تسلیم در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==پانویس== +== پانویس ==)) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | |||
| موضوع مرتبط = تسلیم | |||
| عنوان مدخل = [[تسلیم]] | |||
| مداخل مرتبط = [[تسلیم در قرآن]] - [[تسلیم در حدیث]] - [[تسلیم در کلام اسلامی]] - [[تسلیم معصوم]] - [[مقام تسلیم]] | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
== [[تسلیم]] در سخنان [[امام علی]] {{ع}} == | |||
در [[غُررالحکم و دُررالکلم]] در "باب التسلیم" سخنانی به اختصار از مولای [[موحدان]]، [[امیرمؤمنان]]، [[علی]] {{ع}}، بیان شده است که تنها در این جا به [[نقل]] برخی از آنها می‌پردازیم. | |||
==[[تسلیم]] در سخنان [[امام علی]] {{ع}}== | |||
در [[غُررالحکم و دُررالکلم]] در "باب التسلیم" سخنانی به اختصار از مولای [[موحدان]]، [[امیرمؤمنان]]، [[علی]]{{ع}}، بیان شده است که تنها در این جا به [[نقل]] برخی از آنها می‌پردازیم. | |||
# [[تسلیم]] و منقاد بودن آن است که [[خدا]] را به هیچ وجه [[ظلم]] و [[بی‌عدالتی]] متهم نسازی.<ref>{{متن حدیث|التَّسْلِيمُ أَنْ لَا تَتَّهِمَ}}</ref> | # [[تسلیم]] و منقاد بودن آن است که [[خدا]] را به هیچ وجه [[ظلم]] و [[بی‌عدالتی]] متهم نسازی.<ref>{{متن حدیث|التَّسْلِيمُ أَنْ لَا تَتَّهِمَ}}</ref> | ||
# [[تسلیم]] و [[راضی]] بودن به [[قضا و قدر الهی]]، [[ایمان]] است<ref>{{متن حدیث|فِي التَّسْلِيمِ الْإِيمَانُ}}</ref>. | # [[تسلیم]] و [[راضی]] بودن به [[قضا و قدر الهی]]، [[ایمان]] است<ref>{{متن حدیث|فِي التَّسْلِيمِ الْإِيمَانُ}}</ref>. | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۹: | ||
# [[تسلیم]] [[فرمان خدا]] و [[فرمان]] ولی از جانب او باشید؛ زیرا با چنین تسلیمی هرگز [[گمراه]] نخواهید شد.<ref>{{متن حدیث|سَلِّمُوا لِأَمْرِ اللَّهِ وَ لِأَمْرِ وَلِيِّهِ فَإِنَّكُمْ لَنْ تَضِلُّوا مَعَ التَّسْلِيمِ}}</ref> | # [[تسلیم]] [[فرمان خدا]] و [[فرمان]] ولی از جانب او باشید؛ زیرا با چنین تسلیمی هرگز [[گمراه]] نخواهید شد.<ref>{{متن حدیث|سَلِّمُوا لِأَمْرِ اللَّهِ وَ لِأَمْرِ وَلِيِّهِ فَإِنَّكُمْ لَنْ تَضِلُّوا مَعَ التَّسْلِيمِ}}</ref> | ||
# کسی که مهار خود را به [[خدا]]، رسولش و [[ولی امر]] او؛ (امامی که [[خداوند]] او را متولی امور [[خلق]] نموده است) وانهاده (تا هر جا که آنان بخواهند او را ببرند)، [[هدایت یافته]] است.<ref>{{متن حدیث|هُدِيَ مَنْ سَلَّمَ مَقَادَتَهُ إِلَى اللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ وَلِيِّ أَمْرِهِ}}</ref> | # کسی که مهار خود را به [[خدا]]، رسولش و [[ولی امر]] او؛ (امامی که [[خداوند]] او را متولی امور [[خلق]] نموده است) وانهاده (تا هر جا که آنان بخواهند او را ببرند)، [[هدایت یافته]] است.<ref>{{متن حدیث|هُدِيَ مَنْ سَلَّمَ مَقَادَتَهُ إِلَى اللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ وَلِيِّ أَمْرِهِ}}</ref> | ||
#به [[راستی]]، اگر تو با [[خدا]] از در [[آشتی]] در آیی، سالم مانده و [[رستگار]] میشوی.<ref>{{متن حدیث|إِنَّكَ إِنْ سَالَمْتَ اللَّهَ سَلِمْتَ وَ فُزْتَ}}</ref> | # به [[راستی]]، اگر تو با [[خدا]] از در [[آشتی]] در آیی، سالم مانده و [[رستگار]] میشوی.<ref>{{متن حدیث|إِنَّكَ إِنْ سَالَمْتَ اللَّهَ سَلِمْتَ وَ فُزْتَ}}</ref> | ||
# هر که با [[خدا]] [[آشتی]] نماید، [[خداوند]] او را به [[سلامت]] دارد، و آن کس که با [[خدا]] بجنگد، [[خدا]] با او در [[ستیز]] خواهد شد<ref>{{متن حدیث|وَ مَنْ سَالَمَ اللَّهَ سَلَّمَهُ وَ مَنْ حَارَبَ اللَّهَ حَرَبَهُ}}</ref>.<ref>[[عبدالنبی امامی|امامی، عبدالنبی]]، [[فرهنگ قرآن ج۱ (کتاب)|فرهنگ قرآن]]، ج۱.</ref> | # هر که با [[خدا]] [[آشتی]] نماید، [[خداوند]] او را به [[سلامت]] دارد، و آن کس که با [[خدا]] بجنگد، [[خدا]] با او در [[ستیز]] خواهد شد<ref>{{متن حدیث|وَ مَنْ سَالَمَ اللَّهَ سَلَّمَهُ وَ مَنْ حَارَبَ اللَّهَ حَرَبَهُ}}</ref>.<ref>[[عبدالنبی امامی|امامی، عبدالنبی]]، [[فرهنگ قرآن ج۱ (کتاب)|فرهنگ قرآن]]، ج۱.</ref> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۰۲
این مدخل زیرشاخهٔ بحث تسلیم است. تسلیم از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: تسلیم در قرآن - تسلیم در حدیث - تسلیم در کلام اسلامی - تسلیم معصوم - مقام تسلیم - پرسش مرتبط نداردتسلیم در سخنان امام علی (ع)
در غُررالحکم و دُررالکلم در "باب التسلیم" سخنانی به اختصار از مولای موحدان، امیرمؤمنان، علی (ع)، بیان شده است که تنها در این جا به نقل برخی از آنها می‌پردازیم.
- تسلیم و منقاد بودن آن است که خدا را به هیچ وجه ظلم و بی‌عدالتی متهم نسازی.[۱]
- تسلیم و راضی بودن به قضا و قدر الهی، ایمان است[۲].
- شیوه نیکوکاران، نیکویی طاعت و فرمان‌پذیری است.[۳]
- غرض و عاقبت تسلیم و منقاد بودن، دست‌یابی به نعمت‌گاه بهشت است.[۴]
- ایمانی برتر از طاعت و سرسپردگی نیست.[۵]
- هر که با خدا از در آشتی در آید، سالم خواهد ماند.[۶]
- ریشه ایمان، نیکو تسلیم بودن برای امر خدا است.[۷]
- اگر خویش را تسلیم فرمان خدا کنی، نفست سالم ماند.[۸]
- با خدا آشتی نما؛ یعنی فرمانبردار او باش، تا آخرت توسالم ماند.[۹]
- تسلیم فرمان خدا و فرمان ولی از جانب او باشید؛ زیرا با چنین تسلیمی هرگز گمراه نخواهید شد.[۱۰]
- کسی که مهار خود را به خدا، رسولش و ولی امر او؛ (امامی که خداوند او را متولی امور خلق نموده است) وانهاده (تا هر جا که آنان بخواهند او را ببرند)، هدایت یافته است.[۱۱]
- به راستی، اگر تو با خدا از در آشتی در آیی، سالم مانده و رستگار میشوی.[۱۲]
- هر که با خدا آشتی نماید، خداوند او را به سلامت دارد، و آن کس که با خدا بجنگد، خدا با او در ستیز خواهد شد[۱۳].[۱۴]
منابع
پانویس
- ↑ «التَّسْلِيمُ أَنْ لَا تَتَّهِمَ»
- ↑ «فِي التَّسْلِيمِ الْإِيمَانُ»
- ↑ «سُنَّةُ الْأَبْرَارِ حُسْنُ الِاسْتِسْلَامِ»
- ↑ «غَايَةُ التَّسْلِيمِ الْفَوْزُ بِدَارِ النَّعِيم»
- ↑ «لَا إِيمَانَ أَفْضَلُ مِنَ الِاسْتِسْلَامِ».
- ↑ «مَنْ سَالَمَ اللَّهَ سَلِمَ»
- ↑ «أَصْلُ الْإِيمَانِ حُسْنُ التَّسْلِيمِ لِأَمْرِ اللَّهِ»
- ↑ «إِنْ أَسْلَمْتَ نَفْسَكَ لِلَّهِ سَلِمَتْ نَفْسُكَ»
- ↑ «سَالِمِ اللَّهَ تَسْلَمْ أُخْرَاكَ»
- ↑ «سَلِّمُوا لِأَمْرِ اللَّهِ وَ لِأَمْرِ وَلِيِّهِ فَإِنَّكُمْ لَنْ تَضِلُّوا مَعَ التَّسْلِيمِ»
- ↑ «هُدِيَ مَنْ سَلَّمَ مَقَادَتَهُ إِلَى اللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ وَلِيِّ أَمْرِهِ»
- ↑ «إِنَّكَ إِنْ سَالَمْتَ اللَّهَ سَلِمْتَ وَ فُزْتَ»
- ↑ «وَ مَنْ سَالَمَ اللَّهَ سَلَّمَهُ وَ مَنْ حَارَبَ اللَّهَ حَرَبَهُ»
- ↑ امامی، عبدالنبی، فرهنگ قرآن، ج۱.