مخالطه در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-\n{{امامت}} +{{امامت}})) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| (۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = مخالطه | |||
| عنوان مدخل = [[مخالطه]] | |||
| مداخل مرتبط = [[مخالطه در قرآن]] - [[مخالطه در حدیث]] - [[مخالطه در فقه سیاسی]] | |||
| پرسش مرتبط = مخالطه (پرسش) | |||
}} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
مخلوط کردن<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۴، ص۲۱۸.</ref>، درهم‌آمیختگی، امتزاج، جمع چند چیز<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۲۹۳.</ref>. | مخلوط کردن<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۴، ص۲۱۸.</ref>، درهم‌آمیختگی، امتزاج، جمع چند چیز<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۲۹۳.</ref>. | ||
{{متن قرآن|وَإِنْ تُخَالِطُوهُمْ فَإِخْوَانُكُمْ}}<ref>«چون با آنان به سر برید (بدانید که) برادران شمایند» سوره بقره، آیه ۲۲۰.</ref>. | {{متن قرآن|وَإِنْ تُخَالِطُوهُمْ فَإِخْوَانُكُمْ}}<ref>«چون با آنان به سر برید (بدانید که) برادران شمایند» سوره بقره، آیه ۲۲۰.</ref>. | ||
برای مفهوم درهم‌آمیختگی به تناسب موضوعات مختلف، الفاظ متعددی به کار می‌رود. در مورد مایعات "امتزاج"، در مورد حبوبات و جوامد "تداخل" و در مورد [[انسان]]، "مخالطه" ([[ارتباط]] دوستانه و [[معاشرت]] و هم‌جواری)<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۱۰۰.</ref>. خلیط به [[دوست]] و همراه اطلاق می‌شود و جمع آن {{متن قرآن|الْخُلَطَاءِ}} است: {{متن قرآن|وَإِنَّ كَثِيرًا مِنَ الْخُلَطَاءِ لَيَبْغِي بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ}}<ref>«(داود) گفت: بی‌گمان او با خواستن میش تو برای افزودن به میش‌های خویش، به تو ستم کرده است و بسیاری از همکاران | برای مفهوم درهم‌آمیختگی به تناسب موضوعات مختلف، الفاظ متعددی به کار می‌رود. در مورد مایعات "امتزاج"، در مورد حبوبات و جوامد "تداخل" و در مورد [[انسان]]، "مخالطه" ([[ارتباط]] دوستانه و [[معاشرت]] و هم‌جواری)<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۱۰۰.</ref>. خلیط به [[دوست]] و همراه اطلاق می‌شود و جمع آن {{متن قرآن|الْخُلَطَاءِ}} است: {{متن قرآن|وَإِنَّ كَثِيرًا مِنَ الْخُلَطَاءِ لَيَبْغِي بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ}}<ref>«(داود) گفت: بی‌گمان او با خواستن میش تو برای افزودن به میش‌های خویش، به تو ستم کرده است و بسیاری از همکاران بر یکدیگر ستم روا می‌دارند جز آنان که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند و آنان اندکند؛ و داود دانست که ما او را آزموده‌ایم و از پروردگار» سوره ص، آیه ۲۴.</ref>. | ||
از اصول مهم در عرصه [[روابط اجتماعی]] [[قرآنی]]، مردم‌پذیری و اجتماعی‌بودن است که کلمه "مخالطه" بر این مفهوم دلالت دارد. [[هدف]] از جامعه‌پذیری در [[قرآن]]، درآمیختگی با [[مردم]] بدون [[تعدی]] به [[حقوق]] آنان و چشمداشت مادی است. | از اصول مهم در عرصه [[روابط اجتماعی]] [[قرآنی]]، مردم‌پذیری و اجتماعی‌بودن است که کلمه "مخالطه" بر این مفهوم دلالت دارد. [[هدف]] از جامعه‌پذیری در [[قرآن]]، درآمیختگی با [[مردم]] بدون [[تعدی]] به [[حقوق]] آنان و چشمداشت مادی است. | ||
| خط ۱۵: | خط ۱۷: | ||
در [[فرهنگ]] [[سیاسی]]، مردم‌پذیر و [[جامعه]] آمیز به فردی اطلاق می‌شود که علاقه مند [[مشارکت]] با اعضای جامعه است یا به‌طور ارادی و غیرارادی به سوی [[هنجارها]] و شیوه‌های [[رفتار]] جمعی جذب می‌شود<ref>علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۳۹۳.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۴۶۶-۴۶۷.</ref> | در [[فرهنگ]] [[سیاسی]]، مردم‌پذیر و [[جامعه]] آمیز به فردی اطلاق می‌شود که علاقه مند [[مشارکت]] با اعضای جامعه است یا به‌طور ارادی و غیرارادی به سوی [[هنجارها]] و شیوه‌های [[رفتار]] جمعی جذب می‌شود<ref>علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۳۹۳.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۴۶۶-۴۶۷.</ref> | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | * [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | ||
{{پایان منابع}} | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: مدخل]] | [[رده: مدخل]] | ||
[[رده:مخالطه]] | [[رده:مخالطه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۲۸
این مدخل زیرشاخهٔ بحث مخالطه است. مخالطه از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: مخالطه در قرآن - مخالطه در حدیث - مخالطه در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
مخلوط کردن[۱]، درهم‌آمیختگی، امتزاج، جمع چند چیز[۲].
﴿وَإِنْ تُخَالِطُوهُمْ فَإِخْوَانُكُمْ﴾[۳].
برای مفهوم درهم‌آمیختگی به تناسب موضوعات مختلف، الفاظ متعددی به کار می‌رود. در مورد مایعات "امتزاج"، در مورد حبوبات و جوامد "تداخل" و در مورد انسان، "مخالطه" (ارتباط دوستانه و معاشرت و هم‌جواری)[۴]. خلیط به دوست و همراه اطلاق می‌شود و جمع آن ﴿الْخُلَطَاءِ﴾ است: ﴿وَإِنَّ كَثِيرًا مِنَ الْخُلَطَاءِ لَيَبْغِي بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ﴾[۵].
از اصول مهم در عرصه روابط اجتماعی قرآنی، مردم‌پذیری و اجتماعی‌بودن است که کلمه "مخالطه" بر این مفهوم دلالت دارد. هدف از جامعه‌پذیری در قرآن، درآمیختگی با مردم بدون تعدی به حقوق آنان و چشمداشت مادی است.
در فرهنگ سیاسی، مردم‌پذیر و جامعه آمیز به فردی اطلاق می‌شود که علاقه مند مشارکت با اعضای جامعه است یا به‌طور ارادی و غیرارادی به سوی هنجارها و شیوه‌های رفتار جمعی جذب می‌شود[۶].[۷]
منابع
پانویس
- ↑ خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۴، ص۲۱۸.
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۲۹۳.
- ↑ «چون با آنان به سر برید (بدانید که) برادران شمایند» سوره بقره، آیه ۲۲۰.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۱۰۰.
- ↑ «(داود) گفت: بی‌گمان او با خواستن میش تو برای افزودن به میش‌های خویش، به تو ستم کرده است و بسیاری از همکاران بر یکدیگر ستم روا می‌دارند جز آنان که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند و آنان اندکند؛ و داود دانست که ما او را آزموده‌ایم و از پروردگار» سوره ص، آیه ۲۴.
- ↑ علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۳۹۳.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۴۶۶-۴۶۷.