بشر بن غالب اسدی کوفی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
| لقب = [[الأسدی الکوفی]] | | لقب = [[الأسدی الکوفی]] | ||
| اهل = | | اهل = | ||
| از قبیله = | | از قبیله = [[بنی‌اسد]] | ||
| از تیره = | | از تیره = | ||
| پدر = | | پدر = | ||
| خط ۶۴: | خط ۶۴: | ||
[[رده:اصحاب پیامبر]] | [[رده:اصحاب پیامبر]] | ||
[[رده:اصحاب امام علی]] | [[رده:اصحاب امام علی]] | ||
[[رده:اصحاب امام حسن | [[رده:اصحاب امام حسن]] | ||
[[رده:اصحاب امام حسین]] | [[رده:اصحاب امام حسین]] | ||
[[رده:اصحاب امام سجاد]] | [[رده:اصحاب امام سجاد]] | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] | ||
[[رده:بنی‌اسد]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۲۱:۳۸
این مدخل زیرشاخهٔ بحث صحابه است. بشر بن غالب اسدی کوفی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: بشر بن غالب اسدی کوفی در تاریخ اسلامی - بشر بن غالب اسدی کوفی در تراجم و رجال - پرسش مرتبط ندارد| بشر بن غالب اسدی کوفی | |
|---|---|
 تصویر قدیمی از مسجد کوفه | |
| نام کامل | بشر بن غالب اسدی کوفی |
| جنسیت | مرد |
| لقب | الأسدی الکوفی |
| از قبیله | بنی‌اسد |
| محل زندگی | کوفه |
| از اصحاب | |
مقدمه
بشر یا بشیر مکنی به ابو صادق به نقلی از اصحاب رسول خدا (ص) بود و در کوفه ساکن شد. وی به نقل برقی از اصحاب امیر مؤمنان و امام حسن مجتبی و امام حسین و امام سجاد (ع) می‌باشد[۱]. بشر از کسانی است که روایاتی از او در فقه و غیر فقه به یادگار مانده است و او مورد وثوق است، از جمله این که او از امام حسین (ع) نقل می‌کند که فرمود: «هر کس آیه‌ای از کتاب خدای عزوجل را در نماز ایستاده بخواند برای هر حرفی صد حسنه نوشته می‌شود و اگر در غیر نماز بخواند برای هر حرفی ده حسنه ثبت می‌شود، و اگر به قرآن گوش دهد برای هر حرفی یک حسنه نوشته می‌شود، و اگر ختم قرآن در شب کند ملائکه تا صبح بر او درود و صلوات میفرستند و اگر در روز ختم کند ملائکه او را تا شب محافظ‌اند و بر او ددرود و صلوات میفرستند و برای او دعای اجابت شده است، و برای او بهتر از خیر آن‌چه از آسمان تا زمین است می‌باشد»[۲]
بشر می‌گوید: از حضرت حسین پرسیدم: این اجر و پاداش برای کسی است که تمام قرآن را بخواند پس کسی که نخواند چه؟ فرمود: «ای برادر بنی اسد، همانا خداوند جواد و با مجد و عظمت و کریم است، اگر قرائت کرد از آن‌چه با اوست خداوند آن پاداش را به او عطا خواهد کرد».[۳][۴]
منابع
پانویس
- ↑ رجال برقی، ص۸، معجم رجال الحدیث، ج۳، ص۳۲۰ و رجال طوسی، ص۷۲، ش۱ و ص۸۴، ش۱.
- ↑ «مَنْ قَرَأَ آيَةً مِنْ كِتَابِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِي صَلاَتِهِ قَائِماً يُكْتَبُ لَهُ بِكُلِّ حَرْفٍ مِائَةُ حَسَنَةٍ فَإِذَا قَرَأَهَا فِي غَيْرِ صَلاَةٍ كَتَبَ اَللَّهُ لَهُ بِكُلِّ حَرْفٍ عَشْرَ حَسَنَاتٍ ...»؛
- ↑ «يَا أَخَا بَنِي أَسَدٍ إِنَّ اَللَّهَ جَوَادٌ مَاجِدٌ كَرِيمٌ إِذَا قَرَأَ مَا مَعَهُ أَعْطَاهُ اَللَّهُ ذَلِكَ»؛ اصول کافی، ج۲، باب ثواب قرائت القرآن، ص۶۱۱.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۲۴۱.