نبرد تن به تن: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{ویرایش غیرنهایی}} {{امامت}} ==مقدمه== از سنت‌های جنگ در عرب، آن بود که ابت...» ایجاد کرد) |
(←منابع) |
||
| (۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = جنگ | |||
| عنوان مدخل = | |||
| مداخل مرتبط = | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
از سنت‌های [[جنگ]] در [[عرب]]، آن بود که ابتدا دو هماورد و حریف، از دو [[جبهه]] به میدان می‌آمدند، خود را معرفی کرده، [[رجز]] می‌خواندند و به [[نبرد]] می‌پرداختند. گاهی هم نبرد‌های تن به تن، [[تکلیف]] [[جنگ]] را روشن می‌ساخت. پس از چند نفر که به میدان هم می‌آمدند، حملۀ عمومی آغاز می‌شد<ref>الفنّ العسکری الاسلامی، یاسین سوید، ص۲۲.</ref>. [[مبارزه]]، همان به صحنه آمدن افراد در | از سنت‌های [[جنگ]] در [[عرب]]، آن بود که ابتدا دو هماورد و حریف، از دو [[جبهه]] به میدان می‌آمدند، خود را معرفی کرده، [[رجز]] می‌خواندند و به [[نبرد]] می‌پرداختند. گاهی هم نبرد‌های تن به تن، [[تکلیف]] [[جنگ]] را روشن می‌ساخت. پس از چند نفر که به میدان هم می‌آمدند، حملۀ عمومی آغاز می‌شد<ref>الفنّ العسکری الاسلامی، یاسین سوید، ص۲۲.</ref>. [[مبارزه]]، همان به صحنه آمدن افراد در نبرد تن به تن بود. چنین هماوردی در [[عاشورا]]، تا ظهر ادامه یافت. گاهی که [[سپاه کوفه]] [[ضعف]] هماورد جبهۀ خویش را [[احساس]] می‌کردند، بشکل گروهی به رزمندۀ جبهۀ [[حسینی]] می‌تاختند و او را [[شهید]] می‌کردند. [[شهدای کربلا]]، برخی در [[جنگ]] تن به تن [[شهید]] شدند و جمعی هم در حملۀ عمومی [[سپاه کوفه]] که در اوایل درگیری به اردوگاه [[امام]] تاختند، به [[شهادت]] رسیدند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۴۷۷.</ref>. | ||
== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
# [[پرونده:13681024.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|'''فرهنگ عاشورا''']] | |||
{{پایان منابع}} | |||
== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | |||
[[رده:مفاهیم]] | |||
[[رده: | |||
[[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]] | [[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۵۲
مقدمه
از سنت‌های جنگ در عرب، آن بود که ابتدا دو هماورد و حریف، از دو جبهه به میدان می‌آمدند، خود را معرفی کرده، رجز می‌خواندند و به نبرد می‌پرداختند. گاهی هم نبرد‌های تن به تن، تکلیف جنگ را روشن می‌ساخت. پس از چند نفر که به میدان هم می‌آمدند، حملۀ عمومی آغاز می‌شد[۱]. مبارزه، همان به صحنه آمدن افراد در نبرد تن به تن بود. چنین هماوردی در عاشورا، تا ظهر ادامه یافت. گاهی که سپاه کوفه ضعف هماورد جبهۀ خویش را احساس می‌کردند، بشکل گروهی به رزمندۀ جبهۀ حسینی می‌تاختند و او را شهید می‌کردند. شهدای کربلا، برخی در جنگ تن به تن شهید شدند و جمعی هم در حملۀ عمومی سپاه کوفه که در اوایل درگیری به اردوگاه امام تاختند، به شهادت رسیدند[۲].
منابع
پانویس
- ↑ الفنّ العسکری الاسلامی، یاسین سوید، ص۲۲.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۴۷۷.