توسل به اهل بیت: تفاوت میان نسخه‌ها
(←مقدمه) |
(←پانویس) |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
[[دستور]] به [[توسل]] یک [[دستور الهی]] است: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسِيلَةَ وَجَاهِدُوا فِي سَبِيلِهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ}}<ref>«ای مؤمنان! از خداوند پروا کنید و به سوی او راه جویید و در راه او جهاد کنید باشد که رستگار گردید» سوره مائده، آیه ۳۵.</ref>. مصادیق وسیله نیز، در نگاه [[رسول خدا]] {{صل}} اهل بیت‌اند<ref>{{متن حدیث|وَ هُمُ الْوَسِيلَةُ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ}}؛ عیون أخبار الرضا، ج۲، ص۵۸.</ref> در جایی دیگر فرمودند: ما وسیله به‌سوی خداییم و اتصال به [[رضوان]] [[الهی]]<ref>{{متن حدیث|وَ نَحْنُ الْوَسِيلَةُ إِلَى اللَّهِ وَ الْوُصْلَةُ إِلَى رِضْوَانِ اللَّهِ}}؛ بحارالأنوار، ج۲۵، ص۲۳.</ref> | [[دستور]] به [[توسل]] یک [[دستور الهی]] است: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسِيلَةَ وَجَاهِدُوا فِي سَبِيلِهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ}}<ref>«ای مؤمنان! از خداوند پروا کنید و به سوی او راه جویید و در راه او جهاد کنید باشد که رستگار گردید» سوره مائده، آیه ۳۵.</ref>. مصادیق وسیله نیز، در نگاه [[رسول خدا]] {{صل}} اهل بیت‌اند<ref>{{متن حدیث|وَ هُمُ الْوَسِيلَةُ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ}}؛ عیون أخبار الرضا، ج۲، ص۵۸.</ref> در جایی دیگر فرمودند: ما وسیله به‌سوی خداییم و اتصال به [[رضوان]] [[الهی]]<ref>{{متن حدیث|وَ نَحْنُ الْوَسِيلَةُ إِلَى اللَّهِ وَ الْوُصْلَةُ إِلَى رِضْوَانِ اللَّهِ}}؛ بحارالأنوار، ج۲۵، ص۲۳.</ref>. | ||
[[توسل]] به [[معصومان]] {{عم}} با [[توحید عبادی]] منافات ندارد؛ چنان‌که [[انسان]] تشنه، برای رفع عطش به سوی چشمه‌سار می‌رود، و اگر بنشیند و عمداً به سوی [[آب]] نرود و [[دعا]] کند که [[تشنگی]] او زدوده شود، سیراب نمی‌شود؛ زیرا تنها وسیله رفع [[تشنگی]]، [[آب]] زلال است. | [[توسل]] به [[معصومان]] {{عم}} با [[توحید عبادی]] منافات ندارد؛ چنان‌که [[انسان]] تشنه، برای رفع عطش به سوی چشمه‌سار می‌رود، و اگر بنشیند و عمداً به سوی [[آب]] نرود و [[دعا]] کند که [[تشنگی]] او زدوده شود، سیراب نمی‌شود؛ زیرا تنها وسیله رفع [[تشنگی]]، [[آب]] زلال است. | ||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:توسل]] | [[رده:توسل]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۲۳
این مدخل زیرشاخهٔ بحث اهل بیت است. توسل به اهل بیت از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: توسل به اهل بیت در اخلاق اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
دستور به توسل یک دستور الهی است: ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسِيلَةَ وَجَاهِدُوا فِي سَبِيلِهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ﴾[۱]. مصادیق وسیله نیز، در نگاه رسول خدا (ص) اهل بیت‌اند[۲] در جایی دیگر فرمودند: ما وسیله به‌سوی خداییم و اتصال به رضوان الهی[۳].
توسل به معصومان (ع) با توحید عبادی منافات ندارد؛ چنان‌که انسان تشنه، برای رفع عطش به سوی چشمه‌سار می‌رود، و اگر بنشیند و عمداً به سوی آب نرود و دعا کند که تشنگی او زدوده شود، سیراب نمی‌شود؛ زیرا تنها وسیله رفع تشنگی، آب زلال است.
سرّ توسل به اهل بیت (ع) و سوگند دادن خدا به حق ایشان این است که آنان بهترین مجرای فیض الهی‌اند؛ زیرا قرآن کریم، بی‌نیاز کردن مردم را بالاصاله به خداوند و بالتبع به پیامبر (ص) نسبت می‌دهد: ﴿أَغْنَاهُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ مِنْ فَضْلِهِ﴾[۴]؛ ازاین‌رو، ضمیر را مفرد ذکر کرده: ﴿مِنْ فَضْلِهِ﴾ نه تثنیه: مِنْ فَضْلِهِمَا؛ پس رو کردن و توسل به اهل بیت نبوّت و انتظار شفاعت از آن ذوات قدسی، به دستور ذات اقدس خداوندی است؛ زیرا اینان مظهر لطف و عنایت حقّ‌اند و از خود چیزی ندارند[۵].[۶]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ «ای مؤمنان! از خداوند پروا کنید و به سوی او راه جویید و در راه او جهاد کنید باشد که رستگار گردید» سوره مائده، آیه ۳۵.
- ↑ «وَ هُمُ الْوَسِيلَةُ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ»؛ عیون أخبار الرضا، ج۲، ص۵۸.
- ↑ «وَ نَحْنُ الْوَسِيلَةُ إِلَى اللَّهِ وَ الْوُصْلَةُ إِلَى رِضْوَانِ اللَّهِ»؛ بحارالأنوار، ج۲۵، ص۲۳.
- ↑ «خداوند و پیامبرش با بخشش خویش آنان را توانگر کرده‌اند» سوره توبه، آیه ۷۴.
- ↑ تفسیر تسنیم، ج۱۳، ص۳۸۰.
- ↑ مقامی، مهدی، وظایف امت نسبت به قرآن و عترت، ص ۸۶-۸۷.