سبع مثانی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-</div>\n<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> +</div>))
 
(۱۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{نبوت}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[سبع مثانی در قرآن]]| پرسش مرتبط  = }}


{{نبوت}}
== مقدمه ==
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
منظور [[نعمت]] [[معنوی]] [[خداوند]] به [[پیامبر]] و [[تسلی]] خاطر در برابر نعمت‌های مادی است؛ زیرا معنای این [[کلام]] در خطاب به ایشان این است که [[بت پرستان]] نعمت‌های مادی گوناگونی از قبیل [[اموال]]، [[فرزندان]]، [[تجمل]] و نیرو دارند و ما به نوبت خود نعمت‌های [[معنوی]] گوناگون داریم، پس انگیزه‌ای نیست که به [[مبارزه]] برای رسیدن به ثروت‌های آنان بپردازی. {{متن قرآن|وَلَقَدْ آتَيْنَاكَ سَبْعًا مِنَ الْمَثَانِي وَالْقُرْآنَ الْعَظِيمَ * لَا تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِلَى مَا مَتَّعْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِنْهُمْ وَلَا تَحْزَنْ عَلَيْهِمْ وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ لِلْمُؤْمِنِينَ * وَقُلْ إِنِّي أَنَا النَّذِيرُ الْمُبِينُ}}<ref>«و بی‌گمان به تو سوره فاتحه و قرآن سترگ را داده‌ایم * به چیزی که دسته‌هایی از کافران را بدان بهره‌مند کرده‌ایم چشم مدوز و برای آنان اندوه مخور و برای مؤمنان افتادگی کن! * و بگو که این منم که بیم‌دهنده آشکارم» سوره حجر، آیه ۸۷-۸۹.</ref>
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[سبع مثانی در قرآن]] - [[سبع مثانی در حدیث]] - [[سبع مثانی در کلام اسلامی]]</div>
<div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[سبع مثانی (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
==مقدمه==
*منظور [[نعمت]] [[معنوی]] [[خداوند]] به [[پیامبر]] و [[تسلی]] خاطر در برابر نعمت‌های مادی است؛ زیرا معنای این [[کلام]] در خطاب به ایشان این است که [[بت پرستان]] نعمت‌های مادی گوناگونی از قبیل [[اموال]]، [[فرزندان]]، [[تجمل]] و نیرو دارند و ما به نوبت خود نعمت‌های [[معنوی]] گوناگون داریم، پس انگیزه‌ای نیست که به [[مبارزه]] برای رسیدن به ثروت‌های آنان بپردازی.
#{{متن قرآن|وَلَقَدْ آتَيْنَاكَ سَبْعًا مِنَ الْمَثَانِي وَالْقُرْآنَ الْعَظِيمَ * لَا تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِلَى مَا مَتَّعْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِنْهُمْ وَلَا تَحْزَنْ عَلَيْهِمْ وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ لِلْمُؤْمِنِينَ * وَقُلْ إِنِّي أَنَا النَّذِيرُ الْمُبِينُ}}<ref>«و بی‌گمان به تو سوره فاتحه و قرآن سترگ را داده‌ایم * به چیزی که دسته‌هایی از کافران را بدان بهره‌مند کرده‌ایم چشم مدوز و برای آنان اندوه مخور و برای مؤمنان افتادگی کن! * و بگو که این منم که بیم‌دهنده آشکارم» سوره حجر، آیه ۸۷-۸۹.</ref>
==نکات==
مفهوم [[آیه]] این است که به نعمت‌های ظاهر و [[باطنی]] که داری بنگر و به نعمت‌های ازواج اندک یا اصنافی از [[کافران]] اعتنا نکن. چون [[خداوند]] می‌گوید: «آتَینٰاک» با خطاب با کاف نوعی اشاره به [[نعمت]] سبع من مثانی است، به طوری که در [[روایات]] زیادی از [[رسول خدا]] وارد شده و به وسیله [[امامان اهل بیت]]{{عم}} [[تفسیر]] شده [[سوره]] [[حمد]] است. (ترجمه [[تفسیر]] [[المیزان]] ج ۱۲ ص ۲۸۲) [[آیه]] مورد بحث همانطور که روشن گردید در [[مقام]] [[منت نهادن]] است، و در عین حال از آنجایی که در سیاق [[دعوت]] به [[صفح]] و اعراض قرار گرفته، این معنا را هم می‌رساند که [[موهبت]] عظمای [[قرآن]] که متضمن [[معارف الهی]] است و به [[اذن]] [[خدا]] به سوی هر کمال و سعادتی [[هدایت]] می‌کند کافی است که تو را (ای [[رسول خدا]]) بر [[صفح]] جمیل و اشتغال به یاد پروردگارت و سرگرمی به [[اطاعت]] او وادار سازد. «چهار [[دستور]] به [[رسول الله]]: عدم [[تمایل]] به [[دارایی]] [[کفار]]، [[غم]] نخوردن از [[کفر]] و استهزای آنان، خفض جناح برای [[مؤمنان]] و روشن ساختن [[مأموریت]] خود ([[تفسیر]] [[المیزان]] ج ۱۲ ص ۲۸۳» و در [[آیه]] همان گونه که در [[تفسیر]] آمده است، این محورها تأکید شده است:
#بهره مندی [[پیامبر]] از سبع مثانی -[[سوره]] [[حمد]] - مقتضی [[پرهیز]] از چشم دوختن به دارائی دیگران: {{متن قرآن|لا تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِلَى مَا مَتَّعْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِنْهُمْ}}<ref>«به چیزی که دسته‌هایی از کافران را بدان بهره‌مند کرده‌ایم چشم مدوز و برای آنان اندوه مخور و برای مؤمنان افتادگی کن!» سوره حجر، آیه ۸۸.</ref>
#بهره مندی از سبع مثانی و [[قرآن]] [[عظیم]] [[دلیل]] محزون نشدن [[پیامبر]] از [[کفر]] [[کافران]] و [[اجابت]] نکردن [[دعوت]] آن [[حضرت]]: {{متن قرآن|وَلَا تَحْزَنْ عَلَيْهِمْ}}<ref>«به چیزی که دسته‌هایی از کافران را بدان بهره‌مند کرده‌ایم چشم مدوز و برای آنان اندوه مخور و برای مؤمنان افتادگی کن!» سوره حجر، آیه ۸۸.</ref>.
#بهره مندی از سبع مثانی‌سوره [[حمد]] - لازمه [[تواضع]] و [[نرمخوئی]] پیامبرنسبت به [[مؤمنان]]: {{متن قرآن|وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ لِلْمُؤْمِنِينَ}}<ref>«به چیزی که دسته‌هایی از کافران را بدان بهره‌مند کرده‌ایم چشم مدوز و برای آنان اندوه مخور و برای مؤمنان افتادگی کن!» سوره حجر، آیه ۸۸.</ref>.
#برخورداری از سبع مثانی، مقتضی اظهار رسالتش و معرفی خود در [[جایگاه]] هشدار دهنده آشکار: {{متن قرآن|وَقُلْ إِنِّي أَنَا النَّذِيرُ الْمُبِينُ}}<ref>«و بگو که این منم که بیم‌دهنده آشکارم» سوره حجر، آیه ۸۹.</ref>.
#سبع مثانی -[[سوره]] [[حمد]] - دارای [[جایگاه]] ویژه در میان [[سوره‌های قرآن]] و از عطایای [[خداوند]] بر [[پیامبر]]: {{متن قرآن|وَلَقَدْ آتَيْنَاكَ سَبْعًا مِنَ الْمَثَانِي}}<ref>«و بی‌گمان به تو سوره فاتحه  و قرآن سترگ را داده‌ایم» سوره حجر، آیه ۸۷.</ref><ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۱، ص ۶۸۰.</ref>.


== پرسش‌های وابسته ==
'''نکات:'''
مفهوم [[آیه]] این است که به نعمت‌های ظاهر و [[باطنی]] که داری بنگر و به نعمت‌های ازواج اندک یا اصنافی از [[کافران]] اعتنا نکن. چون [[خداوند]] می‌گوید: {{متن قرآن|آتَيْنَاكَ}} با خطاب با کاف نوعی اشاره به [[نعمت]] سبع من مثانی است، به طوری که در [[روایات]] زیادی از [[رسول خدا]] وارد شده و به وسیله [[امامان اهل بیت]] {{عم}} [[تفسیر]] شده [[سوره]] [[حمد]] است. <ref>ترجمه [[تفسیر]] [[المیزان]] ج ۱۲ ص ۲۸۲.</ref>


== جستارهای وابسته ==
[[آیه]] مورد بحث همانطور که روشن گردید در [[مقام]] [[منت نهادن]] است، و در عین حال از آنجایی که در سیاق [[دعوت]] به [[صفح]] و اعراض قرار گرفته، این معنا را هم می‌رساند که [[موهبت]] عظمای [[قرآن]] که متضمن [[معارف الهی]] است و به [[اذن]] [[خدا]] به سوی هر کمال و سعادتی [[هدایت]] می‌کند کافی است که تو را (ای [[رسول خدا]]) بر [[صفح]] جمیل و اشتغال به یاد پروردگارت و سرگرمی به [[اطاعت]] او وادار سازد. «چهار [[دستور]] به [[رسول الله]]: عدم [[تمایل]] به [[دارایی]] [[کفار]]، [[غم]] نخوردن از [[کفر]] و استهزای آنان، خفض جناح برای [[مؤمنان]] و روشن ساختن [[مأموریت]] خود <ref>[[تفسیر]] [[المیزان]] ج ۱۲ ص ۲۸۳.</ref> و در [[آیه]] همان گونه که در [[تفسیر]] آمده است، این محورها تأکید شده است:
# بهره‌مندی [[پیامبر]] از سبع مثانی -[[سوره]] [[حمد]] - مقتضی [[پرهیز]] از چشم دوختن به دارائی دیگران: {{متن قرآن|لا تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِلَى مَا مَتَّعْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِنْهُمْ}}<ref>«به چیزی که دسته‌هایی از کافران را بدان بهره‌مند کرده‌ایم چشم مدوز و برای آنان اندوه مخور و برای مؤمنان افتادگی کن!» سوره حجر، آیه ۸۸.</ref>
# بهره‌مندی از سبع مثانی و [[قرآن]] [[عظیم]] [[دلیل]] محزون نشدن [[پیامبر]] از [[کفر]] [[کافران]] و [[اجابت]] نکردن [[دعوت]] آن [[حضرت]]: {{متن قرآن|وَلَا تَحْزَنْ عَلَيْهِمْ}}<ref>«به چیزی که دسته‌هایی از کافران را بدان بهره‌مند کرده‌ایم چشم مدوز و برای آنان اندوه مخور و برای مؤمنان افتادگی کن!» سوره حجر، آیه ۸۸.</ref>.
# بهره‌مندی از سبع مثانی‌سوره [[حمد]] - لازمه [[تواضع]] و [[نرم‌خوئی]] پیامبر نسبت به [[مؤمنان]]: {{متن قرآن|وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ لِلْمُؤْمِنِينَ}}<ref>«به چیزی که دسته‌هایی از کافران را بدان بهره‌مند کرده‌ایم چشم مدوز و برای آنان اندوه مخور و برای مؤمنان افتادگی کن!» سوره حجر، آیه ۸۸.</ref>.
# برخورداری از سبع مثانی، مقتضی اظهار رسالتش و معرفی خود در [[جایگاه]] هشدار دهنده آشکار: {{متن قرآن|وَقُلْ إِنِّي أَنَا النَّذِيرُ الْمُبِينُ}}<ref>«و بگو که این منم که بیم‌دهنده آشکارم» سوره حجر، آیه ۸۹.</ref>.
# سبع مثانی -[[سوره]] [[حمد]] - دارای [[جایگاه]] ویژه در میان [[سوره‌های قرآن]] و از عطایای [[خداوند]] بر [[پیامبر]]: {{متن قرآن|وَلَقَدْ آتَيْنَاكَ سَبْعًا مِنَ الْمَثَانِي}}<ref>«و بی‌گمان به تو سوره فاتحه و قرآن سترگ را داده‌ایم» سوره حجر، آیه ۸۷.</ref>.<ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۱، ص ۶۸۰.</ref>


==منابع==
== منابع ==
{{منابع}}
# [[پرونده:55210091.jpg|22px]] [[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم''']]
# [[پرونده:55210091.jpg|22px]] [[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم''']]
{{پایان منابع}}


==پانویس==
== پانویس ==
{{یادآوری پانویس}}
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:سبع مثانی]]
[[رده:سبع مثانی]]
[[رده:مدخل]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۲۷

مقدمه

منظور نعمت معنوی خداوند به پیامبر و تسلی خاطر در برابر نعمت‌های مادی است؛ زیرا معنای این کلام در خطاب به ایشان این است که بت پرستان نعمت‌های مادی گوناگونی از قبیل اموال، فرزندان، تجمل و نیرو دارند و ما به نوبت خود نعمت‌های معنوی گوناگون داریم، پس انگیزه‌ای نیست که به مبارزه برای رسیدن به ثروت‌های آنان بپردازی. ﴿وَلَقَدْ آتَيْنَاكَ سَبْعًا مِنَ الْمَثَانِي وَالْقُرْآنَ الْعَظِيمَ * لَا تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِلَى مَا مَتَّعْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِنْهُمْ وَلَا تَحْزَنْ عَلَيْهِمْ وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ لِلْمُؤْمِنِينَ * وَقُلْ إِنِّي أَنَا النَّذِيرُ الْمُبِينُ[۱]

نکات: مفهوم آیه این است که به نعمت‌های ظاهر و باطنی که داری بنگر و به نعمت‌های ازواج اندک یا اصنافی از کافران اعتنا نکن. چون خداوند می‌گوید: ﴿آتَيْنَاكَ با خطاب با کاف نوعی اشاره به نعمت سبع من مثانی است، به طوری که در روایات زیادی از رسول خدا وارد شده و به وسیله امامان اهل بیت (ع) تفسیر شده سوره حمد است. [۲]

آیه مورد بحث همانطور که روشن گردید در مقام منت نهادن است، و در عین حال از آنجایی که در سیاق دعوت به صفح و اعراض قرار گرفته، این معنا را هم می‌رساند که موهبت عظمای قرآن که متضمن معارف الهی است و به اذن خدا به سوی هر کمال و سعادتی هدایت می‌کند کافی است که تو را (ای رسول خدا) بر صفح جمیل و اشتغال به یاد پروردگارت و سرگرمی به اطاعت او وادار سازد. «چهار دستور به رسول الله: عدم تمایل به دارایی کفار، غم نخوردن از کفر و استهزای آنان، خفض جناح برای مؤمنان و روشن ساختن مأموریت خود [۳] و در آیه همان گونه که در تفسیر آمده است، این محورها تأکید شده است:

  1. بهره‌مندی پیامبر از سبع مثانی -سوره حمد - مقتضی پرهیز از چشم دوختن به دارائی دیگران: ﴿لا تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِلَى مَا مَتَّعْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِنْهُمْ[۴]
  2. بهره‌مندی از سبع مثانی و قرآن عظیم دلیل محزون نشدن پیامبر از کفر کافران و اجابت نکردن دعوت آن حضرت: ﴿وَلَا تَحْزَنْ عَلَيْهِمْ[۵].
  3. بهره‌مندی از سبع مثانی‌سوره حمد - لازمه تواضع و نرم‌خوئی پیامبر نسبت به مؤمنان: ﴿وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ لِلْمُؤْمِنِينَ[۶].
  4. برخورداری از سبع مثانی، مقتضی اظهار رسالتش و معرفی خود در جایگاه هشدار دهنده آشکار: ﴿وَقُلْ إِنِّي أَنَا النَّذِيرُ الْمُبِينُ[۷].
  5. سبع مثانی -سوره حمد - دارای جایگاه ویژه در میان سوره‌های قرآن و از عطایای خداوند بر پیامبر: ﴿وَلَقَدْ آتَيْنَاكَ سَبْعًا مِنَ الْمَثَانِي[۸].[۹]

منابع

پانویس

  1. «و بی‌گمان به تو سوره فاتحه و قرآن سترگ را داده‌ایم * به چیزی که دسته‌هایی از کافران را بدان بهره‌مند کرده‌ایم چشم مدوز و برای آنان اندوه مخور و برای مؤمنان افتادگی کن! * و بگو که این منم که بیم‌دهنده آشکارم» سوره حجر، آیه ۸۷-۸۹.
  2. ترجمه تفسیر المیزان ج ۱۲ ص ۲۸۲.
  3. تفسیر المیزان ج ۱۲ ص ۲۸۳.
  4. «به چیزی که دسته‌هایی از کافران را بدان بهره‌مند کرده‌ایم چشم مدوز و برای آنان اندوه مخور و برای مؤمنان افتادگی کن!» سوره حجر، آیه ۸۸.
  5. «به چیزی که دسته‌هایی از کافران را بدان بهره‌مند کرده‌ایم چشم مدوز و برای آنان اندوه مخور و برای مؤمنان افتادگی کن!» سوره حجر، آیه ۸۸.
  6. «به چیزی که دسته‌هایی از کافران را بدان بهره‌مند کرده‌ایم چشم مدوز و برای آنان اندوه مخور و برای مؤمنان افتادگی کن!» سوره حجر، آیه ۸۸.
  7. «و بگو که این منم که بیم‌دهنده آشکارم» سوره حجر، آیه ۸۹.
  8. «و بی‌گمان به تو سوره فاتحه و قرآن سترگ را داده‌ایم» سوره حجر، آیه ۸۷.
  9. سعیدیان‌فر و ایازی، فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم، ج۱، ص ۶۸۰.