کابینه: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} ==مقدمه== به مجموعه وزرا و رییس دولت کابینه گفته می‌شود که در مقابل مجلس و پارلمان مسئولیت سیاسی مشترک دارند. رییس کابینه را نخست‌وزیر، صدراعظم، رییس الوز...» ایجاد کرد) برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
(←مقدمه) |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
به مجموعه [[وزرا]] و [[رییس]] [[دولت]] | به مجموعه [[وزرا]] و [[رییس]] [[دولت]] کابینه گفته می‌شود که در مقابل مجلس و [[پارلمان]] [[مسئولیت]] [[سیاسی]] مشترک دارند. رییس کابینه را نخست‌وزیر، صدراعظم، رییس الوزرا و [[رییس جمهور]] هم می‌گویند. [[گزینش]] اعضای کابینه بر عهده رییس دولت است. از آنجا که اعضای کابینه باید بر حسب [[طبیعت]] کار و مسئولیت مشترک و [[الزام]] به [[هماهنگی]]، [[جسم]] یکپارچه‌ای باشند [[منطق]] [[حکم]] می‌کند که رییس دولت [[قادر]] باشد هنگام جست‌وجو و گزینش علاوه بر رعایت [[اصل تناسب]] [[دانش]] و [[تجربه]] آنان با مسئولیت واگذار شده، هماهنگ بودن هر کدام از وزرا را با مجموعه کابینه مدنظر قرار دهد، بلکه ناگزیر است احتمال [[مقبولیت]] آنان را در مجلس نیز ملحوظ داشته باشد، تا در هنگام معرفی کابینه، مواجه با [[مخالفت]] [[اکثریت]] [[نمایندگان]] مجلس نشود. | ||
اصل ۱۳۳ [[قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران]] مقرر می‌دارد که وزرا توسط رییس جمهور تعیین و برای گرفتن [[رأی]] [[اعتماد]] به مجلس معرفی می‌شوند و اصل ۱۳۳ همان [[قانون]] نیز [[ریاست]] [[هیأت وزیران]] را به عهده رییس جمهور گذاشته است که بر کار [[وزیران]] [[نظارت]] دارد و با [[همکاری]] آنان، برنامه و [[خط مشی]] دولت را تعیین و [[قوانین]] را [[اجرا]] می‌کند و به موجب اصل ۱۳۷ هر یک از وزیران [[مسئول]] [[وظایف]] خاص خویش در برابر رییس جمهور و مجلس است و در اموری که به تصویب هیأت وزیران می‌رسد، مسئول [[اعمال]] دیگران هم هست. بنابراین کابینه به سبب مسئولیت دسته‌جمعی، جسم یکپارچه‌ای است. دوم، به علت نوع [[تصمیمات]] و فعالیت‌ها و [[مسئولیت‌ها]]، هیأتی سیاسی محسوب می‌شود<ref>حقوق اساسی و نهادهای سیاسی، ص۵۸۷؛ درآمدی بر فقه سیاسی، ص۳۹۱.</ref>.<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۲ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی ج۲]]، ص ۴۱۵.</ref> | اصل ۱۳۳ [[قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران]] مقرر می‌دارد که وزرا توسط رییس جمهور تعیین و برای گرفتن [[رأی]] [[اعتماد]] به مجلس معرفی می‌شوند و اصل ۱۳۳ همان [[قانون]] نیز [[ریاست]] [[هیأت وزیران]] را به عهده رییس جمهور گذاشته است که بر کار [[وزیران]] [[نظارت]] دارد و با [[همکاری]] آنان، برنامه و [[خط مشی]] دولت را تعیین و [[قوانین]] را [[اجرا]] می‌کند و به موجب اصل ۱۳۷ هر یک از وزیران [[مسئول]] [[وظایف]] خاص خویش در برابر رییس جمهور و مجلس است و در اموری که به تصویب هیأت وزیران می‌رسد، مسئول [[اعمال]] دیگران هم هست. بنابراین کابینه به سبب مسئولیت دسته‌جمعی، جسم یکپارچه‌ای است. دوم، به علت نوع [[تصمیمات]] و فعالیت‌ها و [[مسئولیت‌ها]]، هیأتی سیاسی محسوب می‌شود<ref>حقوق اساسی و نهادهای سیاسی، ص۵۸۷؛ درآمدی بر فقه سیاسی، ص۳۹۱.</ref>.<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۲ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی ج۲]]، ص ۴۱۵.</ref> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۲۱
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
مقدمه
به مجموعه وزرا و رییس دولت کابینه گفته می‌شود که در مقابل مجلس و پارلمان مسئولیت سیاسی مشترک دارند. رییس کابینه را نخست‌وزیر، صدراعظم، رییس الوزرا و رییس جمهور هم می‌گویند. گزینش اعضای کابینه بر عهده رییس دولت است. از آنجا که اعضای کابینه باید بر حسب طبیعت کار و مسئولیت مشترک و الزام به هماهنگی، جسم یکپارچه‌ای باشند منطق حکم می‌کند که رییس دولت قادر باشد هنگام جست‌وجو و گزینش علاوه بر رعایت اصل تناسب دانش و تجربه آنان با مسئولیت واگذار شده، هماهنگ بودن هر کدام از وزرا را با مجموعه کابینه مدنظر قرار دهد، بلکه ناگزیر است احتمال مقبولیت آنان را در مجلس نیز ملحوظ داشته باشد، تا در هنگام معرفی کابینه، مواجه با مخالفت اکثریت نمایندگان مجلس نشود. اصل ۱۳۳ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران مقرر می‌دارد که وزرا توسط رییس جمهور تعیین و برای گرفتن رأی اعتماد به مجلس معرفی می‌شوند و اصل ۱۳۳ همان قانون نیز ریاست هیأت وزیران را به عهده رییس جمهور گذاشته است که بر کار وزیران نظارت دارد و با همکاری آنان، برنامه و خط مشی دولت را تعیین و قوانین را اجرا می‌کند و به موجب اصل ۱۳۷ هر یک از وزیران مسئول وظایف خاص خویش در برابر رییس جمهور و مجلس است و در اموری که به تصویب هیأت وزیران می‌رسد، مسئول اعمال دیگران هم هست. بنابراین کابینه به سبب مسئولیت دسته‌جمعی، جسم یکپارچه‌ای است. دوم، به علت نوع تصمیمات و فعالیت‌ها و مسئولیت‌ها، هیأتی سیاسی محسوب می‌شود[۱].[۲]
منابع
پانویس
- ↑ حقوق اساسی و نهادهای سیاسی، ص۵۸۷؛ درآمدی بر فقه سیاسی، ص۳۹۱.
- ↑ عمید زنجانی، عباس علی، دانشنامه فقه سیاسی ج۲، ص ۴۱۵.