امر جامع در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==پانویس== +== پانویس ==)) |
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\'\'\'\[\[(.*)\]\]\'\'\'(.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(206\,242\,\s299\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\sn...) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{امامت}} | {{امامت}} | ||
{{مدخل مرتبط | |||
| موضوع مرتبط = امر جامع | |||
| عنوان مدخل = [[امر جامع]] | |||
| مداخل مرتبط = [[امر جامع در قرآن]] - [[امر جامع در حدیث]] - [[امر جامع در فقه سیاسی]] | |||
| پرسش مرتبط = امر جامع (پرسش) | |||
}} | |||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
نسخهٔ ۳۱ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۷:۲۷
این مدخل زیرشاخهٔ بحث امر جامع است. امر جامع از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: امر جامع در قرآن - امر جامع در حدیث - امر جامع در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
- امر جامع: همداستان شدن در کاری[۱]، امر خطیر و مهمی که اجماع مردم را اقتضا دارد[۲]، مسئله مهمی که مشاوره و رایزنی عمومی مردم و تصمیم‌گیری جمعی را می‌طلبد؛ مانند جنگ، دفاع و نظایر آن[۳].
- ﴿وَإِذَا كَانُوا مَعَهُ عَلَى أَمْرٍ جَامِعٍ لَمْ يَذْهَبُوا﴾[۴].
- در فرهنگ سیاسی اجماع نظر مردم در امور مهم سیاسی و اجتماعی به معنای "توافق تقریباً همگانی اعضای آن درباره برخی قضایا یا موقعیت‌های خاص و ویژه که مستلزم تصمیم مشترک است"[۵]، در تحکیم موضع مردم و نظام به‌خصوص در مقابل دشمنان و متجاوزان و کارآمدی و پیشبرد اهداف مورد نظر آنان نقش اساسی دارد[۶].
منابع
پانویس
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۱۸.
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۲۰۱.
- ↑ سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۱۵، ص۱۶۶.
- ↑ «و چون در کاری همگانی همراه او باشند تا از او اجازه نگیرند (به راهی دیگر) نمی‌روند» سوره نور، آیه ۶۲.
- ↑ علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۸۱.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۱۲۴.