قبر در معارف و سیره سجادی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = قبر
| موضوع مرتبط = قبر
| عنوان مدخل  = [[قبر]]
| عنوان مدخل  = قبر
| مداخل مرتبط = [[قبر در قرآن]] - [[قبر در حدیث]] - [[قبر در نهج البلاغه]] - [[قبر در کلام اسلامی]] - [[قبر در عرفان اسلامی]] - [[قبر در معارف دعا و زیارات]] - [[قبر در معارف و سیره سجادی]] - [[قبر در معارف و سیره رضوی]]
| مداخل مرتبط = [[قبر در قرآن]] - [[قبر در کلام اسلامی]] - [[قبر در معارف دعا و زیارات]] - [[قبر در معارف و سیره سجادی]]
| پرسش مرتبط  = قبر (پرسش)
| پرسش مرتبط  =  
}}
}}


==مقدمه==
== مقدمه ==
[[قبر]] یا [[گور]] به معنای [[محل دفن]] [[انسان]] و جمع آن [[قبور]] است. [[قرآن کریم]] می‌فرماید: {{متن قرآن|وَأَنَّ اللَّهَ يَبْعَثُ مَنْ فِي الْقُبُورِ}}<ref>«و اینکه خداوند آن کسان را که در گورند برمی‌انگیزد» سوره حج، آیه ۷.</ref>. [[امام سجاد]]{{ع}} نیز در [[صحیفه]]، در دعای [[ختم قرآن]] درباره [[مرگ]] و [[منزل]] قبر، چنین به [[درگاه الهی]] [[دعا]] می‌کند: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ... وَ اجْعَلِ‏ الْقُبُورَ بَعْدَ فِرَاقِ‏ الدُّنْيَا خَيْرَ مَنَازِلِنَا...}}؛ «بار خدایا بر [[محمد]] و خاندانش [[درود]] بفرست... و پس از بیرون شدن ما از [[دنیا]] گورهای ما را [[بهترین]] منازل ما گردان و به [[فضل]] و [[رحمت]] خویش گورهای تنگ ما را فراخ ساز... ای [[خداوند]] زان پیش که از گورمان برانگیزی [[ظلمات]] گورهای ما به [[قرآن]] روشنی بخش و از [[اندوه]] [[روز حساب]] و لحظات هول‌انگیز [[قیامت]] [[رهایی]] ده»<ref>نیایش چهل‌و‌دوم.</ref>.
[[قبر]] یا [[گور]] به معنای [[محل دفن]] [[انسان]] و جمع آن [[قبور]] است. [[قرآن کریم]] می‌فرماید: {{متن قرآن|وَأَنَّ اللَّهَ يَبْعَثُ مَنْ فِي الْقُبُورِ}}<ref>«و اینکه خداوند آن کسان را که در گورند برمی‌انگیزد» سوره حج، آیه ۷.</ref>. [[امام سجاد]] {{ع}} نیز در [[صحیفه]]، در دعای [[ختم قرآن]] درباره [[مرگ]] و [[منزل]] قبر، چنین به [[درگاه الهی]] [[دعا]] می‌کند: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ... وَ اجْعَلِ‏ الْقُبُورَ بَعْدَ فِرَاقِ‏ الدُّنْيَا خَيْرَ مَنَازِلِنَا...}}؛ «بار خدایا بر [[محمد]] و خاندانش [[درود]] بفرست... و پس از بیرون شدن ما از [[دنیا]] گورهای ما را [[بهترین]] منازل ما گردان و به [[فضل]] و [[رحمت]] خویش گورهای تنگ ما را فراخ ساز... ای [[خداوند]] زان پیش که از گورمان برانگیزی [[ظلمات]] گورهای ما به [[قرآن]] روشنی بخش و از [[اندوه]] [[روز حساب]] و لحظات هول‌انگیز [[قیامت]] [[رهایی]] ده»<ref>نیایش چهل‌و‌دوم.</ref>.
آن [[حضرت]] دعا به [[فرشتگان]] [[عالم قبر]] را نیز فرو نمی‌نهد: درود بفرست بر [[فرشته]] مرگ و یارانش "نکیر" و "منکر" و نیز "[[رومان]]" که آزماینده ساکنان گورهاست<ref>نیایش سوم.</ref>.
آن [[حضرت]] دعا به [[فرشتگان]] [[عالم قبر]] را نیز فرو نمی‌نهد: درود بفرست بر [[فرشته]] مرگ و یارانش "نکیر" و "منکر" و نیز "[[رومان]]" که آزماینده ساکنان گورهاست<ref>نیایش سوم.</ref>.


[[امام]]{{ع}} از [[خدا]] [[طلب]] [[زیارت]] [[حج]] و [[عمره]] و نیز زیارت [[قبر پیامبر]]{{صل}} و [[خاندان]] آن حضرت را می‌نماید: «ای خداوند بر من [[احسان]] نمای به اعطای [[نعمت]] ادای حج و عمره و زیارت قبر پیامبرت - [[صلوات]] تو و رحمت تو و [[برکات]] تو بر او و [[آل]] او باد - و زیارت خاندان پیامبرت - بر ایشان [[سلام]] باد - همواره تا هرگاه [[زندگی]] بخشیده‌ای در این سال و هر سال دیگر»<ref>نیایش بیست‌و‌سوم.</ref>. از [[دعای امام]] [[سجاد]]{{ع}} و [[سیره]] مستمره [[اهل بیت]] فهمیده می‌شود که [[زیارت قبور]] [[پیامبر]] و [[امامان]]{{عم}} امری [[پسندیده]] و موجب [[قرب الهی]] است. همچنین باید دانست قبرهای ما مأوای ما تا [[روز رستاخیز]] است<ref>نیایش چهل‌و‌دوم.</ref> و با دمیدن [[اسرافیل]] در صور، خفتگان گورها برانگیخته می‌شوند<ref>نیایش سوم.</ref>.<ref>صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم؛ قاموس قرآن، سیدعلی‌اکبر قرشی، دارالکتب الاسلامیة، تهران، ۱۳۷۱، چاپ ششم.</ref>.<ref>[[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «قبر»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۳۵۷.</ref>
[[امام]] {{ع}} از [[خدا]] [[طلب]] [[زیارت]] [[حج]] و [[عمره]] و نیز زیارت [[قبر پیامبر]] {{صل}} و [[خاندان]] آن حضرت را می‌نماید: «ای خداوند بر من [[احسان]] نمای به اعطای [[نعمت]] ادای حج و عمره و زیارت قبر پیامبرت - [[صلوات]] تو و رحمت تو و [[برکات]] تو بر او و [[آل]] او باد - و زیارت خاندان پیامبرت - بر ایشان [[سلام]] باد - همواره تا هرگاه [[زندگی]] بخشیده‌ای در این سال و هر سال دیگر»<ref>نیایش بیست‌و‌سوم.</ref>. از [[دعای امام]] [[سجاد]] {{ع}} و [[سیره]] مستمره [[اهل بیت]] فهمیده می‌شود که [[زیارت قبور]] [[پیامبر]] و [[امامان]] {{عم}} امری [[پسندیده]] و موجب [[قرب الهی]] است. همچنین باید دانست قبرهای ما مأوای ما تا [[روز رستاخیز]] است<ref>نیایش چهل‌و‌دوم.</ref> و با دمیدن [[اسرافیل]] در صور، خفتگان گورها برانگیخته می‌شوند<ref>نیایش سوم.</ref>.<ref>صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم؛ قاموس قرآن، سیدعلی‌اکبر قرشی، دارالکتب الاسلامیة، تهران، ۱۳۷۱، چاپ ششم.</ref>.<ref>[[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «قبر»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۳۵۷.</ref>


== منابع ==
== منابع ==
خط ۲۰: خط ۲۰:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:قبر در معارف و سیره سجادی]]
[[رده:قبر]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۴۷

مقدمه

قبر یا گور به معنای محل دفن انسان و جمع آن قبور است. قرآن کریم می‌فرماید: ﴿وَأَنَّ اللَّهَ يَبْعَثُ مَنْ فِي الْقُبُورِ[۱]. امام سجاد (ع) نیز در صحیفه، در دعای ختم قرآن درباره مرگ و منزل قبر، چنین به درگاه الهی دعا می‌کند: «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ... وَ اجْعَلِ‏ الْقُبُورَ بَعْدَ فِرَاقِ‏ الدُّنْيَا خَيْرَ مَنَازِلِنَا...»؛ «بار خدایا بر محمد و خاندانش درود بفرست... و پس از بیرون شدن ما از دنیا گورهای ما را بهترین منازل ما گردان و به فضل و رحمت خویش گورهای تنگ ما را فراخ ساز... ای خداوند زان پیش که از گورمان برانگیزی ظلمات گورهای ما به قرآن روشنی بخش و از اندوه روز حساب و لحظات هول‌انگیز قیامت رهایی ده»[۲]. آن حضرت دعا به فرشتگان عالم قبر را نیز فرو نمی‌نهد: درود بفرست بر فرشته مرگ و یارانش "نکیر" و "منکر" و نیز "رومان" که آزماینده ساکنان گورهاست[۳].

امام (ع) از خدا طلب زیارت حج و عمره و نیز زیارت قبر پیامبر (ص) و خاندان آن حضرت را می‌نماید: «ای خداوند بر من احسان نمای به اعطای نعمت ادای حج و عمره و زیارت قبر پیامبرت - صلوات تو و رحمت تو و برکات تو بر او و آل او باد - و زیارت خاندان پیامبرت - بر ایشان سلام باد - همواره تا هرگاه زندگی بخشیده‌ای در این سال و هر سال دیگر»[۴]. از دعای امام سجاد (ع) و سیره مستمره اهل بیت فهمیده می‌شود که زیارت قبور پیامبر و امامان (ع) امری پسندیده و موجب قرب الهی است. همچنین باید دانست قبرهای ما مأوای ما تا روز رستاخیز است[۵] و با دمیدن اسرافیل در صور، خفتگان گورها برانگیخته می‌شوند[۶].[۷].[۸]

منابع

پانویس

  1. «و اینکه خداوند آن کسان را که در گورند برمی‌انگیزد» سوره حج، آیه ۷.
  2. نیایش چهل‌و‌دوم.
  3. نیایش سوم.
  4. نیایش بیست‌و‌سوم.
  5. نیایش چهل‌و‌دوم.
  6. نیایش سوم.
  7. صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم؛ قاموس قرآن، سیدعلی‌اکبر قرشی، دارالکتب الاسلامیة، تهران، ۱۳۷۱، چاپ ششم.
  8. شیرزاد، امیر، مقاله «قبر»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۳۵۷.