عبدالرحمن بن مخنف بن سلیم ازدی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۵۵: خط ۵۵:


== مقدمه ==
== مقدمه ==
وی مردی [[شجاع]] و [[شریف]] و از [[شیعیان مخلص امیرالمؤمنین]] {{ع}} بود که در [[جنگ جمل]] و [[صفین]] و [[نهروان]] [[حضرت]] را [[یاری]] کرد. و سرانجام به سال ۳۸ [[هجری]] در زمان [[حکومت]] [[حجاج بن یوسف ثقفی]] در [[جنگی]] که بین گروهی از [[خوارج]] با [[مهلب بن أبی صفره]] که مدت مدیدی به طول انجامید، و [[خوارج]] ضربه‌های سنگینی از مهلب خوردند، اما [[خوارج]] به [[فرماندهی]] [[صالح بن نحراق]] در شبی‌خونی به قرارگاه [[لشکر]] عبدالرحمان [[فرزند]] مخنف حمله بردند و [[جنگ]] [[سختی]] تا صبح بین [[خوارج]] و عبدالرحمان و همراهانش شد تا آنکه خود عبدالرحمان بن مخنف با هفتاد نفر از [[قاریان قرآن]] که جمعی از آنان از [[اصحاب حضرت علی]] {{ع}} و جمعی [[اصحاب]] [[عبدالله بن مسعود]] بودند به دست [[خوارج نهروان]] به [[شهادت]] رسیدند. وقتی این خبر به اطلاع مهلب رسید و [[جعفر]] [[فرزند]] عبدالرحمان هم آن [[شب]] نزد او بود بلافاصله [[جعفر]] با نیروهای مهلب حملۀ شدیدی به [[خوارج]] کردند و در معرکه مجروح شد و مهلب پسر خود را با نیروهایی به [[جنگ]] [[خوارج]] فرستاد و آنها را عقب راند و مهلب بر جنازه عبدالرحمان [[نماز]] خواند و سپس با لشکری آماده به [[جنگ]] [[خوارج]] رفتند<ref>ر. ک: شرح ابن ابی الحدید، ج۴، ص۱۸۸. </ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۸۳۵-۸۳۶.</ref>
عبدالرحمن بن مخنف بن سلیم ازدی، مردی [[شجاع]] و [[شریف]] و از [[شیعیان مخلص امیرالمؤمنین]] {{ع}} بود که در [[جنگ جمل]] و [[صفین]] و [[نهروان]] [[حضرت]] را [[یاری]] کرد. و سرانجام به سال ۳۸ [[هجری]] در زمان [[حکومت]] [[حجاج بن یوسف ثقفی]] در [[جنگی]] که بین گروهی از [[خوارج]] با [[مهلب بن أبی صفره]] که مدت مدیدی به طول انجامید، و [[خوارج]] ضربه‌های سنگینی از مهلب خوردند، اما [[خوارج]] به [[فرماندهی]] [[صالح بن نحراق]] در شبی‌خونی به قرارگاه [[لشکر]] عبدالرحمان [[فرزند]] مخنف حمله بردند و [[جنگ]] [[سختی]] تا صبح بین [[خوارج]] و عبدالرحمان و همراهانش شد تا آنکه خود عبدالرحمان بن مخنف با هفتاد نفر از [[قاریان قرآن]] که جمعی از آنان از [[اصحاب حضرت علی]] {{ع}} و جمعی [[اصحاب]] [[عبدالله بن مسعود]] بودند به دست [[خوارج نهروان]] به [[شهادت]] رسیدند. وقتی این خبر به اطلاع مهلب رسید و [[جعفر]] [[فرزند]] عبدالرحمان هم آن [[شب]] نزد او بود بلافاصله [[جعفر]] با نیروهای مهلب حملۀ شدیدی به [[خوارج]] کردند و در معرکه مجروح شد و مهلب پسر خود را با نیروهایی به [[جنگ]] [[خوارج]] فرستاد و آنها را عقب راند و مهلب بر جنازه عبدالرحمان [[نماز]] خواند و سپس با لشکری آماده به [[جنگ]] [[خوارج]] رفتند<ref>ر. ک: شرح ابن ابی الحدید، ج۴، ص۱۸۸. </ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۸۳۵-۸۳۶.</ref>
 
== جستارهای وابسته ==
{{مدخل وابسته}}
* [[ازد]] (قبیله)
{{پایان مدخل وابسته}}


== منابع ==
== منابع ==
خط ۶۷: خط ۷۲:
[[رده:اعلام]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:اصحاب امام علی]]
[[رده:اصحاب امام علی]]
[[رده:قبیله ازد]]
[[رده:ازد]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۱۰

عبدالرحمن بن مخنف بن سلیم ازدی
تصویر نمادین جنگ صفین
نام کاملعبدالرحمن بن مخنف بن سلیم ازدی
جنسیتمرد
از قبیلهازد
درگذشت۳۸ هجری
از اصحابامام علی
حضور در جنگ

مقدمه

عبدالرحمن بن مخنف بن سلیم ازدی، مردی شجاع و شریف و از شیعیان مخلص امیرالمؤمنین (ع) بود که در جنگ جمل و صفین و نهروان حضرت را یاری کرد. و سرانجام به سال ۳۸ هجری در زمان حکومت حجاج بن یوسف ثقفی در جنگی که بین گروهی از خوارج با مهلب بن أبی صفره که مدت مدیدی به طول انجامید، و خوارج ضربه‌های سنگینی از مهلب خوردند، اما خوارج به فرماندهی صالح بن نحراق در شبی‌خونی به قرارگاه لشکر عبدالرحمان فرزند مخنف حمله بردند و جنگ سختی تا صبح بین خوارج و عبدالرحمان و همراهانش شد تا آنکه خود عبدالرحمان بن مخنف با هفتاد نفر از قاریان قرآن که جمعی از آنان از اصحاب حضرت علی (ع) و جمعی اصحاب عبدالله بن مسعود بودند به دست خوارج نهروان به شهادت رسیدند. وقتی این خبر به اطلاع مهلب رسید و جعفر فرزند عبدالرحمان هم آن شب نزد او بود بلافاصله جعفر با نیروهای مهلب حملۀ شدیدی به خوارج کردند و در معرکه مجروح شد و مهلب پسر خود را با نیروهایی به جنگ خوارج فرستاد و آنها را عقب راند و مهلب بر جنازه عبدالرحمان نماز خواند و سپس با لشکری آماده به جنگ خوارج رفتند[۱].[۲]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. ر. ک: شرح ابن ابی الحدید، ج۴، ص۱۸۸.
  2. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۸۳۵-۸۳۶.