ذوالاید: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'قوت' به 'قوت') |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| (۱۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[ذوالاید در قرآن]] - [[ذوالاید در حدیث]] - [[ذوالاید در فقه سیاسی]] | پرسش مرتبط = دع (پرسش)}} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
صاحب [[قدرت]] و قوت<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۸۹۰.</ref>. | صاحب [[قدرت]] و قوت<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۸۹۰.</ref>. | ||
| خط ۱۶: | خط ۸: | ||
{{متن قرآن|اصْبِرْ عَلَى مَا يَقُولُونَ وَاذْكُرْ عَبْدَنَا دَاوُودَ ذَا الْأَيْدِ إِنَّهُ أَوَّابٌ}}<ref>«بر آنچه می‌گویند، شکیبا باش و از بنده ما داود توانمند یاد کن که اهل بازگشت (و توبه) بود» سوره ص، آیه ۱۷.</ref>. | {{متن قرآن|اصْبِرْ عَلَى مَا يَقُولُونَ وَاذْكُرْ عَبْدَنَا دَاوُودَ ذَا الْأَيْدِ إِنَّهُ أَوَّابٌ}}<ref>«بر آنچه می‌گویند، شکیبا باش و از بنده ما داود توانمند یاد کن که اهل بازگشت (و توبه) بود» سوره ص، آیه ۱۷.</ref>. | ||
در این [[آیه شریفه]] [[حضرت داود]]{{ع}} {{متن قرآن|ذَا الْأَيْدِ}} [[لقب]] گرفته است که [[خداوند]] آن [[حضرت]] را از لحاظ بدنی، [[معنوی]] و [[حکومتی]]، قدرتمند خوانده است. در مورد اوصاف [[حضرت داود]]{{ع}} و [[اقتدار]] [[سیاسی]] او [[آیات]] چندی در [[قرآن کریم]] آمده است: {{متن قرآن|وَشَدَدْنَا مُلْكَهُ}}<ref>«و فرمانروایی او را استوار کردیم» سوره ص، آیه ۲۰.</ref>.<ref>وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۲۳، ص۱۸۳-۱۸۵.</ref>. | در این [[آیه شریفه]] [[حضرت داود]] {{ع}} {{متن قرآن|ذَا الْأَيْدِ}} [[لقب]] گرفته است که [[خداوند]] آن [[حضرت]] را از لحاظ بدنی، [[معنوی]] و [[حکومتی]]، قدرتمند خوانده است. در مورد اوصاف [[حضرت داود]] {{ع}} و [[اقتدار]] [[سیاسی]] او [[آیات]] چندی در [[قرآن کریم]] آمده است: {{متن قرآن|وَشَدَدْنَا مُلْكَهُ}}<ref>«و فرمانروایی او را استوار کردیم» سوره ص، آیه ۲۰.</ref>.<ref>وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۲۳، ص۱۸۳-۱۸۵.</ref>. | ||
از این اصطلاح در [[فقه سیاسی]] [[شیعه]] استفاده‌های بسیاری شده است، به‌ویژه در بحث "[[ولایت فقیه]]". ذوالید یا مبسوط‌الید از شرایط [[فقیه]] [[حاکم]] مطرح شده است.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۲۹۴.</ref> | از این اصطلاح در [[فقه سیاسی]] [[شیعه]] استفاده‌های بسیاری شده است، به‌ویژه در بحث "[[ولایت فقیه]]". ذوالید یا مبسوط‌الید از شرایط [[فقیه]] [[حاکم]] مطرح شده است.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۲۹۴.</ref> | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | * [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | ||
{{پایان منابع}} | |||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{ | {{پانویس}} | ||
[[رده: مدخل]] | [[رده: مدخل]] | ||
[[رده: ذوالاید]] | [[رده: ذوالاید]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۱۰
ذوالاید از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: ذوالاید در قرآن - ذوالاید در حدیث - ذوالاید در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
ید: نعمت، قوّت، قدرت، ملک، سلطان =سلطه، طاعت و جماعت[۲].
﴿اصْبِرْ عَلَى مَا يَقُولُونَ وَاذْكُرْ عَبْدَنَا دَاوُودَ ذَا الْأَيْدِ إِنَّهُ أَوَّابٌ﴾[۳].
در این آیه شریفه حضرت داود (ع) ﴿ذَا الْأَيْدِ﴾ لقب گرفته است که خداوند آن حضرت را از لحاظ بدنی، معنوی و حکومتی، قدرتمند خوانده است. در مورد اوصاف حضرت داود (ع) و اقتدار سیاسی او آیات چندی در قرآن کریم آمده است: ﴿وَشَدَدْنَا مُلْكَهُ﴾[۴].[۵].
از این اصطلاح در فقه سیاسی شیعه استفاده‌های بسیاری شده است، به‌ویژه در بحث "ولایت فقیه". ذوالید یا مبسوط‌الید از شرایط فقیه حاکم مطرح شده است.[۶]
منابع
پانویس
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۸۹۰.
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۴۵۴.
- ↑ «بر آنچه می‌گویند، شکیبا باش و از بنده ما داود توانمند یاد کن که اهل بازگشت (و توبه) بود» سوره ص، آیه ۱۷.
- ↑ «و فرمانروایی او را استوار کردیم» سوره ص، آیه ۲۰.
- ↑ وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۲۳، ص۱۸۳-۱۸۵.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۲۹۴.