رضی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{ویرایش غیرنهایی}} +)) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| (۱۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[رضی در قرآن]] - [[رضی در حدیث]] - [[رضی در فقه سیاسی]] | پرسش مرتبط = رضی (پرسش)}} | |||
== مقدمه == | |||
==مقدمه== | |||
[[خشنود]] شدن، [[خشنود]] بودن، پسندیدن و راضی شدن<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۵۷.</ref>، در مقابل "سَخَط"<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۴۰۲.</ref>. اصل آن "رَضو" به معنای [[رضایت]]<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۷، ص۵۷.</ref>، موافق میل<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۴، ص۱۵۲.</ref>. | [[خشنود]] شدن، [[خشنود]] بودن، پسندیدن و راضی شدن<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۵۷.</ref>، در مقابل "سَخَط"<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۴۰۲.</ref>. اصل آن "رَضو" به معنای [[رضایت]]<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۷، ص۵۷.</ref>، موافق میل<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۴، ص۱۵۲.</ref>. | ||
| خط ۱۶: | خط ۸: | ||
"[[رضوان]]" به معنای [[رضایت]] و [[خشنودی]] بسیار است. [[رضایت]] به موضوعات و موارد بسیاری انتساب داده می‌شود؛ از جمله [[رضایتمندی]] میان [[خداوند]] و [[مردم]]: {{متن قرآن|رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ}}<ref>«خداوند از آنان خشنود است و آنان از خداوند خشنودند» سوره مائده، آیه ۱۱۹.</ref>. گفته شده، [[رضایت]] [[مردم]] از [[خداوند]] این است که از [[قضای الهی]] در [[حقّ]] خود [[کراهت]] نداشته باشند و [[رضایت خدا]] از [[مردم]] این است که [[مردم]] به [[اوامر و نواهی]] او تن دهند<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۵۶.</ref>. | "[[رضوان]]" به معنای [[رضایت]] و [[خشنودی]] بسیار است. [[رضایت]] به موضوعات و موارد بسیاری انتساب داده می‌شود؛ از جمله [[رضایتمندی]] میان [[خداوند]] و [[مردم]]: {{متن قرآن|رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ}}<ref>«خداوند از آنان خشنود است و آنان از خداوند خشنودند» سوره مائده، آیه ۱۱۹.</ref>. گفته شده، [[رضایت]] [[مردم]] از [[خداوند]] این است که از [[قضای الهی]] در [[حقّ]] خود [[کراهت]] نداشته باشند و [[رضایت خدا]] از [[مردم]] این است که [[مردم]] به [[اوامر و نواهی]] او تن دهند<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۵۶.</ref>. | ||
[[غایت]] [[سعادت بشری]] رسیدن به [[مقام]] [[رضوان الهی]] است و [[رضایت الهی]] زمانی حاصل می‌گردد که غرض [[الهی]] از [[خلقت]] [[بشر]] حاصل گردد: {{متن قرآن|وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ}}<ref>«و پریان و آدمیان را نیافریدم جز برای آنکه مرا بپرستند» سوره ذاریات، آیه ۵۶.</ref> و [[عبودیت]] برای [[انسان]] زمانی تحصیل می‌شود که در همه [[اعمال]] و رفتارش خود را جز [[بنده]] و مملوک نبیند و این [[غایت]] [[سعادت بشری]] است: {{متن قرآن|ذَلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ}}<ref> | [[غایت]] [[سعادت بشری]] رسیدن به [[مقام]] [[رضوان الهی]] است و [[رضایت الهی]] زمانی حاصل می‌گردد که غرض [[الهی]] از [[خلقت]] [[بشر]] حاصل گردد: {{متن قرآن|وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ}}<ref>«و پریان و آدمیان را نیافریدم جز برای آنکه مرا بپرستند» سوره ذاریات، آیه ۵۶.</ref> و [[عبودیت]] برای [[انسان]] زمانی تحصیل می‌شود که در همه [[اعمال]] و رفتارش خود را جز [[بنده]] و مملوک نبیند و این [[غایت]] [[سعادت بشری]] است: {{متن قرآن|ذَلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ}}<ref>«این است رستگاری سترگ» سوره نساء، آیه ۱۳؛ سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۶، ص۲۵۲.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۳۰۸-۳۰۹.</ref> | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | * [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | ||
{{پایان منابع}} | |||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{ | {{پانویس}} | ||
[[رده: مدخل]] | [[رده: مدخل]] | ||
[[رده:رضی]] | [[رده:رضی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۱۶
رضی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: رضی در قرآن - رضی در حدیث - رضی در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
خشنود شدن، خشنود بودن، پسندیدن و راضی شدن[۱]، در مقابل "سَخَط"[۲]. اصل آن "رَضو" به معنای رضایت[۳]، موافق میل[۴].
رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ
[۵]
"رضوان" به معنای رضایت و خشنودی بسیار است. رضایت به موضوعات و موارد بسیاری انتساب داده می‌شود؛ از جمله رضایتمندی میان خداوند و مردم: رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ[۶]. گفته شده، رضایت مردم از خداوند این است که از قضای الهی در حقّ خود کراهت نداشته باشند و رضایت خدا از مردم این است که مردم به اوامر و نواهی او تن دهند[۷].
غایت سعادت بشری رسیدن به مقام رضوان الهی است و رضایت الهی زمانی حاصل می‌گردد که غرض الهی از خلقت بشر حاصل گردد: وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ[۸] و عبودیت برای انسان زمانی تحصیل می‌شود که در همه اعمال و رفتارش خود را جز بنده و مملوک نبیند و این غایت سعادت بشری است: ذَلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ[۹].[۱۰]
منابع
پانویس
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۵۷.
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۴۰۲.
- ↑ خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۷، ص۵۷.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۴، ص۱۵۲.
- ↑ «خداوند از آنان خشنود است و آنان از خداوند خشنودند» سوره مائده، آیه ۱۱۹.
- ↑ «خداوند از آنان خشنود است و آنان از خداوند خشنودند» سوره مائده، آیه ۱۱۹.
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۵۶.
- ↑ «و پریان و آدمیان را نیافریدم جز برای آنکه مرا بپرستند» سوره ذاریات، آیه ۵۶.
- ↑ «این است رستگاری سترگ» سوره نساء، آیه ۱۳؛ سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۶، ص۲۵۲.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۳۰۸-۳۰۹.