امت در معارف دعا و زیارات: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{ویرایش غیرنهایی}} {{امامت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233)...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = امت | |||
| عنوان مدخل = امت | |||
| مداخل مرتبط = [[امت در لغت]] - [[امت در قرآن]] - [[امت در فقه سیاسی]] - [[امت در معارف دعا و زیارات]] - [[امت در معارف و سیره سجادی]] - [[امت در معارف و سیره رضوی]] - [[امت در معارف و سیره حسینی]] | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
[[امّت]] در لغت به هر جماعتی که امری واحد، مانند [[دین]] واحد یا [[زمان]] واحد یا مکان واحد، موجب [[اجتماع]] آنها گردد گفته می‌شود<ref>مفردات الفاظ القرآن.</ref>. [[قرآن کریم]] هر نوع از جنبندگان و پرندگان را یک [[امت]] دانسته است: {{متن قرآن|وَمَا مِنْ دَابَّةٍ فِي الْأَرْضِ وَلَا طَائِرٍ يَطِيرُ بِجَنَاحَيْهِ إِلَّا أُمَمٌ أَمْثَالُكُمْ}}<ref>«و هیچ جنبنده‌ای در زمین نیست و نیز هیچ پرنده‌ای که با دو بال خود می‌پرد، جز اینکه گروه‌هایی همچون شما هستند» سوره انعام، آیه ۳۸.</ref>. قرآن کریم [[حضرت ابراهیم]]{{ع}} را به [[تنهایی]] یک امت و [[قائم مقام]] یک [[جماعت]] در [[عبادت خدا]] معرفی کرده است: {{متن قرآن|إِنَّ إِبْرَاهِيمَ كَانَ أُمَّةً قَانِتًا لِلَّهِ}}<ref>«به راستی ابراهیم (به تنهایی) امتی فروتن برای خداوند بود» سوره نحل، آیه ۱۲۰.</ref>. | [[امّت]] در لغت به هر جماعتی که امری واحد، مانند [[دین]] واحد یا [[زمان]] واحد یا مکان واحد، موجب [[اجتماع]] آنها گردد گفته می‌شود<ref>مفردات الفاظ القرآن.</ref>. [[قرآن کریم]] هر نوع از جنبندگان و پرندگان را یک [[امت]] دانسته است: {{متن قرآن|وَمَا مِنْ دَابَّةٍ فِي الْأَرْضِ وَلَا طَائِرٍ يَطِيرُ بِجَنَاحَيْهِ إِلَّا أُمَمٌ أَمْثَالُكُمْ}}<ref>«و هیچ جنبنده‌ای در زمین نیست و نیز هیچ پرنده‌ای که با دو بال خود می‌پرد، جز اینکه گروه‌هایی همچون شما هستند» سوره انعام، آیه ۳۸.</ref>. قرآن کریم [[حضرت ابراهیم]] {{ع}} را به [[تنهایی]] یک امت و [[قائم مقام]] یک [[جماعت]] در [[عبادت خدا]] معرفی کرده است: {{متن قرآن|إِنَّ إِبْرَاهِيمَ كَانَ أُمَّةً قَانِتًا لِلَّهِ}}<ref>«به راستی ابراهیم (به تنهایی) امتی فروتن برای خداوند بود» سوره نحل، آیه ۱۲۰.</ref>. | ||
[[امام سجاد]]{{ع}} در [[صحیفه]] [[خدای متعال]] را به خاطر [[نعمت]] وجود [[پیامبر اکرم]]{{صل}} که امت‌های قبلی از آن [[محروم]] بودند [[حمد]] و [[ستایش]] نموده و می‌فرماید: {{متن حدیث|وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي مَنَّ عَليْنَا بِمُحَمَّدٍ نَبِيِّهِ- صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ دُونَ الْأُمَمِ الْمَاضِيَةِ وَ الْقُرُونِ السَّالِفَةِ}}<ref>دعای ۲.</ref>؛ «حمد و [[سپاس]] خداوندی را که بر ما [[منت]] نهاد و [[پیامبر]] خود [[محمد]]{{صل}} را به [[رسالت]] ما فرستاد. این نعمت ویژه ما بود و امت‌های گذشته که در قرن‌های پیشین می‌زیستند بی‌بهره از آن بودند». | [[امام سجاد]] {{ع}} در [[صحیفه]] [[خدای متعال]] را به خاطر [[نعمت]] وجود [[پیامبر اکرم]] {{صل}} که امت‌های قبلی از آن [[محروم]] بودند [[حمد]] و [[ستایش]] نموده و می‌فرماید: {{متن حدیث|وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي مَنَّ عَليْنَا بِمُحَمَّدٍ نَبِيِّهِ- صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ دُونَ الْأُمَمِ الْمَاضِيَةِ وَ الْقُرُونِ السَّالِفَةِ}}<ref>دعای ۲.</ref>؛ «حمد و [[سپاس]] خداوندی را که بر ما [[منت]] نهاد و [[پیامبر]] خود [[محمد]] {{صل}} را به [[رسالت]] ما فرستاد. این نعمت ویژه ما بود و امت‌های گذشته که در قرن‌های پیشین می‌زیستند بی‌بهره از آن بودند». | ||
آن [[حضرت]] [[امت اسلام]] را به [[برکت]] [[ماه مبارک رمضان]] از سایر امم [[برتر]] دانسته است: «(بار خدایا) چون [[رمضان]] را به ما [[عطا]] کردی ما را بر دیگر [[امت‌ها]] [[فضیلت]] نهادی و از میان [[پیروان]] دیگر [[کیش‌ها]] برگزیدی»<ref>نیایش چهل‌و‌پنجم.</ref> | آن [[حضرت]] [[امت اسلام]] را به [[برکت]] [[ماه مبارک رمضان]] از سایر امم [[برتر]] دانسته است: «(بار خدایا) چون [[رمضان]] را به ما [[عطا]] کردی ما را بر دیگر [[امت‌ها]] [[فضیلت]] نهادی و از میان [[پیروان]] دیگر [[کیش‌ها]] برگزیدی»<ref>نیایش چهل‌و‌پنجم.</ref><ref>صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی؛ مفردات الفاظ القرآن، حسین بن محمد راغب اصفهانی، دارالقلم، بیروت، ۱۴۱۲، چاپ اول.</ref><ref>[[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «امت»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۹۲.</ref> | ||
== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
# [[پرونده:1100609.jpg|22px]] [[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|'''مقاله «امت»، دانشنامه صحیفه سجادیه''']] | # [[پرونده:1100609.jpg|22px]] [[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|'''مقاله «امت»، دانشنامه صحیفه سجادیه''']] | ||
{{پایان منابع}} | |||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{ | {{پانویس}} | ||
[[رده:امت در معارف دعا و زیارات]] | [[رده:امت در معارف دعا و زیارات]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۴۸
این مدخل زیرشاخهٔ بحث امت است. امت از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: امت در لغت - امت در قرآن - امت در فقه سیاسی - امت در معارف دعا و زیارات - امت در معارف و سیره سجادی - امت در معارف و سیره رضوی - امت در معارف و سیره حسینی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
امّت در لغت به هر جماعتی که امری واحد، مانند دین واحد یا زمان واحد یا مکان واحد، موجب اجتماع آنها گردد گفته می‌شود[۱]. قرآن کریم هر نوع از جنبندگان و پرندگان را یک امت دانسته است: ﴿وَمَا مِنْ دَابَّةٍ فِي الْأَرْضِ وَلَا طَائِرٍ يَطِيرُ بِجَنَاحَيْهِ إِلَّا أُمَمٌ أَمْثَالُكُمْ﴾[۲]. قرآن کریم حضرت ابراهیم (ع) را به تنهایی یک امت و قائم مقام یک جماعت در عبادت خدا معرفی کرده است: ﴿إِنَّ إِبْرَاهِيمَ كَانَ أُمَّةً قَانِتًا لِلَّهِ﴾[۳].
امام سجاد (ع) در صحیفه خدای متعال را به خاطر نعمت وجود پیامبر اکرم (ص) که امت‌های قبلی از آن محروم بودند حمد و ستایش نموده و می‌فرماید: «وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي مَنَّ عَليْنَا بِمُحَمَّدٍ نَبِيِّهِ- صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ دُونَ الْأُمَمِ الْمَاضِيَةِ وَ الْقُرُونِ السَّالِفَةِ»[۴]؛ «حمد و سپاس خداوندی را که بر ما منت نهاد و پیامبر خود محمد (ص) را به رسالت ما فرستاد. این نعمت ویژه ما بود و امت‌های گذشته که در قرن‌های پیشین می‌زیستند بی‌بهره از آن بودند».
آن حضرت امت اسلام را به برکت ماه مبارک رمضان از سایر امم برتر دانسته است: «(بار خدایا) چون رمضان را به ما عطا کردی ما را بر دیگر امت‌ها فضیلت نهادی و از میان پیروان دیگر کیش‌ها برگزیدی»[۵][۶][۷]
منابع
پانویس
- ↑ مفردات الفاظ القرآن.
- ↑ «و هیچ جنبنده‌ای در زمین نیست و نیز هیچ پرنده‌ای که با دو بال خود می‌پرد، جز اینکه گروه‌هایی همچون شما هستند» سوره انعام، آیه ۳۸.
- ↑ «به راستی ابراهیم (به تنهایی) امتی فروتن برای خداوند بود» سوره نحل، آیه ۱۲۰.
- ↑ دعای ۲.
- ↑ نیایش چهل‌و‌پنجم.
- ↑ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی؛ مفردات الفاظ القرآن، حسین بن محمد راغب اصفهانی، دارالقلم، بیروت، ۱۴۱۲، چاپ اول.
- ↑ شیرزاد، امیر، مقاله «امت»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۹۲.