نعش: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۴۰

مقدمه

پیکر بی‌روح، جسد. به معنی تابوت هم آمده است. در کربلا امام حسین(ع) بر سر نعش شهدا حاضر می‌شد. اهل بیت امام حسین(ع)، پس از عاشورا کنار نعش شهیدان آمدند و گریه و عزاداری کردند. در مراسم تعزیه و شبیه‌خوانی هم که اشخاص، نقش‌های مختلفی به عهده می‌گیرند، برخی هم در نقش "نعش" در میدان بر زمین می‌افتند و تداعی‌کنندۀ اجساد شهدای کربلا می‌گردند. کسی که در تعزیه، نقش بی‌اهمیت و بی‌سخنی را به عهده دارد^[۱]. در تعزیه‌ها، نعش را همراه با پیکان‌های خون‌آلود و شمشیر‌های شکسته و سنان‌ها که بر روی نعش‌ها دوخته یا جاسازی شده بود نشان می‌دادند که یادآور وضع طبیعی کشته‌های میدان باشد، یا همراه با پرندگان و کبوترانی با شهپر خونین بر نعش شهیدان، که سمبل رساندن خبر شهادت به مدینه بود^[۲].

منابع

محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا

پانویس

↑ فرهنگ فارسی، معین.
↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص۴۷۹.

[1] فرهنگ فارسی، معین.

[2] محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص۴۷۹.

[۱]

[۲]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
+{{مدخل مرتبط
+| موضوع مرتبط = امام حسین
+| عنوان مدخل  =
+| مداخل مرتبط =
+| پرسش مرتبط  =
+}}
 == مقدمه ==
-پیکر بی‌روح، [[جسد]]. به معنی [[تابوت]] هم آمده است. در [[کربلا]] [[امام حسین]] {{ع}} بر سر نعش [[شهدا]] حاضر می‌شد. [[اهل بیت امام حسین]] {{ع}}، پس از [[عاشورا]] کنار نعش [[شهیدان]] آمدند و [[گریه]] و [[عزاداری]] کردند. در [[مراسم]] [[تعزیه]] و شبیه‌خوانی هم که اشخاص، نقش‌های مختلفی به عهده می‌گیرند، برخی هم در نقش "نعش" در میدان بر [[زمین]] می‌افتند و تداعی‌کنندۀ اجساد [[شهدای کربلا]] می‌گردند. کسی که در [[تعزیه]]، نقش بی‌اهمیت و بی‌سخنی را به عهده دارد<ref>فرهنگ فارسی، معین.</ref>. در تعزیه‌ها، نعش را همراه با پیکان‌های خون‌آلود و شمشیر‌های شکسته و سنان‌ها که بر روی نعش‌ها دوخته یا جاسازی شده بود نشان می‌دادند که یادآور وضع طبیعی کشته‌های میدان باشد، یا همراه با پرندگان و کبوترانی با شهپر خونین بر نعش [[شهیدان]]، که سمبل رساندن خبر [[شهادت]] به [[مدینه]] بود<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۴۷۹.</ref>.
+پیکر بی‌روح، جسد. به معنی [[تابوت]] هم آمده است. در [[کربلا]] [[امام حسین]]{{ع}} بر سر نعش [[شهدا]] حاضر می‌شد. اهل بیت امام حسین{{ع}}، پس از [[عاشورا]] کنار نعش [[شهیدان]] آمدند و [[گریه]] و [[عزاداری]] کردند. در مراسم [[تعزیه]] و شبیه‌خوانی هم که اشخاص، نقش‌های مختلفی به عهده می‌گیرند، برخی هم در نقش "نعش" در میدان بر [[زمین]] می‌افتند و تداعی‌کنندۀ اجساد [[شهدای کربلا]] می‌گردند. کسی که در تعزیه، نقش بی‌اهمیت و بی‌سخنی را به عهده دارد<ref>فرهنگ فارسی، معین.</ref>. در تعزیه‌ها، نعش را همراه با پیکان‌های خون‌آلود و شمشیر‌های شکسته و سنان‌ها که بر روی نعش‌ها دوخته یا جاسازی شده بود نشان می‌دادند که یادآور وضع طبیعی کشته‌های میدان باشد، یا همراه با پرندگان و کبوترانی با شهپر خونین بر نعش شهیدان، که سمبل رساندن خبر [[شهادت]] به [[مدینه]] بود<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص۴۷۹.</ref>.
 == منابع ==
 {{منابع}}
-* [[پرونده:13681024.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|'''فرهنگ عاشورا''']]
+# [[پرونده:13681024.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|'''فرهنگ عاشورا''']]
 {{پایان منابع}}
@@ خط ۱۰: / خط ۱۷: @@
 {{پانویس}}
-[[رده:نعش]]
+[[رده:امام حسین]]
 [[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]]