عون در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==)) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = عون | |||
| عنوان مدخل = [[عون]] | |||
| مداخل مرتبط = [[عون در قرآن]] - [[عون در حدیث]] - [[عون در فقه سیاسی]] | |||
| پرسش مرتبط = عون (پرسش) | |||
}} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
[[پشتیبانی]] کردن<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۵۹۸.</ref>، همدستی کردن<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۳۶.</ref>، [[همکاری]] و [[همیاری]]، [[نصرت]] و کمک کردن <ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۸، ص۲۶۸.</ref>. | [[پشتیبانی]] کردن<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۵۹۸.</ref>، همدستی کردن<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۳۶.</ref>، [[همکاری]] و [[همیاری]]، [[نصرت]] و کمک کردن <ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۸، ص۲۶۸.</ref>. | ||
{{متن قرآن|تَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقْوَى}}<ref>«یکدیگر را در نیکی و پرهیزگاری یاری کنید» سوره مائده، آیه ۲.</ref>. | {{متن قرآن|تَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقْوَى}}<ref>«یکدیگر را در نیکی و پرهیزگاری یاری کنید» سوره مائده، آیه ۲.</ref>. | ||
زمینه همکاری، همیاری و [[تعاون]] در [[اجتماع]] تحقق می‌پذیرد و هر [[جامعه]] که ارتقای سطح تعاون، همیاری، [[احسان]] و [[نیکی]] در آن باشد، [[همبستگی]] و [[وفاق]] بیشتری را [[شاهد]] خواهد بود. اوج این همیاری و تعاون در جامعه [[قرآنی]] زمانی رخ می‌نماید که این مسئله به صورت [[تکلیف شرعی]] و [[وظیفه]] [[دینی]] در آید. [[آیه شریفه]] {{متن قرآن|تَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقْوَى وَلَا تَعَاوَنُوا عَلَى الْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ}}<ref> | زمینه همکاری، همیاری و [[تعاون]] در [[اجتماع]] تحقق می‌پذیرد و هر [[جامعه]] که ارتقای سطح تعاون، همیاری، [[احسان]] و [[نیکی]] در آن باشد، [[همبستگی]] و [[وفاق]] بیشتری را [[شاهد]] خواهد بود. اوج این همیاری و تعاون در جامعه [[قرآنی]] زمانی رخ می‌نماید که این مسئله به صورت [[تکلیف شرعی]] و [[وظیفه]] [[دینی]] در آید. [[آیه شریفه]] {{متن قرآن|تَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقْوَى وَلَا تَعَاوَنُوا عَلَى الْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ}}<ref>«یکدیگر را در نیکی و پرهیزگاری یاری کنید و در گناه و تجاوز یاری نکنید» سوره مائده، آیه ۲.</ref> بیانگر اساس [[سنت]] [[اسلامی]] است. | ||
{{متن قرآن|الْبِرِّ}} در [[کلام الهی]] به [[ایمان]] و احسان در [[عبادات]] و معاملات [[تفسیر]] شده است: {{متن قرآن|وَلَكِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ}}<ref>«نیکی (از آن) کسی است که به خداوند و روز بازپسین و فرشتگان و کتاب (آسمانی) و پیامبران ایمان | {{متن قرآن|الْبِرِّ}} در [[کلام الهی]] به [[ایمان]] و احسان در [[عبادات]] و معاملات [[تفسیر]] شده است: {{متن قرآن|وَلَكِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ}}<ref>«نیکی (از آن) کسی است که به خداوند و روز بازپسین و فرشتگان و کتاب (آسمانی) و پیامبران ایمان آورد» سوره بقره، آیه ۱۷۷.</ref>. [[تقوا]] [[مراقبت]] بر [[امر و نهی]] [[الهی]] است و معنای تعاون در [[برّ]] و تقوا به همیاری و همدستی در ایمان و [[عمل صالح]] بر اساس [[تقوای الهی]] است که [[صلاح]] و تقوای [[اجتماعی]] در آن است و در مقابل آن، [[اثم]] - عمل [[زشت]] و [[ناپسند]] که تأخیر در [[حیات]] [[سعادتمند]] را به دنبال دارد - و [[عدوان]] که [[تجاوز]] بر [[حقوق]] حقّه [[مردم]] است که موجب سلب [[امنیت]] از [[جان]] و [[اموال]] و [[ناموس]] آنها می‌گردد، قرار می‌گیرد<ref>سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۵، ص۱۶۳.</ref>. | ||
در [[فرهنگ]] [[سیاسی]] تعاون و همیاری این گونه تعریف شده است: همکاری گروهی از افراد، چه رسمی و چه غیررسمی، دلخواهانه یا نادلخواهانه در [[راه]] یک [[هدف]] معیّن به منظور نفع مشترک یا به [[امید]] [[پاداش]] و سود <ref>علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۹۱.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۴۲۹-۴۳۰.</ref> | در [[فرهنگ]] [[سیاسی]] تعاون و همیاری این گونه تعریف شده است: همکاری گروهی از افراد، چه رسمی و چه غیررسمی، دلخواهانه یا نادلخواهانه در [[راه]] یک [[هدف]] معیّن به منظور نفع مشترک یا به [[امید]] [[پاداش]] و سود <ref>علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۹۱.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۴۲۹-۴۳۰.</ref> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۵۵
این مدخل زیرشاخهٔ بحث عون است. عون از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: عون در قرآن - عون در حدیث - عون در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
پشتیبانی کردن[۱]، همدستی کردن[۲]، همکاری و همیاری، نصرت و کمک کردن [۳].
﴿تَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقْوَى﴾[۴].
زمینه همکاری، همیاری و تعاون در اجتماع تحقق می‌پذیرد و هر جامعه که ارتقای سطح تعاون، همیاری، احسان و نیکی در آن باشد، همبستگی و وفاق بیشتری را شاهد خواهد بود. اوج این همیاری و تعاون در جامعه قرآنی زمانی رخ می‌نماید که این مسئله به صورت تکلیف شرعی و وظیفه دینی در آید. آیه شریفه ﴿تَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقْوَى وَلَا تَعَاوَنُوا عَلَى الْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ﴾[۵] بیانگر اساس سنت اسلامی است.
﴿الْبِرِّ﴾ در کلام الهی به ایمان و احسان در عبادات و معاملات تفسیر شده است: ﴿وَلَكِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ﴾[۶]. تقوا مراقبت بر امر و نهی الهی است و معنای تعاون در برّ و تقوا به همیاری و همدستی در ایمان و عمل صالح بر اساس تقوای الهی است که صلاح و تقوای اجتماعی در آن است و در مقابل آن، اثم - عمل زشت و ناپسند که تأخیر در حیات سعادتمند را به دنبال دارد - و عدوان که تجاوز بر حقوق حقّه مردم است که موجب سلب امنیت از جان و اموال و ناموس آنها می‌گردد، قرار می‌گیرد[۷].
در فرهنگ سیاسی تعاون و همیاری این گونه تعریف شده است: همکاری گروهی از افراد، چه رسمی و چه غیررسمی، دلخواهانه یا نادلخواهانه در راه یک هدف معیّن به منظور نفع مشترک یا به امید پاداش و سود [۸].[۹]
منابع
پانویس
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۵۹۸.
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۳۶.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۸، ص۲۶۸.
- ↑ «یکدیگر را در نیکی و پرهیزگاری یاری کنید» سوره مائده، آیه ۲.
- ↑ «یکدیگر را در نیکی و پرهیزگاری یاری کنید و در گناه و تجاوز یاری نکنید» سوره مائده، آیه ۲.
- ↑ «نیکی (از آن) کسی است که به خداوند و روز بازپسین و فرشتگان و کتاب (آسمانی) و پیامبران ایمان آورد» سوره بقره، آیه ۱۷۷.
- ↑ سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۵، ص۱۶۳.
- ↑ علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۹۱.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۴۲۹-۴۳۰.