امام‌زاده: تفاوت میان نسخه‌ها

 
(۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط
{{مدخل مرتبط| موضوع مرتبط = امام | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[امام‌زاده در فقه اسلامی]] | پرسش مرتبط  = }}
| موضوع مرتبط =  
| عنوان مدخل  =  
| مداخل مرتبط = [[امام‌زاده در قرآن]] - [[امام‌زاده در حدیث]] - [[امام‌زاده در کلام اسلامی]] - [[امام‌زاده در معارف و سیره رضوی]]
| پرسش مرتبط  = امام‌زاده (پرسش)
}}
 
== مقدمه ==
== مقدمه ==
* به معنای [[فرزند]] [[امام]]. در اصطلاح [[شیعی]] به کسانی گفته می‌شود که [[فرزند]] با واسطه یا بی‌واسطۀ یکی از [[ائمه]] [[معصومین]] {{عم}} باشند. اغلب چنان است که [[مدفن]] آنان به صورت بقعه‌ای ساخته و آراسته می‌شود و به عنوان مزاری متبرک و مورد [[احترام]] و توجّه [[مردم]] در می‌آید. اینگونه [[امام‌زادگان]] در سراسر [[ایران]] پراکنده‌اند و اغلب آنان از [[سادات حسنی]]، [[حسینی]]، یا موسوی‌اند که یا به علّت [[مبارزه]] با [[حکومت]] [[عباسیان]] تحت تعقیب بوده‌اند که به [[ایران]] آمده‌اند، یا در درگیری با قوای [[خلافت]] به [[شهادت]] رسیده‌اند، یا ساداتی بوده‌اند که به علّت علاقۀ [[ایرانیان]] به [[فرزندان]] [[ائمه]]، به این [[کشور]] آمده و در جاهای مختلف ساکن شده و از [[دنیا]] رفته‌اند. برای آشنایی با [[امام‌زادگان]] مدفون در [[ایران]] به [[منابع تاریخی]] مراجعه شود.<ref>از جمله: ر. ک: «تربت پاکان»، «از آستارا تا استارباد»، «فهرست بناهای تاریخی و اماکن باستانی ایران»، «گنجینۀ آثار قم»، «دائرة المعارف تشیّع»، ج ۲ ص ۳۹۲(مدخل امامزاده) و ج ۳ ص ۳۰۰(مدخل بقعه) و ج ۱(مدخل آستانه)، «فرهنگ آبادیها و مکان‌های مذهبی کشور»، «مشاهد العترة الطاهره» و...</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۹۵.</ref>.
«امام‌زاده» در اصطلاح [[شیعی]] به کسانی گفته می‌شود که [[فرزند]] با واسطه یا بی‌واسطۀ یکی از [[ائمه]] [[معصومین]] {{عم}} باشند. اغلب چنان است که مدفن آنان به صورت بقعه‌ای ساخته و آراسته می‌شود و به عنوان مزاری متبرک و مورد [[احترام]] و توجّه [[مردم]] در می‌آید. اینگونه امام‌زادگان در سراسر [[ایران]] پراکنده‌اند و اغلب آنان از سادات حسنی، [[حسینی]]، یا موسوی‌اند که یا به علّت [[مبارزه]] با [[حکومت]] [[عباسیان]] تحت تعقیب بوده‌اند که به [[ایران]] آمده‌اند، یا در درگیری با قوای [[خلافت]] به [[شهادت]] رسیده‌اند، یا ساداتی بوده‌اند که به علّت علاقۀ [[ایرانیان]] به [[فرزندان]] [[ائمه]]، به این [[کشور]] آمده و در جاهای مختلف ساکن شده و از [[دنیا]] رفته‌اند. برای آشنایی با امام‌زادگان مدفون در [[ایران]] به منابع تاریخی مراجعه شود<ref>از جمله: ر.ک: «تربت پاکان»، «از آستارا تا استارباد»، «فهرست بناهای تاریخی و اماکن باستانی ایران»، «گنجینۀ آثار قم»، «دائرة المعارف تشیّع»، ج ۲ ص ۳۹۲(مدخل امامزاده) و ج ۳ ص ۳۰۰(مدخل بقعه) و ج ۱(مدخل آستانه)، «فرهنگ آبادیها و مکان‌های مذهبی کشور»، «مشاهد العترة الطاهره» و...</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۹۵.</ref>


== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
* [[پرونده:1368987.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|'''فرهنگ غدیر''']]
#[[پرونده:1368987.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|'''فرهنگ غدیر''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


خط ۱۷: خط ۱۱:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:امام‌زاده]]
[[رده:امام]]
[[رده:مدخل فرهنگ غدیر]]
[[رده:مدخل فرهنگ غدیر]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۸ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۳۴

مقدمه

«امام‌زاده» در اصطلاح شیعی به کسانی گفته می‌شود که فرزند با واسطه یا بی‌واسطۀ یکی از ائمه معصومین (ع) باشند. اغلب چنان است که مدفن آنان به صورت بقعه‌ای ساخته و آراسته می‌شود و به عنوان مزاری متبرک و مورد احترام و توجّه مردم در می‌آید. اینگونه امام‌زادگان در سراسر ایران پراکنده‌اند و اغلب آنان از سادات حسنی، حسینی، یا موسوی‌اند که یا به علّت مبارزه با حکومت عباسیان تحت تعقیب بوده‌اند که به ایران آمده‌اند، یا در درگیری با قوای خلافت به شهادت رسیده‌اند، یا ساداتی بوده‌اند که به علّت علاقۀ ایرانیان به فرزندان ائمه، به این کشور آمده و در جاهای مختلف ساکن شده و از دنیا رفته‌اند. برای آشنایی با امام‌زادگان مدفون در ایران به منابع تاریخی مراجعه شود[۱].[۲]

منابع

پانویس

  1. از جمله: ر.ک: «تربت پاکان»، «از آستارا تا استارباد»، «فهرست بناهای تاریخی و اماکن باستانی ایران»، «گنجینۀ آثار قم»، «دائرة المعارف تشیّع»، ج ۲ ص ۳۹۲(مدخل امامزاده) و ج ۳ ص ۳۰۰(مدخل بقعه) و ج ۱(مدخل آستانه)، «فرهنگ آبادیها و مکان‌های مذهبی کشور»، «مشاهد العترة الطاهره» و...
  2. محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۹۵.