کتل: تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - 'تکیه' به 'تکیه') |
(←مقدمه) |
||
(۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = عزاداری | |||
| عنوان مدخل = | |||
| مداخل مرتبط = | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
کتل، [[علم]] بزرگی است که در دستههای [[عزاداری]] حرکت میدهند، [[توغ]]، [[علمی]] که قسمت فوقانی آن را پیراهن بیآستین مانندی بپوشند، همانند تکیه و متکایی که بر چوب [[نصب]] شده باشد و همراه با علامت و بیرق در [[مراسم عزاداری]] حرکت دهند، علم و کتل راه انداختن، کتل بستن، یعنی دستههای عزاداری با علم و کتل برپا کنند و بگردانند. به علامت و اسبانی هم که به هیئت و شکل مخصوصی در روزهای [[عزا]] حرکت دهند، علم و کتل میگویند<ref>لغتنامه، دهخدا.</ref>. "تکیههای مشهور در گذشته، کتل میبستند. یعنی پسر بچۀ دو سه سالهای را در حالی که غرق در جواهرات و طلاجات میکردند، بر اسب [[زینت]] کردهای مینشاندند و عدّهای از [[جوانان]] [[قوی]] هیکل و بزن بهادر را با [[شمشیر]] و قدّاره به منظور حفاظت در اطراف آن میگماردند و ادّعا داشتند که هیچ کس نمیتواند کودکی را با این همه طلا و جواهر از جمع [[عزاداران]] ما بیرون ببرد و این را نشانۀ [[برتری]] و [[قدرتمندی]] دسته و تکیۀ محلۀ خود میدانستند. عدّهای از [[مردم]] برای [[سلامتی]] پسر دو سه سالۀ خود، [[نذر]] میکردند که او را کتل کنند..."<ref>تاریخ تکایا و عزاداری قم، ص۲۱۴.</ref>. این نیز تعریف دیگری از کتل است، متفاوت با معنای نخست، بازهم دریغ و افسوس، از پرداختن به شکلها و ظواهر و [[غفلت]] از محتوای [[عاشورا]] و [[روح]] [[کربلا]]!<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص۳۹۶.</ref>. | |||
== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
# [[پرونده:13681024.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|'''فرهنگ عاشورا''']] | |||
{{پایان منابع}} | |||
== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | |||
[[رده:عزاداری]] | |||
[[رده: | |||
[[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]] | [[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]] |
نسخهٔ کنونی تا ۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۰۲
مقدمه
کتل، علم بزرگی است که در دستههای عزاداری حرکت میدهند، توغ، علمی که قسمت فوقانی آن را پیراهن بیآستین مانندی بپوشند، همانند تکیه و متکایی که بر چوب نصب شده باشد و همراه با علامت و بیرق در مراسم عزاداری حرکت دهند، علم و کتل راه انداختن، کتل بستن، یعنی دستههای عزاداری با علم و کتل برپا کنند و بگردانند. به علامت و اسبانی هم که به هیئت و شکل مخصوصی در روزهای عزا حرکت دهند، علم و کتل میگویند[۱]. "تکیههای مشهور در گذشته، کتل میبستند. یعنی پسر بچۀ دو سه سالهای را در حالی که غرق در جواهرات و طلاجات میکردند، بر اسب زینت کردهای مینشاندند و عدّهای از جوانان قوی هیکل و بزن بهادر را با شمشیر و قدّاره به منظور حفاظت در اطراف آن میگماردند و ادّعا داشتند که هیچ کس نمیتواند کودکی را با این همه طلا و جواهر از جمع عزاداران ما بیرون ببرد و این را نشانۀ برتری و قدرتمندی دسته و تکیۀ محلۀ خود میدانستند. عدّهای از مردم برای سلامتی پسر دو سه سالۀ خود، نذر میکردند که او را کتل کنند..."[۲]. این نیز تعریف دیگری از کتل است، متفاوت با معنای نخست، بازهم دریغ و افسوس، از پرداختن به شکلها و ظواهر و غفلت از محتوای عاشورا و روح کربلا![۳].
منابع
پانویس
- ↑ لغتنامه، دهخدا.
- ↑ تاریخ تکایا و عزاداری قم، ص۲۱۴.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص۳۹۶.