آبرو در معارف دعا و زیارات: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-\n{{امامت}} +{{امامت}})) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = آبرو | |||
| عنوان مدخل = آبرو | |||
| مداخل مرتبط = [[آبرو در قرآن]] - [[آبرو در فقه اسلامی]] - [[آبرو در معارف دعا و زیارات]] - [[آبرو در معارف و سیره سجادی]] - [[آبرو در حقوق اسلامی]] | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
تنها خورد و [[خوراک]] و تمتعات مادی نیست که برای [[انسان]] از اهمیت برخوردار است؛ مهم‌تر از آن آبرو و [[حفظ]] [[حرمت]] و حیثیّت است که [[جایگاه]] اصلی در [[احساس]] [[خوشبختی]] در میان هم‌نوعان را اشغال می‌کند. از [[امام علی]]{{ع}} [[نقل]] شده است: «از بزرگی و [[ارجمندی]] مرد است که [[مال]] خود را [[خرج]] و آبروی خود را حفظ کند»<ref>گفتار امیرالمؤمنین علی{{ع}}، ج۲، ص۱۲۹۷.</ref>. | تنها خورد و [[خوراک]] و تمتعات مادی نیست که برای [[انسان]] از اهمیت برخوردار است؛ مهم‌تر از آن آبرو و [[حفظ]] [[حرمت]] و حیثیّت است که [[جایگاه]] اصلی در [[احساس]] [[خوشبختی]] در میان هم‌نوعان را اشغال می‌کند. از [[امام علی]] {{ع}} [[نقل]] شده است: «از بزرگی و [[ارجمندی]] مرد است که [[مال]] خود را [[خرج]] و آبروی خود را حفظ کند»<ref>گفتار امیرالمؤمنین علی {{ع}}، ج۲، ص۱۲۹۷.</ref>. | ||
[[امام سجاد]]{{ع}} از اینکه [[دشنام]] و [[بیهوده‌گویی]] سبب [[بی‌آبرویی]] مؤمنی شود به [[خدا]] [[پناه]] می‌برد: «ای [[خداوند]]،... هر [[ناسزا]] و لغو و دشنام در آبرو،... که اهریمن بر [[زبان]] من می‌افکند تو آن را به [[حمد]] و [[سپاس]] خود... بدل نمای»<ref>نیایش بیستم.</ref>. | [[امام سجاد]] {{ع}} از اینکه [[دشنام]] و [[بیهوده‌گویی]] سبب [[بی‌آبرویی]] مؤمنی شود به [[خدا]] [[پناه]] می‌برد: «ای [[خداوند]]،... هر [[ناسزا]] و لغو و دشنام در آبرو،... که اهریمن بر [[زبان]] من می‌افکند تو آن را به [[حمد]] و [[سپاس]] خود... بدل نمای»<ref>نیایش بیستم.</ref>. | ||
و از خدا می‌خواهد که به سبب [[توانگری]] آبرویش محفوظ باشد: «بار خدایا [[درود]] بفرست بر [[محمد]] و خاندانش و آبرویم به توانگری مصون دار و [[جاه]] و منزلتم به [[بینوایی]] مکاه»<ref>نیایش بیستم.</ref>. | و از خدا می‌خواهد که به سبب [[توانگری]] آبرویش محفوظ باشد: «بار خدایا [[درود]] بفرست بر [[محمد]] و خاندانش و آبرویم به توانگری مصون دار و [[جاه]] و منزلتم به [[بینوایی]] مکاه»<ref>نیایش بیستم.</ref>. | ||
| خط ۱۳: | خط ۱۵: | ||
هم‌چنین هستند حسودانی که آبروی انسان را [[هدف]] می‌گیرند: ای خدای من، بسا [[حسود]] مردی که بر [[نعمت]] من [[رشک]] بُرد... و آبروی مرا آماج تیرهای [[بهتان]] خود ساخت<ref>نیایش چهل و نهم.</ref>. | هم‌چنین هستند حسودانی که آبروی انسان را [[هدف]] می‌گیرند: ای خدای من، بسا [[حسود]] مردی که بر [[نعمت]] من [[رشک]] بُرد... و آبروی مرا آماج تیرهای [[بهتان]] خود ساخت<ref>نیایش چهل و نهم.</ref>. | ||
هر چند [[حفظ آبرو]] در [[دنیا]] خیلی مهم است، اما مهم‌تر از آن [[سربلندی]] و [[آبرومندی]] در [[آخرت]] است: «بار خدایا، بر محمد و خاندانش درود بفرست... پس از بیرون شدن ما از دنیا، گورهای ما را [[بهترین]] منازلِ ما گردان و به [[فضل]] و [[رحمت]] خویش گورهای تنگ ما فراخ ساز و ما را در میان انبوه مردم که در عرصات گرد می‌آیند، به [[کیفر]] [[گناهان]] تباه‌کننده‌مان رسوا مساز»<ref>نیایش چهل و دوم.</ref> | هر چند [[حفظ آبرو]] در [[دنیا]] خیلی مهم است، اما مهم‌تر از آن [[سربلندی]] و [[آبرومندی]] در [[آخرت]] است: «بار خدایا، بر محمد و خاندانش درود بفرست... پس از بیرون شدن ما از دنیا، گورهای ما را [[بهترین]] منازلِ ما گردان و به [[فضل]] و [[رحمت]] خویش گورهای تنگ ما فراخ ساز و ما را در میان انبوه مردم که در عرصات گرد می‌آیند، به [[کیفر]] [[گناهان]] تباه‌کننده‌مان رسوا مساز»<ref>نیایش چهل و دوم.</ref><ref>صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۹۴، چاپ نهم؛ گفتار امیرالمؤمنین علی {{ع}}، ترجمه غررالحکم، سیدحسین شیخ الاسلامی، ج۲، انتشارات انصاریان، قم، ۱۳۷۹، چاپ پنجم.</ref><ref>[[فضل‌الله خالقیان|خالقیان، فضل‌الله]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «آبرو»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۱۵.</ref> | ||
== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
# [[پرونده:1100609.jpg|22px]] [[فضل‌الله خالقیان|خالقیان، فضل‌الله]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|'''مقاله «آبرو»، دانشنامه صحیفه سجادیه''']] | # [[پرونده:1100609.jpg|22px]] [[فضل‌الله خالقیان|خالقیان، فضل‌الله]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|'''مقاله «آبرو»، دانشنامه صحیفه سجادیه''']] | ||
{{پایان منابع}} | |||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:آبرو | [[رده:آبرو]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۵۲
این مدخل زیرشاخهٔ بحث آبرو است. آبرو از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: آبرو در قرآن - آبرو در فقه اسلامی - آبرو در معارف دعا و زیارات - آبرو در معارف و سیره سجادی - آبرو در حقوق اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
تنها خورد و خوراک و تمتعات مادی نیست که برای انسان از اهمیت برخوردار است؛ مهم‌تر از آن آبرو و حفظ حرمت و حیثیّت است که جایگاه اصلی در احساس خوشبختی در میان هم‌نوعان را اشغال می‌کند. از امام علی (ع) نقل شده است: «از بزرگی و ارجمندی مرد است که مال خود را خرج و آبروی خود را حفظ کند»[۱]. امام سجاد (ع) از اینکه دشنام و بیهوده‌گویی سبب بی‌آبرویی مؤمنی شود به خدا پناه می‌برد: «ای خداوند،... هر ناسزا و لغو و دشنام در آبرو،... که اهریمن بر زبان من می‌افکند تو آن را به حمد و سپاس خود... بدل نمای»[۲]. و از خدا می‌خواهد که به سبب توانگری آبرویش محفوظ باشد: «بار خدایا درود بفرست بر محمد و خاندانش و آبرویم به توانگری مصون دار و جاه و منزلتم به بینوایی مکاه»[۳].
حاجت خواستن از دیگران، بسیار می‌شود که از منزلت ما می‌کاهد و آبروی ما می‌برد از این رو عرضه می‌دارد: «بار خدایا،... آبروی مرا حفظ کن که چیزی از مردم زمانه نخواهم»[۴].
هم‌چنین هستند حسودانی که آبروی انسان را هدف می‌گیرند: ای خدای من، بسا حسود مردی که بر نعمت من رشک بُرد... و آبروی مرا آماج تیرهای بهتان خود ساخت[۵].
هر چند حفظ آبرو در دنیا خیلی مهم است، اما مهم‌تر از آن سربلندی و آبرومندی در آخرت است: «بار خدایا، بر محمد و خاندانش درود بفرست... پس از بیرون شدن ما از دنیا، گورهای ما را بهترین منازلِ ما گردان و به فضل و رحمت خویش گورهای تنگ ما فراخ ساز و ما را در میان انبوه مردم که در عرصات گرد می‌آیند، به کیفر گناهان تباه‌کننده‌مان رسوا مساز»[۶][۷][۸]
منابع
پانویس
- ↑ گفتار امیرالمؤمنین علی (ع)، ج۲، ص۱۲۹۷.
- ↑ نیایش بیستم.
- ↑ نیایش بیستم.
- ↑ نیایش چهل وهفتم.
- ↑ نیایش چهل و نهم.
- ↑ نیایش چهل و دوم.
- ↑ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۹۴، چاپ نهم؛ گفتار امیرالمؤمنین علی (ع)، ترجمه غررالحکم، سیدحسین شیخ الاسلامی، ج۲، انتشارات انصاریان، قم، ۱۳۷۹، چاپ پنجم.
- ↑ خالقیان، فضل‌الله، مقاله «آبرو»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۱۵.