فیض: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'ه. ق)' به 'ﻫ.ق)') |
||
| (۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[فیض در قرآن]] - [[فیض در فلسفه اسلامی]]| پرسش مرتبط = }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
فیض، در لغت، به جریان [[سهل]] و فراوان چیزی گفته می‌شود<ref>مقاییس اللغة (ط. مکتب الاعلام الاسلامی، | فیض، در لغت، به جریان [[سهل]] و فراوان چیزی گفته می‌شود<ref>مقاییس اللغة (ط. مکتب الاعلام الاسلامی، ۱۴۰۴ﻫ.ق)، ج۴، ص۴۶۵.</ref>. چنین جریانی گاه در [[امور مادی]] است؛ مثل جریان آب یا [[اشک]] چشم و یا [[خون]] در مجرای خاص خود؛ چنان که به [[طغیان]] آب و بالا آمدن آن از سطح عادی خود در مسیل رودخانه «فیضان الماء» گفته می‌شود و یا به رودخانه‌های پر آب مثل نیل و [[فرات]] «نهر فیّاض» و یا «فیض» می‌گویند. گاهی نیز این جریان در [[امور معنوی]] است؛ مثلاً هنگام شیوع یک خبر، می‌گویند «فاض الخبر» و به خبری که در میان [[مردم]] و یا [[اهل]] [[علم]] شایع و منتشر است «[[حدیث مستفیض]]» می‌گویند<ref>الصحاح: تاج اللغة و صحاح العربیة (ط. دارالعلم للملایین)، ج۳، ص۱۰۹۹.</ref>. بدین ترتیب می‌توان گفت که معنای محوری در مشتقات این لغت، سیلان امری همراه با [[پری]] و امتلاء (سرازیر شدن و سررفتن) است.<ref>[[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۳ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۳]] ص ۱۳۰.</ref> | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:1379152.jpg|22px]] [[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۳ (کتاب)|'''ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۳''']] | # [[پرونده:1379152.jpg|22px]] [[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۳ (کتاب)|'''ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۳''']] | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:فیض]] | [[رده:فیض]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۷ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۲۳
فیض از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: فیض در قرآن - فیض در فلسفه اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
فیض، در لغت، به جریان سهل و فراوان چیزی گفته می‌شود[۱]. چنین جریانی گاه در امور مادی است؛ مثل جریان آب یا اشک چشم و یا خون در مجرای خاص خود؛ چنان که به طغیان آب و بالا آمدن آن از سطح عادی خود در مسیل رودخانه «فیضان الماء» گفته می‌شود و یا به رودخانه‌های پر آب مثل نیل و فرات «نهر فیّاض» و یا «فیض» می‌گویند. گاهی نیز این جریان در امور معنوی است؛ مثلاً هنگام شیوع یک خبر، می‌گویند «فاض الخبر» و به خبری که در میان مردم و یا اهل علم شایع و منتشر است «حدیث مستفیض» می‌گویند[۲]. بدین ترتیب می‌توان گفت که معنای محوری در مشتقات این لغت، سیلان امری همراه با پری و امتلاء (سرازیر شدن و سررفتن) است.[۳]
