تسخیر در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{ویرایش غیرنهایی}} +)) |
جز (جایگزینی متن - 'داود' به 'داوود') |
||
| (۱۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | |||
| موضوع مرتبط = تسخیر | |||
| عنوان مدخل = [[تسخیر]] | |||
| مداخل مرتبط = [[تسخیر در قرآن]] - [[تسخیر در فقه سیاسی]] | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
== مقدمه == | |||
[[تسخیر]]: تحت [[اطاعت]] و [[سلطه]] محض درآوردن<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۵، ص۷۶.</ref>، گماشتن بر کسی یا چیزی، رام کردن<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۳۴.</ref> و منقاد کردن. اصل آن "سخر" به معنای "حقارت و ذلّت"<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۱۴۴.</ref> یا حکم‌کردن و تقدیر با [[زور]] و [[غلبه]] ([[تکوینی]] یا [[تشریعی]])<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۵، ص۷۶.</ref> است. | |||
: | |||
< | |||
{{متن قرآن|فَسَخَّرْنَا لَهُ الرِّيحَ تَجْرِي بِأَمْرِهِ رُخَاءً حَيْثُ أَصَابَ}}<ref>«پس ما باد را رام او کردیم که به فرمان او هر جا می‌خواست به نرمی روان می‌شد» سوره ص، آیه ۳۶.</ref>. | |||
بسیاری از موارد [[تسخیر]] در [[قرآن کریم]] [[تکوینی]] و مربوط به [[فعل خداوند]] است که برخی عمومی و برای همه انسان‌هاست: {{متن قرآن|اللَّهُ الَّذِي سَخَّرَ لَكُمُ الْبَحْرَ لِتَجْرِيَ الْفُلْكُ فِيهِ بِأَمْرِهِ... * وَسَخَّرَ لَكُمْ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا}}<ref>«خداوند، همان است که دریا را برای شما رام کرد تا کشتی‌ها در آن به فرمان وی روان گردند... * و آنچه را در آسمان‌ها و در زمین است که همه از اوست برای شما رام کرد» سوره جاثیه، آیه ۱۲-۱۳.</ref> و برخی موارد از [[تسخیر]] [[الهی]]، برای اقتداربخشی و تقویت [[حاکمیت]] انسان‌های خاص بر روی [[زمین]] صورت گرفته است که [[اقتدار]] آنها در طول [[اقتدار]] و [[قدرت الهی]] بر روی [[زمین]] است: {{متن قرآن|فَسَخَّرْنَا لَهُ الرِّيحَ تَجْرِي بِأَمْرِهِ رُخَاءً حَيْثُ أَصَابَ}}<ref>«پس ما باد را رام او کردیم که به فرمان او هر جا می‌خواست به نرمی روان می‌شد» سوره ص، آیه ۳۶.</ref> و {{متن قرآن|وَسَخَّرْنَا مَعَ دَاوُودَ الْجِبَالَ يُسَبِّحْنَ وَالطَّيْرَ}}<ref>«و کوه‌ها و پرنده‌ها را رام کردیم که همراه با داوود نیایش می‌کردند» سوره انبیاء، آیه ۷۹.</ref>. | |||
موردی از [[تسخیر]] [[انسان]] نسبت به [[انسان در قرآن کریم]] وارد شده که ضرورتی طبیعی برای ایجاد [[تعادل]] و حرکت در [[جامعه بشری]] است: {{متن قرآن|وَرَفَعْنَا بَعْضَهُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجَاتٍ لِيَتَّخِذَ بَعْضُهُمْ بَعْضًا سُخْرِيًّا}}<ref>«و برخی از آنان را بر دیگری به پایه‌هایی برتری داده‌ایم تا برخی، برخی دیگر را به کار گیرند» سوره زخرف، آیه ۳۲.</ref>. این [[آیه شریفه]] به [[برتری]] برخی [[انسان‌ها]] بر دیگران به درجاتی از [[قدرت]]، [[علم]]، [[شهرت]] و [[مال]] اشاره دارد و این [[اختلاف]] را موجب [[تعاون]] و [[همکاری]] میان [[انسان‌ها]] و طراوت و [[بالندگی]] [[جامعه بشری]] بر می‌شمارد که باعث می‌شود، [[انسان‌ها]] [[قدرت]] یابند و از طریق استخدام، استیجار و به کارگیری یکدیگر، امور فردی و [[اجتماعی]] را سامان دهند. این به‌کارگیری و استخدام به معنای [[اهانت]] و [[ذلت]] افراد فرودست نیست؛ بلکه تعامل و [[تعاون اجتماعی]] است<ref>وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۲۵، ص۱۴۵-۱۴۶.</ref><ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۱۸۰.</ref>. | |||
{{ | |||
== منابع == | |||
{{منابع}} | |||
# [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | |||
{{پایان منابع}} | |||
== پانویس == | |||
{{پانویس}} | |||
[[رده: مدخل]] | [[رده: مدخل]] | ||
[[رده: تسخیر]] | [[رده: تسخیر]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۷ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۵۴
این مدخل زیرشاخهٔ بحث تسخیر است. تسخیر از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: تسخیر در قرآن - تسخیر در فقه سیاسی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
تسخیر: تحت اطاعت و سلطه محض درآوردن[۱]، گماشتن بر کسی یا چیزی، رام کردن[۲] و منقاد کردن. اصل آن "سخر" به معنای "حقارت و ذلّت"[۳] یا حکم‌کردن و تقدیر با زور و غلبه (تکوینی یا تشریعی)[۴] است.
﴿فَسَخَّرْنَا لَهُ الرِّيحَ تَجْرِي بِأَمْرِهِ رُخَاءً حَيْثُ أَصَابَ﴾[۵].
بسیاری از موارد تسخیر در قرآن کریم تکوینی و مربوط به فعل خداوند است که برخی عمومی و برای همه انسان‌هاست: ﴿اللَّهُ الَّذِي سَخَّرَ لَكُمُ الْبَحْرَ لِتَجْرِيَ الْفُلْكُ فِيهِ بِأَمْرِهِ... * وَسَخَّرَ لَكُمْ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا﴾[۶] و برخی موارد از تسخیر الهی، برای اقتداربخشی و تقویت حاکمیت انسان‌های خاص بر روی زمین صورت گرفته است که اقتدار آنها در طول اقتدار و قدرت الهی بر روی زمین است: ﴿فَسَخَّرْنَا لَهُ الرِّيحَ تَجْرِي بِأَمْرِهِ رُخَاءً حَيْثُ أَصَابَ﴾[۷] و ﴿وَسَخَّرْنَا مَعَ دَاوُودَ الْجِبَالَ يُسَبِّحْنَ وَالطَّيْرَ﴾[۸].
موردی از تسخیر انسان نسبت به انسان در قرآن کریم وارد شده که ضرورتی طبیعی برای ایجاد تعادل و حرکت در جامعه بشری است: ﴿وَرَفَعْنَا بَعْضَهُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجَاتٍ لِيَتَّخِذَ بَعْضُهُمْ بَعْضًا سُخْرِيًّا﴾[۹]. این آیه شریفه به برتری برخی انسان‌ها بر دیگران به درجاتی از قدرت، علم، شهرت و مال اشاره دارد و این اختلاف را موجب تعاون و همکاری میان انسان‌ها و طراوت و بالندگی جامعه بشری بر می‌شمارد که باعث می‌شود، انسان‌ها قدرت یابند و از طریق استخدام، استیجار و به کارگیری یکدیگر، امور فردی و اجتماعی را سامان دهند. این به‌کارگیری و استخدام به معنای اهانت و ذلت افراد فرودست نیست؛ بلکه تعامل و تعاون اجتماعی است[۱۰][۱۱].
منابع
پانویس
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۵، ص۷۶.
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۳۴.
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۱۴۴.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۵، ص۷۶.
- ↑ «پس ما باد را رام او کردیم که به فرمان او هر جا می‌خواست به نرمی روان می‌شد» سوره ص، آیه ۳۶.
- ↑ «خداوند، همان است که دریا را برای شما رام کرد تا کشتی‌ها در آن به فرمان وی روان گردند... * و آنچه را در آسمان‌ها و در زمین است که همه از اوست برای شما رام کرد» سوره جاثیه، آیه ۱۲-۱۳.
- ↑ «پس ما باد را رام او کردیم که به فرمان او هر جا می‌خواست به نرمی روان می‌شد» سوره ص، آیه ۳۶.
- ↑ «و کوه‌ها و پرنده‌ها را رام کردیم که همراه با داوود نیایش می‌کردند» سوره انبیاء، آیه ۷۹.
- ↑ «و برخی از آنان را بر دیگری به پایه‌هایی برتری داده‌ایم تا برخی، برخی دیگر را به کار گیرند» سوره زخرف، آیه ۳۲.
- ↑ وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۲۵، ص۱۴۵-۱۴۶.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۱۸۰.