کام برداشتن با تربت: تفاوت میان نسخهها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-</div>\n<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> +</div>)) |
(←مقدمه) |
||
(۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | |||
| موضوع مرتبط = امام حسین | |||
| عنوان مدخل = | |||
| مداخل مرتبط = | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
{{ | == مقدمه == | ||
< | مستحبّ است کام نوزادان را با [[تربت]] [[سید الشهدا]] {{ع}} بردارند که سبب [[امان]] است. آشنا ساختن کام [[فرزند]] با خاک [[شهادت]]، [[الهام]] دهندۀ پیوند با [[عاشورا]] و [[قداست]] بخشیدن به [[حیات]] نوزاد، در نخستین روزهای [[زندگی]] است. [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: {{متن حدیث|حَنِّكُوا أَوْلاَدَكُمْ بِتُرْبَةِ الْحُسَيْنِ فَإِنَّهُ أَمَانٌ}}<ref>بحار الأنوار، ج۹۸، ص۱۲۴ و ۱۳۶.</ref>. کام فرزندانتان را با [[تربت]] [[قبر حسین]] {{ع}} بردارید، چرا که این، سبب [[امان]] او خواهد شد. این [[استحباب]]، نسبت به آب [[فرات]] هم وجود دارد و به نوعی چشاندن [[محبّت]] [[حسینی]] و آشنا ساختن [[سرشت]] [[فرزند]] با [[مکتب]] عاشوراست. "تحنیک" و "سغ برداشتن" هم گفته میشود. بعضی جاها مقداری از [[تربت]] را در آب یا شربت حل میکنند و به افراد میدهند تا [[شفا]] یابند و متبرّک شوند. به این کار اصطلاحا "[[تربت]] نوشانی" میگویند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۳۹۲.</ref>. | ||
== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
# [[پرونده:13681024.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|'''فرهنگ عاشورا''']] | |||
{{پایان منابع}} | |||
== پانویس == | |||
==پانویس== | |||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:تربت]] | ||
[[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]] | [[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]] |
نسخهٔ کنونی تا ۳ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۴۶
مقدمه
مستحبّ است کام نوزادان را با تربت سید الشهدا (ع) بردارند که سبب امان است. آشنا ساختن کام فرزند با خاک شهادت، الهام دهندۀ پیوند با عاشورا و قداست بخشیدن به حیات نوزاد، در نخستین روزهای زندگی است. امام صادق (ع) فرمود: «حَنِّكُوا أَوْلاَدَكُمْ بِتُرْبَةِ الْحُسَيْنِ فَإِنَّهُ أَمَانٌ»[۱]. کام فرزندانتان را با تربت قبر حسین (ع) بردارید، چرا که این، سبب امان او خواهد شد. این استحباب، نسبت به آب فرات هم وجود دارد و به نوعی چشاندن محبّت حسینی و آشنا ساختن سرشت فرزند با مکتب عاشوراست. "تحنیک" و "سغ برداشتن" هم گفته میشود. بعضی جاها مقداری از تربت را در آب یا شربت حل میکنند و به افراد میدهند تا شفا یابند و متبرّک شوند. به این کار اصطلاحا "تربت نوشانی" میگویند[۲].
منابع
پانویس
- ↑ بحار الأنوار، ج۹۸، ص۱۲۴ و ۱۳۶.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۳۹۲.