تعزیه

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

اصل تعزیه و تعزیت، یعنی تسلیت‌گویی به کسی در مصیبت و عزایی که بر او واقع شده است. امّا در اصطلاح، به اجرای نمایشنامه مذهبی درباره موضوعات دینی مثل حادثه عاشورا گفته می‌شود که به صورت زنده و در حضور مردم انجام می‌گیرد. به آن "شبیه خوانی" هم می‌گویند و هدف از آن، نمایش یک حادثه و احیای یاد و خاطره آن است.

در تعزیه، از لباس‌های خاصّ و آهنگ و شعر و نقّالی و روضه‌خوانی استفاده می‌شود و نوعی عزاداری و مراسم آیینی است[۱].

منابع

پانویس