بشر بن غالب اسدی کوفی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
 
(۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = اصحاب امام علی | عنوان مدخل  = بشر بن غالب اسدی کوفی | مداخل مرتبط = [[بشر بن غالب اسدی کوفی در تاریخ اسلامی]] - [[بشر بن غالب اسدی کوفی در تراجم و رجال]]| پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = صحابه | عنوان مدخل  = بشر بن غالب اسدی کوفی | مداخل مرتبط = [[بشر بن غالب اسدی کوفی در تاریخ اسلامی]] - [[بشر بن غالب اسدی کوفی در تراجم و رجال]]| پرسش مرتبط  = }}
{{جعبه اطلاعات اصحاب
{{جعبه اطلاعات اصحاب
| نام = بشر بن غالب اسدی کوفی
| نام = بشر بن غالب اسدی کوفی
خط ۱۲: خط ۱۲:
| لقب = [[الأسدی الکوفی]]   
| لقب = [[الأسدی الکوفی]]   
| اهل =  
| اهل =  
| از قبیله =
| از قبیله = [[بنی‌اسد]]
| از تیره =  
| از تیره =  
| پدر =  
| پدر =  
خط ۵۱: خط ۵۱:
== مقدمه ==
== مقدمه ==
بشر یا [[بشیر]] مکنی به [[ابو صادق]] به [[نقلی]] از [[اصحاب رسول خدا]] {{صل}} بود و در [[کوفه]] ساکن شد. وی به [[نقل]] [[برقی]] از [[اصحاب]] [[امیر مؤمنان]] و [[امام حسن مجتبی]] و [[امام حسین]] و [[امام سجاد]] {{ع}} می‌باشد<ref>رجال برقی، ص۸، معجم رجال الحدیث، ج۳، ص۳۲۰ و رجال طوسی، ص۷۲، ش۱ و ص۸۴، ش۱.</ref>.
بشر یا [[بشیر]] مکنی به [[ابو صادق]] به [[نقلی]] از [[اصحاب رسول خدا]] {{صل}} بود و در [[کوفه]] ساکن شد. وی به [[نقل]] [[برقی]] از [[اصحاب]] [[امیر مؤمنان]] و [[امام حسن مجتبی]] و [[امام حسین]] و [[امام سجاد]] {{ع}} می‌باشد<ref>رجال برقی، ص۸، معجم رجال الحدیث، ج۳، ص۳۲۰ و رجال طوسی، ص۷۲، ش۱ و ص۸۴، ش۱.</ref>.
بشر از کسانی است که روایاتی از او در [[فقه]] و غیر [[فقه]] به یادگار مانده است و او مورد [[وثوق]] است، از جمله این که او از [[امام حسین]] {{ع}} [[نقل]] می‌کند که فرمود: "هر کس آیه‌ای از [[کتاب]] [[خدای عزوجل]] را در [[نماز]] [[ایستاده]] بخواند برای هر حرفی [[صد]] [[حسنه]] نوشته می‌شود و اگر در غیر [[نماز]] بخواند برای هر حرفی ده [[حسنه]] [[ثبت]] می‌شود، و اگر به [[قرآن]] گوش دهد برای هر حرفی یک [[حسنه]] نوشته می‌شود، و اگر [[ختم قرآن]] در [[شب]] کند [[ملائکه]] تا صبح بر او [[درود]] و [[صلوات]] میفرستند و اگر در روز ختم کند [[ملائکه]] او را تا [[شب]] محافظ‌اند و بر او ددرود و [[صلوات]] میفرستند و برای او دعای [[اجابت]] شده است، و برای او بهتر از خیر آن‌چه از [[آسمان]] تا [[زمین]] است می‌باشد"<ref>{{متن حدیث|مَنْ قَرَأَ آيَةً مِنْ كِتَابِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِي صَلاَتِهِ قَائِماً يُكْتَبُ لَهُ بِكُلِّ حَرْفٍ مِائَةُ حَسَنَةٍ فَإِذَا قَرَأَهَا فِي غَيْرِ صَلاَةٍ كَتَبَ اَللَّهُ لَهُ بِكُلِّ حَرْفٍ عَشْرَ حَسَنَاتٍ ...}}؛</ref>
بشر از کسانی است که روایاتی از او در [[فقه]] و غیر [[فقه]] به یادگار مانده است و او مورد [[وثوق]] است، از جمله این که او از [[امام حسین]] {{ع}} [[نقل]] می‌کند که فرمود: «هر کس آیه‌ای از [[کتاب]] [[خدای عزوجل]] را در [[نماز]] [[ایستاده]] بخواند برای هر حرفی [[صد]] [[حسنه]] نوشته می‌شود و اگر در غیر [[نماز]] بخواند برای هر حرفی ده [[حسنه]] [[ثبت]] می‌شود، و اگر به [[قرآن]] گوش دهد برای هر حرفی یک [[حسنه]] نوشته می‌شود، و اگر [[ختم قرآن]] در [[شب]] کند [[ملائکه]] تا صبح بر او [[درود]] و [[صلوات]] میفرستند و اگر در روز ختم کند [[ملائکه]] او را تا [[شب]] محافظ‌اند و بر او ددرود و [[صلوات]] میفرستند و برای او دعای [[اجابت]] شده است، و برای او بهتر از خیر آن‌چه از [[آسمان]] تا [[زمین]] است می‌باشد»<ref>{{متن حدیث|مَنْ قَرَأَ آيَةً مِنْ كِتَابِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِي صَلاَتِهِ قَائِماً يُكْتَبُ لَهُ بِكُلِّ حَرْفٍ مِائَةُ حَسَنَةٍ فَإِذَا قَرَأَهَا فِي غَيْرِ صَلاَةٍ كَتَبَ اَللَّهُ لَهُ بِكُلِّ حَرْفٍ عَشْرَ حَسَنَاتٍ ...}}؛</ref>


بشر می‌گوید: از [[حضرت حسین]] پرسیدم: این [[اجر]] و [[پاداش]] برای کسی است که تمام [[قرآن]] را بخواند پس کسی که نخواند چه؟ فرمود: "ای [[برادر]] [[بنی اسد]]، همانا [[خداوند]] جواد و با [[مجد]] و [[عظمت]] و [[کریم]] است، اگر قرائت کرد از آن‌چه با اوست [[خداوند]] آن [[پاداش]] را به او عطا خواهد کرد".<ref>{{متن حدیث|يَا أَخَا بَنِي أَسَدٍ إِنَّ اَللَّهَ جَوَادٌ مَاجِدٌ كَرِيمٌ إِذَا قَرَأَ مَا مَعَهُ أَعْطَاهُ اَللَّهُ ذَلِكَ}}؛ اصول کافی، ج۲، باب ثواب قرائت القرآن، ص۶۱۱.</ref><ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۲۴۱.</ref>
بشر می‌گوید: از [[حضرت حسین]] پرسیدم: این [[اجر]] و [[پاداش]] برای کسی است که تمام [[قرآن]] را بخواند پس کسی که نخواند چه؟ فرمود: «ای [[برادر]] [[بنی اسد]]، همانا [[خداوند]] جواد و با [[مجد]] و [[عظمت]] و [[کریم]] است، اگر قرائت کرد از آن‌چه با اوست [[خداوند]] آن [[پاداش]] را به او عطا خواهد کرد».<ref>{{متن حدیث|يَا أَخَا بَنِي أَسَدٍ إِنَّ اَللَّهَ جَوَادٌ مَاجِدٌ كَرِيمٌ إِذَا قَرَأَ مَا مَعَهُ أَعْطَاهُ اَللَّهُ ذَلِكَ}}؛ اصول کافی، ج۲، باب ثواب قرائت القرآن، ص۶۱۱.</ref><ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۲۴۱.</ref>


== منابع ==
== منابع ==
خط ۶۲: خط ۶۲:
== پانویس ==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
 
[[رده:اصحاب پیامبر]]
[[رده:اصحاب امام علی]]
[[رده:اصحاب امام علی]]
[[رده:اصحاب امام حسن]]
[[رده:اصحاب امام حسین]]
[[رده:اصحاب امام سجاد]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:اصحاب پیامبر]]
[[رده:بنی‌اسد]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۰ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۲۱:۳۸

بشر بن غالب اسدی کوفی
تصویر قدیمی از مسجد کوفه
نام کاملبشر بن غالب اسدی کوفی
جنسیتمرد
لقبالأسدی الکوفی
از قبیلهبنی‌اسد
محل زندگیکوفه
از اصحاب

مقدمه

بشر یا بشیر مکنی به ابو صادق به نقلی از اصحاب رسول خدا (ص) بود و در کوفه ساکن شد. وی به نقل برقی از اصحاب امیر مؤمنان و امام حسن مجتبی و امام حسین و امام سجاد (ع) می‌باشد[۱]. بشر از کسانی است که روایاتی از او در فقه و غیر فقه به یادگار مانده است و او مورد وثوق است، از جمله این که او از امام حسین (ع) نقل می‌کند که فرمود: «هر کس آیه‌ای از کتاب خدای عزوجل را در نماز ایستاده بخواند برای هر حرفی صد حسنه نوشته می‌شود و اگر در غیر نماز بخواند برای هر حرفی ده حسنه ثبت می‌شود، و اگر به قرآن گوش دهد برای هر حرفی یک حسنه نوشته می‌شود، و اگر ختم قرآن در شب کند ملائکه تا صبح بر او درود و صلوات میفرستند و اگر در روز ختم کند ملائکه او را تا شب محافظ‌اند و بر او ددرود و صلوات میفرستند و برای او دعای اجابت شده است، و برای او بهتر از خیر آن‌چه از آسمان تا زمین است می‌باشد»[۲]

بشر می‌گوید: از حضرت حسین پرسیدم: این اجر و پاداش برای کسی است که تمام قرآن را بخواند پس کسی که نخواند چه؟ فرمود: «ای برادر بنی اسد، همانا خداوند جواد و با مجد و عظمت و کریم است، اگر قرائت کرد از آن‌چه با اوست خداوند آن پاداش را به او عطا خواهد کرد».[۳][۴]

منابع

پانویس

  1. رجال برقی، ص۸، معجم رجال الحدیث، ج۳، ص۳۲۰ و رجال طوسی، ص۷۲، ش۱ و ص۸۴، ش۱.
  2. «مَنْ قَرَأَ آيَةً مِنْ كِتَابِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِي صَلاَتِهِ قَائِماً يُكْتَبُ لَهُ بِكُلِّ حَرْفٍ مِائَةُ حَسَنَةٍ فَإِذَا قَرَأَهَا فِي غَيْرِ صَلاَةٍ كَتَبَ اَللَّهُ لَهُ بِكُلِّ حَرْفٍ عَشْرَ حَسَنَاتٍ ...»؛
  3. «يَا أَخَا بَنِي أَسَدٍ إِنَّ اَللَّهَ جَوَادٌ مَاجِدٌ كَرِيمٌ إِذَا قَرَأَ مَا مَعَهُ أَعْطَاهُ اَللَّهُ ذَلِكَ»؛ اصول کافی، ج۲، باب ثواب قرائت القرآن، ص۶۱۱.
  4. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۲۴۱.