حیات الهی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = صفات خدا | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[حیات الهی در کلام اسلامی]] | پرسش مرتبط = }} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = صفات خدا | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[حیات الهی در کلام اسلامی]] | پرسش مرتبط = }} | ||
'''حی''' به معنای زنده کردن در مورد [[حیات]] پس از [[مرگ]] و در معنای [[خلق]] ابتدایی به کار می‌‌رود. واژه مقابل آن اماته به معنای میراندن است. | |||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
| خط ۷: | خط ۸: | ||
[[احیاء]]، علاوه بر استعمال در موارد [[حیات]] پس از [[موت]]، در معنای [[خلق]] ابتدایی نیز کاربرد دارد<ref>سوره حج، آیه 66.</ref>. در مقابل، واژه [[اماته]] از ماده موت و باب افعال، به معنای [[میراندن]] است. [[محیی]]، [[معید]] و [[ممیت]] از [[اسمای الهی]] و اسم فاعل احیاء، اعاده و اماته است. | [[احیاء]]، علاوه بر استعمال در موارد [[حیات]] پس از [[موت]]، در معنای [[خلق]] ابتدایی نیز کاربرد دارد<ref>سوره حج، آیه 66.</ref>. در مقابل، واژه [[اماته]] از ماده موت و باب افعال، به معنای [[میراندن]] است. [[محیی]]، [[معید]] و [[ممیت]] از [[اسمای الهی]] و اسم فاعل احیاء، اعاده و اماته است. | ||
== إحیاء در قرآن == | |||
در قرآن کریم واژه احیاء و مشتقات آن مجموعاً ۴۹ بار و واژه [[اماته]] و مشتقات آن ۲۱ بار به کار رفته است. مهم‌ترین موارد استعمال این واژه در [[قرآن کریم]]، عبارت است: | در قرآن کریم واژه احیاء و مشتقات آن مجموعاً ۴۹ بار و واژه [[اماته]] و مشتقات آن ۲۱ بار به کار رفته است. مهم‌ترین موارد استعمال این واژه در [[قرآن کریم]]، عبارت است: | ||
# اعتراف [[کافران]] در [[جهنم]] به دوبار زنده شدن و مردن<ref>سوره غافر، آیه ۱۱.</ref>؛ | # اعتراف [[کافران]] در [[جهنم]] به دوبار زنده شدن و مردن<ref>سوره غافر، آیه ۱۱.</ref>؛ | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۴۷
این مدخل زیرشاخهٔ بحث صفات خدا است. حیات الهی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: حیات الهی در کلام اسلامی - پرسش مرتبط نداردحی به معنای زنده کردن در مورد حیات پس از مرگ و در معنای خلق ابتدایی به کار می‌‌رود. واژه مقابل آن اماته به معنای میراندن است.
مقدمه
إحیاء به معنای زنده کردن است. گاهی واژه‌های بعث و اعاده نیز به همین معنا به کار رفته اند[۱].
احیاء، علاوه بر استعمال در موارد حیات پس از موت، در معنای خلق ابتدایی نیز کاربرد دارد[۲]. در مقابل، واژه اماته از ماده موت و باب افعال، به معنای میراندن است. محیی، معید و ممیت از اسمای الهی و اسم فاعل احیاء، اعاده و اماته است.
إحیاء در قرآن
در قرآن کریم واژه احیاء و مشتقات آن مجموعاً ۴۹ بار و واژه اماته و مشتقات آن ۲۱ بار به کار رفته است. مهم‌ترین موارد استعمال این واژه در قرآن کریم، عبارت است:
- اعتراف کافران در جهنم به دوبار زنده شدن و مردن[۳]؛
- درخواست حضرت ابراهیم(ع) از خداوند، مبنی بر مشاهده کیفیت زنده شدن مردگان [۴]؛
- برخورداری مؤمنان از حیات طیبه[۵]؛
- اثبات حیات اخروی[۶]؛
- اماته عُزیر و احیای او پس از یکصد سال[۷]؛
- زنده شدن گروهی از بنی اسرائیل[۸]؛
- زنده شدن مردگان توسط عیسی(ع) به اذن خداوند[۹].[۱۰]
منابع
پانویس
- ↑ سوره بقره، آیه ۵۵؛ سوره طه، آیه ۵۵.
- ↑ سوره حج، آیه 66.
- ↑ سوره غافر، آیه ۱۱.
- ↑ سوره بقره، آیه ۲۶۰.
- ↑ سوره نحل، آیه ۹۷.
- ↑ سوره بقره، آیه ۲۸.
- ↑ سوره بقره، آیه ۲۵۹.
- ↑ سوره بقره، آیه ۲۴۳.
- ↑ سوره آل عمران، آیه ۴۹.
- ↑ محمدی، محمد علی، مقاله «ادراک الهی»، دانشنامه کلام اسلامی، ج۱، ص۲۰۳-۲۰۷.