رضی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{ویرایش غیرنهایی}} {{امامت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233)...» ایجاد کرد)
 
 
(۱۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{ویرایش غیرنهایی}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[رضی در قرآن]] - [[رضی در حدیث]] - [[رضی در فقه سیاسی]] | پرسش مرتبط  = رضی (پرسش)}}
{{امامت}}
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[رضی در قرآن]] | [[رضی در حدیث]] | [[رضی در فقه سیاسی]] </div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[رضی (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">


==مقدمه==
== مقدمه ==
[[خشنود]] شدن، [[خشنود]] بودن، پسندیدن و راضی‌ شدن<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۵۷.</ref>، در مقابل "سَخَط"<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۴۰۲.</ref>. اصل آن "رَضو" به معنای [[رضایت]]<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۷، ص۵۷.</ref>، موافق میل<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۴، ص۱۵۲.</ref>.
[[خشنود]] شدن، [[خشنود]] بودن، پسندیدن و راضی‌ شدن<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۵۷.</ref>، در مقابل "سَخَط"<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۴۰۲.</ref>. اصل آن "رَضو" به معنای [[رضایت]]<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۷، ص۵۷.</ref>، موافق میل<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۴، ص۱۵۲.</ref>.


خط ۱۶: خط ۸:
"[[رضوان]]" به معنای [[رضایت]] و [[خشنودی]] بسیار است. [[رضایت]] به موضوعات و موارد بسیاری انتساب داده می‌شود؛ از جمله [[رضایتمندی]] میان [[خداوند]] و [[مردم]]: {{متن قرآن|رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ}}<ref>«خداوند از آنان خشنود است و آنان از خداوند خشنودند» سوره مائده، آیه ۱۱۹.</ref>. گفته شده، [[رضایت]] [[مردم]] از [[خداوند]] این است که از [[قضای الهی]] در [[حقّ]] خود [[کراهت]] نداشته باشند و [[رضایت خدا]] از [[مردم]] این است که [[مردم]] به [[اوامر و نواهی]] او تن دهند<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۵۶.</ref>.
"[[رضوان]]" به معنای [[رضایت]] و [[خشنودی]] بسیار است. [[رضایت]] به موضوعات و موارد بسیاری انتساب داده می‌شود؛ از جمله [[رضایتمندی]] میان [[خداوند]] و [[مردم]]: {{متن قرآن|رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ}}<ref>«خداوند از آنان خشنود است و آنان از خداوند خشنودند» سوره مائده، آیه ۱۱۹.</ref>. گفته شده، [[رضایت]] [[مردم]] از [[خداوند]] این است که از [[قضای الهی]] در [[حقّ]] خود [[کراهت]] نداشته باشند و [[رضایت خدا]] از [[مردم]] این است که [[مردم]] به [[اوامر و نواهی]] او تن دهند<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۵۶.</ref>.


[[غایت]] [[سعادت بشری]] رسیدن به [[مقام]] [[رضوان الهی]] است و [[رضایت الهی]] زمانی حاصل می‌گردد که غرض [[الهی]] از [[خلقت]] [[بشر]] حاصل گردد: {{متن قرآن|وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ}}<ref>«و پریان و آدمیان را نیافریدم جز برای آنکه مرا بپرستند» سوره ذاریات، آیه ۵۶.</ref> و [[عبودیت]] برای [[انسان]] زمانی تحصیل می‌شود که در همه [[اعمال]] و رفتارش خود را جز [[بنده]] و مملوک نبیند و این [[غایت]] [[سعادت بشری]] است: {{متن قرآن|ذَلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ}}<ref>« این است رستگاری سترگ» سوره نساء، آیه ۱۳؛ سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۶، ص۲۵۲.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۳۰۸-۳۰۹.</ref>
[[غایت]] [[سعادت بشری]] رسیدن به [[مقام]] [[رضوان الهی]] است و [[رضایت الهی]] زمانی حاصل می‌گردد که غرض [[الهی]] از [[خلقت]] [[بشر]] حاصل گردد: {{متن قرآن|وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ}}<ref>«و پریان و آدمیان را نیافریدم جز برای آنکه مرا بپرستند» سوره ذاریات، آیه ۵۶.</ref> و [[عبودیت]] برای [[انسان]] زمانی تحصیل می‌شود که در همه [[اعمال]] و رفتارش خود را جز [[بنده]] و مملوک نبیند و این [[غایت]] [[سعادت بشری]] است: {{متن قرآن|ذَلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ}}<ref>«این است رستگاری سترگ» سوره نساء، آیه ۱۳؛ سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۶، ص۲۵۲.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۳۰۸-۳۰۹.</ref>


==منابع==
== منابع ==
{{منابع}}
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']]
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']]
{{پایان منابع}}


==پانویس==
== پانویس ==
{{یادآوری پانویس}}
{{پانویس}}
{{پانویس2}}
 


[[رده: مدخل]]
[[رده: مدخل]]
[[رده:رضی]]
[[رده:رضی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۱۶

مقدمه

خشنود شدن، خشنود بودن، پسندیدن و راضی‌ شدن[۱]، در مقابل "سَخَط"[۲]. اصل آن "رَضو" به معنای رضایت[۳]، موافق میل[۴].

﴿رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ[۵]

"رضوان" به معنای رضایت و خشنودی بسیار است. رضایت به موضوعات و موارد بسیاری انتساب داده می‌شود؛ از جمله رضایتمندی میان خداوند و مردم: ﴿رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ[۶]. گفته شده، رضایت مردم از خداوند این است که از قضای الهی در حقّ خود کراهت نداشته باشند و رضایت خدا از مردم این است که مردم به اوامر و نواهی او تن دهند[۷].

غایت سعادت بشری رسیدن به مقام رضوان الهی است و رضایت الهی زمانی حاصل می‌گردد که غرض الهی از خلقت بشر حاصل گردد: ﴿وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ[۸] و عبودیت برای انسان زمانی تحصیل می‌شود که در همه اعمال و رفتارش خود را جز بنده و مملوک نبیند و این غایت سعادت بشری است: ﴿ذَلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ[۹].[۱۰]

منابع

پانویس

  1. بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۵۷.
  2. ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۴۰۲.
  3. خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۷، ص۵۷.
  4. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۴، ص۱۵۲.
  5. «خداوند از آنان خشنود است و آنان از خداوند خشنودند» سوره مائده، آیه ۱۱۹.
  6. «خداوند از آنان خشنود است و آنان از خداوند خشنودند» سوره مائده، آیه ۱۱۹.
  7. حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۵۶.
  8. «و پریان و آدمیان را نیافریدم جز برای آنکه مرا بپرستند» سوره ذاریات، آیه ۵۶.
  9. «این است رستگاری سترگ» سوره نساء، آیه ۱۳؛ سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۶، ص۲۵۲.
  10. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۳۰۸-۳۰۹.