ج ۲۵، ۳۳۶، ح ۱۵.
- ↑ خراسانی، محمد جواد، مهدی منتظر، ص ۳۷۵.
- ↑ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۸.
- ↑ بحارالانوار، ج ۵۳، ص ۷.
- ↑ الملاحم والفتن، ص ۱۴۹.
- ↑ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۴۳ و ۳۱۰.
- ↑ عیون اخبار الرضا، ج ۱، ص ۶۳.
- ↑ الزام الناصب، ج ۲، ص ۲۰.
- ↑ نهج‌البلاغه، کلمات قصار، کلمه ۱۱۰.
- ↑ راه وصالحسینی مطلق، ص ۱۲۲.
- ↑ رضایی اصفهانی، محمد علی، مهدویت، ص ۱۵۶-۱۵۸.