ولیجه در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">\n: +)) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| (۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | |||
| موضوع مرتبط = ولیجه | |||
| عنوان مدخل = [[ولیجه]] | |||
| مداخل مرتبط = [[ولیجه در قرآن]] - [[ولیجه در حدیث]] - [[ولیجه در فقه سیاسی]] | |||
| پرسش مرتبط = ولیجه (پرسش) | |||
}} | |||
== مقدمه == | |||
==مقدمه== | |||
[[فرد]] [[معتمد]] از غیر [[اهل]] شخص<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۸۸۳.</ref>، [[بطانه]]<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۶، ص۱۴۲.</ref>، [[دوست]] همراز. اصل آن "ولج" به معنای دخول<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۶، ص۱۴۲.</ref> و ورود در محیط چیزی با اتصال<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۱۴، ص۱۹۶.</ref>. | [[فرد]] [[معتمد]] از غیر [[اهل]] شخص<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۸۸۳.</ref>، [[بطانه]]<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۶، ص۱۴۲.</ref>، [[دوست]] همراز. اصل آن "ولج" به معنای دخول<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۶، ص۱۴۲.</ref> و ورود در محیط چیزی با اتصال<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۱۴، ص۱۹۶.</ref>. | ||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
در [[قرآن کریم]] از گرفتن ولیجه از غیر خدا و [[رسول]] و [[مؤمنین]] [[نهی]] شده است: {{متن قرآن|وَلَمْ يَتَّخِذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلَا رَسُولِهِ وَلَا الْمُؤْمِنِينَ وَلِيجَةً}}<ref>«آیا پنداشته‌اید که به خود واگذاشته می‌شوید در حالی که هنوز خداوند کسانی از شما را که جهاد کرده‌اند و جز خداوند و پیامبرش و مؤمنان همرازی نگزیده‌اند معلوم نداشته است؟! و خداوند از آنچه انجام می‌دهید آگاه است» سوره توبه، آیه ۱۶.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۵۰۶.</ref> | در [[قرآن کریم]] از گرفتن ولیجه از غیر خدا و [[رسول]] و [[مؤمنین]] [[نهی]] شده است: {{متن قرآن|وَلَمْ يَتَّخِذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلَا رَسُولِهِ وَلَا الْمُؤْمِنِينَ وَلِيجَةً}}<ref>«آیا پنداشته‌اید که به خود واگذاشته می‌شوید در حالی که هنوز خداوند کسانی از شما را که جهاد کرده‌اند و جز خداوند و پیامبرش و مؤمنان همرازی نگزیده‌اند معلوم نداشته است؟! و خداوند از آنچه انجام می‌دهید آگاه است» سوره توبه، آیه ۱۶.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۵۰۶.</ref> | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | * [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | ||
{{پایان منابع}} | |||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: مدخل]] | [[رده: مدخل]] | ||
[[رده:ولیجه]] | [[رده:ولیجه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۴۱
این مدخل زیرشاخهٔ بحث ولیجه است. ولیجه از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: ولیجه در قرآن - ولیجه در حدیث - ولیجه در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
فرد معتمد از غیر اهل شخص[۱]، بطانه[۲]، دوست همراز. اصل آن "ولج" به معنای دخول[۳] و ورود در محیط چیزی با اتصال[۴].
﴿وَلَمْ يَتَّخِذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلَا رَسُولِهِ وَلَا الْمُؤْمِنِينَ وَلِيجَةً﴾[۵].
در قرآن کریم از گرفتن ولیجه از غیر خدا و رسول و مؤمنین نهی شده است: ﴿وَلَمْ يَتَّخِذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلَا رَسُولِهِ وَلَا الْمُؤْمِنِينَ وَلِيجَةً﴾[۶].[۷]
منابع
پانویس
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۸۸۳.
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۶، ص۱۴۲.
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۶، ص۱۴۲.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۱۴، ص۱۹۶.
- ↑ «آیا پنداشته‌اید که به خود واگذاشته می‌شوید در حالی که هنوز خداوند کسانی از شما را که جهاد کرده‌اند و جز خداوند و پیامبرش و مؤمنان همرازی نگزیده‌اند معلوم نداشته است؟! و خداوند از آنچه انجام می‌دهید آگاه است» سوره توبه، آیه ۱۶.
- ↑ «آیا پنداشته‌اید که به خود واگذاشته می‌شوید در حالی که هنوز خداوند کسانی از شما را که جهاد کرده‌اند و جز خداوند و پیامبرش و مؤمنان همرازی نگزیده‌اند معلوم نداشته است؟! و خداوند از آنچه انجام می‌دهید آگاه است» سوره توبه، آیه ۱۶.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۵۰۶.