سوره روم: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-''']] ==پانویس== {{پانویس}} +''']] {{پایان منابع}} == پانویس == {{پانویس}})) |
|||
| (۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = سوره | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[سوره روم در علوم قرآنی]]| پرسش مرتبط = }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
[[خداوند]] در آغاز این [[سوره]]، از [[پیروزی]] [[روم]] پس از [[شکست]] خوردن از [[ایران]] خبر می‌دهد. این [[پیشگویی]] و حادثه مربوط به [[صدر اسلام]] است و در واقع به پیروزی [[امت مسلمان]] پس از شکست از دو اَبَرقدرت آن‌روز [[جهان]]، نوید می‌دهد و تقویتی است برای [[مسلمانان]] آن‌روز که مورد | [[خداوند]] در آغاز این [[سوره]]، از [[پیروزی]] [[روم]] پس از [[شکست]] خوردن از [[ایران]] خبر می‌دهد. این [[پیشگویی]] و حادثه مربوط به [[صدر اسلام]] است و در واقع به پیروزی [[امت مسلمان]] پس از شکست از دو اَبَرقدرت آن‌روز [[جهان]]، نوید می‌دهد و تقویتی است برای [[مسلمانان]] آن‌روز که مورد آزار مشرکان [[مکه]] قرار داشتند، و آینده‌ای تابناک را در افق [[حیات]] بشری نشان می‌دهد. | ||
بعد از بیان این نوید و [[وعده]] به مسلمانان، منتقل می‌شود به وعده‌گاه اکبر که [[قیامت]] و [[یوم]] الوعدش گویند، روزی که تمامی افراد و [[اقوام]] در آن [[روز]] به سوی [[خدا]] بازمی‌گردند، آن گاه به [[استدلال]] بر مسأله [[معاد]] پرداخته، سپس [[کلام]] را به [[آیات]] [[ربوبیت]] معطوف می‌دارد و صفات [[خاصه]] خدا را برمی‌شمارد، و در آخر، [[سوره]] را با وعده [[نصرت]] به [[رسول]] گرامی‌اش ختم می‌کند، و در فرا رسیدن این وعده تاکید [[بلیغ]] نموده و می‌فرماید: {{متن قرآن|فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَلَا يَسْتَخِفَّنَّكَ الَّذِينَ لَا يُوقِنُونَ}}<ref>«پس شکیبا باش که وعده خداوند راستین است و مبادا آنان که اهل یقین نیستند تو را سبکسار گردانند» سوره روم، آیه ۶۰.</ref>. در چند [[آیه]] قبل نیز فرموده بود: {{متن قرآن| وَكَانَ حَقًّا عَلَيْنَا نَصْرُ الْمُؤْمِنِينَ}}<ref>«یاری مؤمنان بر ما واجب است» سوره روم، آیه ۴۷.</ref>. | بعد از بیان این نوید و [[وعده]] به مسلمانان، منتقل می‌شود به وعده‌گاه اکبر که [[قیامت]] و [[یوم]] الوعدش گویند، روزی که تمامی افراد و [[اقوام]] در آن [[روز]] به سوی [[خدا]] بازمی‌گردند، آن گاه به [[استدلال]] بر مسأله [[معاد]] پرداخته، سپس [[کلام]] را به [[آیات]] [[ربوبیت]] معطوف می‌دارد و صفات [[خاصه]] خدا را برمی‌شمارد، و در آخر، [[سوره]] را با وعده [[نصرت]] به [[رسول]] گرامی‌اش ختم می‌کند، و در فرا رسیدن این وعده تاکید [[بلیغ]] نموده و می‌فرماید: {{متن قرآن|فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَلَا يَسْتَخِفَّنَّكَ الَّذِينَ لَا يُوقِنُونَ}}<ref>«پس شکیبا باش که وعده خداوند راستین است و مبادا آنان که اهل یقین نیستند تو را سبکسار گردانند» سوره روم، آیه ۶۰.</ref>. در چند [[آیه]] قبل نیز فرموده بود: {{متن قرآن| وَكَانَ حَقًّا عَلَيْنَا نَصْرُ الْمُؤْمِنِينَ}}<ref>«یاری مؤمنان بر ما واجب است» سوره روم، آیه ۴۷.</ref>. | ||
| خط ۱۱: | خط ۸: | ||
پس معلوم شد که غرض سوره وعده دادن [[قطعی]] خدا به [[یاری دین]] است، و اگر قبل از بیان این غرض، مسأله وعده [[غلبه]] روم را در چند سال بعد ذکر کرد، برای این است که [[مؤمنین]] وقتی دیدند که وعده غلبه روم عملی شد، [[یقین]] کنند که وعده دیگر خدا نیز عملی خواهد شد، و نیز یقین کنند که وعده آمدن قیامت هم، مانند سایر وعده‌هایش عملی می‌شود، آری [[عقل]] هر عاقلی [[حکم]] می‌کند که وقتی [[خدای تعالی]] دو تا از وعده‌هایش را عملی کرد سایر وعده‌هایش نیز عملی می‌شود، و باید از خطرهایی که وعده آن را می‌دهد بر [[حذر]] بود. | پس معلوم شد که غرض سوره وعده دادن [[قطعی]] خدا به [[یاری دین]] است، و اگر قبل از بیان این غرض، مسأله وعده [[غلبه]] روم را در چند سال بعد ذکر کرد، برای این است که [[مؤمنین]] وقتی دیدند که وعده غلبه روم عملی شد، [[یقین]] کنند که وعده دیگر خدا نیز عملی خواهد شد، و نیز یقین کنند که وعده آمدن قیامت هم، مانند سایر وعده‌هایش عملی می‌شود، آری [[عقل]] هر عاقلی [[حکم]] می‌کند که وقتی [[خدای تعالی]] دو تا از وعده‌هایش را عملی کرد سایر وعده‌هایش نیز عملی می‌شود، و باید از خطرهایی که وعده آن را می‌دهد بر [[حذر]] بود. | ||
==ویژگی‌های | == ویژگی‌های سوره روم == | ||
#دارای ۶۵ [[آیه]] به عدد [[مکی و مدنی]] و شصت آیه به عدد دیگر مکاتب (عدد اخیر، مشهور و صحیح‌تر می‌نماید) ۸۰۷، ۸۱۹ یا ۸۲۰ کلمه و ۳۵۳۴ یا ۳۵۳۰ حرف است. | # دارای ۶۵ [[آیه]] به عدد [[مکی و مدنی]] و شصت آیه به عدد دیگر مکاتب (عدد اخیر، مشهور و صحیح‌تر می‌نماید) ۸۰۷، ۸۱۹ یا ۸۲۰ کلمه و ۳۵۳۴ یا ۳۵۳۰ حرف است. | ||
#در | # در ترتیب نزول، هشتاد و چهارمین [[سوره]] و سوره سی‌ام [[قرآن کریم]] است و پس از [[سوره انشقاق]] و پیش از [[سوره عنکبوت]] در [[مکه]] نازل شد؛ به جز آیه {{متن قرآن|فَسُبْحَانَ اللَّهِ حِينَ تُمْسُونَ وَحِينَ تُصْبِحُونَ}}<ref>«آنگاه که به شامگاهان و آنگاه که به بامدادان، درآیید خداوند را به پاکی بستأیید» سوره روم، آیه ۱۷.</ref> که مدنی است. | ||
#از نظر کمیت از سور | # از نظر کمیت از سور مثانی و حدود یک [[حزب]] از [[قرآن]] است. | ||
#گفته‌اند یک آیه [[منسوخ]] دارد. | # گفته‌اند یک آیه [[منسوخ]] دارد. | ||
==مطالب مهم سوره روم== | == مطالب مهم سوره روم == | ||
# [[پیشگویی]] از [[پیروزی]] [[رومیان]] بر [[ایرانیان]]؛ | # [[پیشگویی]] از [[پیروزی]] [[رومیان]] بر [[ایرانیان]]؛ | ||
#بیان [[آیات]] [[عظمت خداوند]] در [[آسمان]] و [[زمین]] و در وجود [[انسان‌ها]]؛ | # بیان [[آیات]] [[عظمت خداوند]] در [[آسمان]] و [[زمین]] و در وجود [[انسان‌ها]]؛ | ||
#بیان [[توحید فطری]]، پس از ذکر ادلّه آفاقی و انفسی؛ | # بیان [[توحید فطری]]، پس از ذکر ادلّه آفاقی و انفسی؛ | ||
#شرح و تبیین حالات افراد [[بی‌ایمان]] و [[گنهکار]]؛ | # شرح و تبیین حالات افراد [[بی‌ایمان]] و [[گنهکار]]؛ | ||
#اشاره به بخشی از [[قوانین]] و [[سنت‌های الهی]] در [[جامعه]]؛ مانند [[قانون]] زوجیّت و [[مودّت]]<ref>سخاوی، علی بن محمد، جمال القراء و کمال الاقراء، جلد۱، صفحه ۴۵۲؛ فیروز آبادی، محمد بن یعقوب، بصائرذوی التمییزفی لطائف الکتاب العزیز، جلد۱، صفحه ۳۶۵؛ رامیار، محمود، تاریخ قرآن، صفحه ۵۸۵؛ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، جلد۱۶، صفحه ۳۵۳؛ زرکشی، محمد بن بهادر، البرهان فی علوم القرآن(باحاشیه)، جلد۱، صفحه ۱۹۳؛ سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، الاتقان فی علوم القرآن، جلد۱، صفحه ۴۱؛ جمعی از محققان، علوم القرآن عندالمفسرین، جلد۱، صفحه ۳۱۶؛ طباطبایی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، جلد۱۶، صفحه ۱۵۴</ref>.<ref>[[فرهنگ‌نامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ص:۲۹۰۸.</ref> | # اشاره به بخشی از [[قوانین]] و [[سنت‌های الهی]] در [[جامعه]]؛ مانند [[قانون]] زوجیّت و [[مودّت]]<ref>سخاوی، علی بن محمد، جمال القراء و کمال الاقراء، جلد۱، صفحه ۴۵۲؛ فیروز آبادی، محمد بن یعقوب، بصائرذوی التمییزفی لطائف الکتاب العزیز، جلد۱، صفحه ۳۶۵؛ رامیار، محمود، تاریخ قرآن، صفحه ۵۸۵؛ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، جلد۱۶، صفحه ۳۵۳؛ زرکشی، محمد بن بهادر، البرهان فی علوم القرآن(باحاشیه)، جلد۱، صفحه ۱۹۳؛ سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، الاتقان فی علوم القرآن، جلد۱، صفحه ۴۱؛ جمعی از محققان، علوم القرآن عندالمفسرین، جلد۱، صفحه ۳۱۶؛ طباطبایی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، جلد۱۶، صفحه ۱۵۴</ref>.<ref>[[فرهنگ‌نامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ص:۲۹۰۸.</ref> | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده: 9030760879.jpg|22px]] [[فرهنگ‌نامه علوم قرآنی (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه علوم قرآنی''']] | # [[پرونده: 9030760879.jpg|22px]] [[فرهنگ‌نامه علوم قرآنی (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه علوم قرآنی''']] | ||
| خط ۳۲: | خط ۲۹: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:سوره‌های قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۶ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۲۴
این مدخل زیرشاخهٔ بحث سوره است. سوره روم از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: سوره روم در علوم قرآنی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
خداوند در آغاز این سوره، از پیروزی روم پس از شکست خوردن از ایران خبر می‌دهد. این پیشگویی و حادثه مربوط به صدر اسلام است و در واقع به پیروزی امت مسلمان پس از شکست از دو اَبَرقدرت آن‌روز جهان، نوید می‌دهد و تقویتی است برای مسلمانان آن‌روز که مورد آزار مشرکان مکه قرار داشتند، و آینده‌ای تابناک را در افق حیات بشری نشان می‌دهد.
بعد از بیان این نوید و وعده به مسلمانان، منتقل می‌شود به وعده‌گاه اکبر که قیامت و یوم الوعدش گویند، روزی که تمامی افراد و اقوام در آن روز به سوی خدا بازمی‌گردند، آن گاه به استدلال بر مسأله معاد پرداخته، سپس کلام را به آیات ربوبیت معطوف می‌دارد و صفات خاصه خدا را برمی‌شمارد، و در آخر، سوره را با وعده نصرت به رسول گرامی‌اش ختم می‌کند، و در فرا رسیدن این وعده تاکید بلیغ نموده و می‌فرماید: ﴿فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَلَا يَسْتَخِفَّنَّكَ الَّذِينَ لَا يُوقِنُونَ﴾[۱]. در چند آیه قبل نیز فرموده بود: ﴿ وَكَانَ حَقًّا عَلَيْنَا نَصْرُ الْمُؤْمِنِينَ﴾[۲].
پس معلوم شد که غرض سوره وعده دادن قطعی خدا به یاری دین است، و اگر قبل از بیان این غرض، مسأله وعده غلبه روم را در چند سال بعد ذکر کرد، برای این است که مؤمنین وقتی دیدند که وعده غلبه روم عملی شد، یقین کنند که وعده دیگر خدا نیز عملی خواهد شد، و نیز یقین کنند که وعده آمدن قیامت هم، مانند سایر وعده‌هایش عملی می‌شود، آری عقل هر عاقلی حکم می‌کند که وقتی خدای تعالی دو تا از وعده‌هایش را عملی کرد سایر وعده‌هایش نیز عملی می‌شود، و باید از خطرهایی که وعده آن را می‌دهد بر حذر بود.
ویژگی‌های سوره روم
- دارای ۶۵ آیه به عدد مکی و مدنی و شصت آیه به عدد دیگر مکاتب (عدد اخیر، مشهور و صحیح‌تر می‌نماید) ۸۰۷، ۸۱۹ یا ۸۲۰ کلمه و ۳۵۳۴ یا ۳۵۳۰ حرف است.
- در ترتیب نزول، هشتاد و چهارمین سوره و سوره سی‌ام قرآن کریم است و پس از سوره انشقاق و پیش از سوره عنکبوت در مکه نازل شد؛ به جز آیه ﴿فَسُبْحَانَ اللَّهِ حِينَ تُمْسُونَ وَحِينَ تُصْبِحُونَ﴾[۳] که مدنی است.
- از نظر کمیت از سور مثانی و حدود یک حزب از قرآن است.
- گفته‌اند یک آیه منسوخ دارد.
مطالب مهم سوره روم
- پیشگویی از پیروزی رومیان بر ایرانیان؛
- بیان آیات عظمت خداوند در آسمان و زمین و در وجود انسان‌ها؛
- بیان توحید فطری، پس از ذکر ادلّه آفاقی و انفسی؛
- شرح و تبیین حالات افراد بی‌ایمان و گنهکار؛
- اشاره به بخشی از قوانین و سنت‌های الهی در جامعه؛ مانند قانون زوجیّت و مودّت[۴].[۵]
منابع
پانویس
- ↑ «پس شکیبا باش که وعده خداوند راستین است و مبادا آنان که اهل یقین نیستند تو را سبکسار گردانند» سوره روم، آیه ۶۰.
- ↑ «یاری مؤمنان بر ما واجب است» سوره روم، آیه ۴۷.
- ↑ «آنگاه که به شامگاهان و آنگاه که به بامدادان، درآیید خداوند را به پاکی بستأیید» سوره روم، آیه ۱۷.
- ↑ سخاوی، علی بن محمد، جمال القراء و کمال الاقراء، جلد۱، صفحه ۴۵۲؛ فیروز آبادی، محمد بن یعقوب، بصائرذوی التمییزفی لطائف الکتاب العزیز، جلد۱، صفحه ۳۶۵؛ رامیار، محمود، تاریخ قرآن، صفحه ۵۸۵؛ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، جلد۱۶، صفحه ۳۵۳؛ زرکشی، محمد بن بهادر، البرهان فی علوم القرآن(باحاشیه)، جلد۱، صفحه ۱۹۳؛ سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، الاتقان فی علوم القرآن، جلد۱، صفحه ۴۱؛ جمعی از محققان، علوم القرآن عندالمفسرین، جلد۱، صفحه ۳۱۶؛ طباطبایی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، جلد۱۶، صفحه ۱۵۴
- ↑ فرهنگ نامه علوم قرآنی، ص:۲۹۰۸.