نوید و بیم دادن: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-]'''؛ == جستارهای وابسته == +]'''؛ {{پایان منابع}} == جستارهای وابسته ==)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = فلسفه بعثت | |||
| عنوان مدخل = | |||
| مداخل مرتبط = | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
'''نوید و بیم دادن''' یکی از [[اهداف ارسال رسولان الهی]] و [[تبلیغ رسالت الهی]] است. | '''نوید و بیم دادن''' یکی از [[اهداف ارسال رسولان الهی]] و [[تبلیغ رسالت الهی]] است. | ||
==قرآن== | == قرآن == | ||
# {{متن قرآن|اأَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَرْسَلْنَاكَ شَاهِدًا وَمُبَشِّرًا وَنَذِيرًا * وَدَاعِيًا إِلَى اللَّهِ بِإِذْنِهِ وَسِرَاجًا مُّنِيرًا}}<ref>«ای پیامبر! ما تو را گواه و نویدبخش و بیم‌دهنده فرستاده‌ایم؛ * و فراخواننده به خداوند به اذن وی، و چراغی فروزان». سوره احزاب، آیه ۴۵ و ۴۶.</ref> | |||
# {{متن قرآن|وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ بِأَنَّ لَهُم مِّنَ اللَّهِ فَضْلا كَبِيرًا}}<ref>«و به مؤمنان مژده بده که آنان را از سوی خداوند بخششی بزرگ خواهد بود». سوره احزاب، آیه ۴۷.</ref> | |||
# {{متن قرآن|وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلاَّ كَافَّةً لِّلنَّاسِ بَشِيرًا وَنَذِيرًا وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لا يَعْلَمُونَ}}<ref>«و تو را جز مژده‌بخش و بیم‌دهنده برای همه مردم نفرستاده‌ایم اما بیشتر مردم نمی‌دانند». سوره سبأ، آیه ۲۸؛ ر. ک: بقره: آیه ۱۱۹، نساء: آیه ۱۶۵، انعام: آیه ۴۸، يونس: آیه ۲، هود: آیه ۲ ـ ۳ و ۲۵، اسرا: آیه ۱۰۵، انبیا: آیه ۴۵، حج: آیه ۴۹، فرقان: آیه ۵۶، احزاب: آیه ۴۵ ـ ۴۶، فاطر: آیه ۲۳.</ref> | |||
==حدیث== | == حدیث == | ||
# سنن الدارمی ـ به نقل از نعمان بن بشیر ـ: شنیدم که پیامبر خدا {{صل}} سخنرانی می‌کرد و فرمود: «شما را از آتش، بیم می‌دهم! شما را از آتش، بیم می‌دهم! شما را از آتش، بیم می‌دهم !». پیوسته این جمله را می‌فرمود، به گونه‌ای که اگر در این جا ـ که من ایستاده ام ـ می‌بود، بازاریان [آن سوی شهر نیز] آن را می‌شنیدند، تا جایی که جامه سیاه نقشدار ایشان زیر پایش افتاد.<ref>{{عربی|اندازه=۱۲۰%|"سنن الدّارمیّ عن النّعمان بن بشیر: سَمِعتُ رَسولَ اللّهِ {{صل}} یَخطُبُ فَقالَ: أنذَرتُکُمُ النّارَ! أنذَرتُکُمُ النّارَ! أنذَرتُکُمُ النّارَ! فَما زالَ یَقولُها حَتّی لَو کانَ فی مَقامی هذا لَسَمِعَهُ أهلُ السّوقِ، وحَتّی سَقَطَت خَمیصَةٌ کانَت عَلَیهِ عِندَ رِجلَیهِ"}}. سنن الدارمی: ج ۲ ص ۷۸۶ ح ۲۷۰۸، مسند ابن حنبل: ج ۶، ص ۳۸۳، ح ۱۸۴۲۶، المستدرک علی الصحیحین: ج ۱، ص ۴۲۴، ح ۱۰۵۸، السنن الکبری: ج ۳، ص ۲۹۳، ح ۵۷۵۶، کلّها نحوه، کنز العمال: ج ۱۶، ص ۱۲، ح ۴۳۷۱۵.</ref> | |||
# [[امام علی]] {{ع}} ـ در توصیف [[پیامبر خدا]] {{صل}} ـ: او امینِ وحی، و آخرینِ فرستادگان، و بشارت دهنده رحمت، و هشدار دهنده عقوبت خداست.<ref>{{عربی|اندازه=۱۲۰%|"الإمام علیّ {{ع}} ـ فی وَصفِ رَسولِ اللّهِ {{صل}} ـ :أمینُ وَحیِهِ، وخاتَمُ رُسُلِهِ، وبَشیرُ رَحمَتِهِ، ونَذیرُ نِقمَتِهِ"}}. نهج البلاغة: الخطبة ۱۷۳، بحار الأنوار: ج ۳۴ ص ۲۴۹ ح ۱۰۰۰.</ref> | |||
# [[امام علی]] {{ع}}: خداوند، محمّد {{صل}} را هشداردهنده‌ای برای جهانیان برانگیخت.<ref>{{عربی|اندازه=۱۲۰%|"عنه {{ع}}: إنَّ اللّهَ بَعَثَ مُحَمَّدا {{صل}} نَذیرا لِلعالَمینَ"}}. نهج البلاغة: الخطبة ۲۶، بحار الأنوار: ج ۱۸ ص ۲۲۶ ح ۶۸.</ref> | |||
# امام علی {{ع}} ـ در یادکرد پیامبر {{صل}} ـ: رسالت پروردگار خود را ابلاغ کرد تا بهانه‌ای نماند، و با هشدار دادن، برای امّت خود، خیرخواهی نمود، و با بشارت دادن، به بهشت فرا خواند، و با هشدار دادن، از آتش ترساند.<ref>{{عربی|اندازه=۱۲۰%|"عنه {{ع}} ـ فی ذِکرِ النَّبِیِّ {{صل}} ـ :بَلَّغَ عَن رَبِّهِ مُعذِرا، ونَصَحَ لِاُمَّتِهِ مُنذِرا، ودَعا إلَی الجَنَّةِ مُبَشِّرا، وخَوَّفَ مِنَ النّارِ مُحَذِّرا"}}. نهج البلاغة: الخطبة ۱۰۹، غرر الحکم: ج ۳ ص ۲۷۰ ح ۴۴۵۷ وفیه صدره إلی: «مبشّرا».</ref> | |||
# [[امام علی]] {{ع}}: خداوند، محمّد {{صل}} را نشان قیامت، بشارت دهنده به بهشت و بیم دهنده از عقوبت، قرار داد.<ref>{{عربی|اندازه=۱۲۰%|"عنه {{ع}}: إنَّ اللّهَ جَعَلَ مُحَمَّدا {{صل}} عَلَما لِلسّاعَةِ، ومُبَشِّرا بِالجَنَّةِ، ومُنذِرا بِالعُقوبَةِ"}}. نهج البلاغة: الخطبة ۱۶۰، بحار الأنوار: ج ۱۶، ص ۲۸۵، ح ۱۳۶.</ref> | |||
# [[امام علی]] {{ع}}: آیا به شما خبر دهم که دین‌شناس واقعی، چه کسی است؟ او کسی است که مردم را از رحمت خداوند، نومید نمی‌سازد و از عذاب خداوند، ایمنی نمی‌دهد و در انجام دادن معصیت‌های خداوند، مُجازشان نمی‌دارد.<ref>{{عربی|اندازه=۱۲۰%|"عنه {{ع}}: ألا اُخبِرُکُم بِالفَقیهِ حَقِّ الفَقیه؟ مَن لَم یُقَنِّطِ النّاسَ مِن رَحمَةِ اللّهِ، ولَم یُؤَمِّنهُم مِن عَذابِ اللّهِ، ولَم یُرَخِّص لَهُم فی مَعاصِی اللّهِ"}}. الکافی: ج ۱، ص ۳۶، ح ۳، منیة المرید: ص ۱۶۲، کلاهما عن الحلبی عن الإمام الصادق {{ع}}، معانی الأخبار: ص ۲۲۶، ح ۱، عن أبی حمزة الثمالی عن الإمام الباقر {{ع}}، نهج البلاغة: الحکمة ۹۰، نثر الدرّ: ج ۱، ص ۳۱۸، کلاهما نحوه، بحار الأنوار: ج ۲ ص۴۸ ح۸؛ سنن الدارمی: ج ۱، ص ۹۵، ح ۳۰۳، عن یحیی بن عباد، کنز العمّال: ج ۱۰، ص ۱۸۱، ح ۲۸۹۴۳، نقلاً عن ابن لال فی مکارم الأخلاق نحوه.</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[دانشنامه قرآن و حدیث ج۱۵ (کتاب)|دانشنامه قرآن و حدیث ج۱۵]]، ص۱۲۶-۱۲۹.</ref> | |||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
{{ | {{مدخل وابسته}} | ||
* [[برپا داشتن حجت]] | * [[برپا داشتن حجت]] | ||
* [[اتمام حجت]] | * [[اتمام حجت]] | ||
* [[برانگیختن فطرت و عقل]] | * [[برانگیختن فطرت و عقل]] | ||
* [[احیای انسان]] | * [[احیای انسان]] | ||
* [[دعوت به مصالح دین و دنیا]] | * [[دعوت به مصالح دین و دنیا]] | ||
* [[دعوت به ایمان آوردن به غیب]] | * [[دعوت به ایمان آوردن به غیب]] | ||
| خط ۵۲: | خط ۴۷: | ||
* [[نوید و بیم دادن]] | * [[نوید و بیم دادن]] | ||
* [[فراخواندن نزدیکان پیش از دعوت دیگران]] | * [[فراخواندن نزدیکان پیش از دعوت دیگران]] | ||
{{پایان | {{پایان مدخل وابسته}} | ||
== | == منابع == | ||
{{ | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:110015.jpeg|22px]] [[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، '''[http://lib.eshia.ir/27255/15/94 دانشنامه قرآن و حدیث ج ۱۵]''' | |||
{{پایان منابع}} | |||
{{پایان | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:فلسفه نبوت]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۴۴
نوید و بیم دادن یکی از اهداف ارسال رسولان الهی و تبلیغ رسالت الهی است.
قرآن
- ﴿اأَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَرْسَلْنَاكَ شَاهِدًا وَمُبَشِّرًا وَنَذِيرًا * وَدَاعِيًا إِلَى اللَّهِ بِإِذْنِهِ وَسِرَاجًا مُّنِيرًا﴾[۱]
- ﴿وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ بِأَنَّ لَهُم مِّنَ اللَّهِ فَضْلا كَبِيرًا﴾[۲]
- ﴿وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلاَّ كَافَّةً لِّلنَّاسِ بَشِيرًا وَنَذِيرًا وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لا يَعْلَمُونَ﴾[۳]
حدیث
- سنن الدارمی ـ به نقل از نعمان بن بشیر ـ: شنیدم که پیامبر خدا (ص) سخنرانی می‌کرد و فرمود: «شما را از آتش، بیم می‌دهم! شما را از آتش، بیم می‌دهم! شما را از آتش، بیم می‌دهم !». پیوسته این جمله را می‌فرمود، به گونه‌ای که اگر در این جا ـ که من ایستاده ام ـ می‌بود، بازاریان [آن سوی شهر نیز] آن را می‌شنیدند، تا جایی که جامه سیاه نقشدار ایشان زیر پایش افتاد.[۴]
- امام علی (ع) ـ در توصیف پیامبر خدا (ص) ـ: او امینِ وحی، و آخرینِ فرستادگان، و بشارت دهنده رحمت، و هشدار دهنده عقوبت خداست.[۵]
- امام علی (ع): خداوند، محمّد (ص) را هشداردهنده‌ای برای جهانیان برانگیخت.[۶]
- امام علی (ع) ـ در یادکرد پیامبر (ص) ـ: رسالت پروردگار خود را ابلاغ کرد تا بهانه‌ای نماند، و با هشدار دادن، برای امّت خود، خیرخواهی نمود، و با بشارت دادن، به بهشت فرا خواند، و با هشدار دادن، از آتش ترساند.[۷]
- امام علی (ع): خداوند، محمّد (ص) را نشان قیامت، بشارت دهنده به بهشت و بیم دهنده از عقوبت، قرار داد.[۸]
- امام علی (ع): آیا به شما خبر دهم که دین‌شناس واقعی، چه کسی است؟ او کسی است که مردم را از رحمت خداوند، نومید نمی‌سازد و از عذاب خداوند، ایمنی نمی‌دهد و در انجام دادن معصیت‌های خداوند، مُجازشان نمی‌دارد.[۹].[۱۰]
جستارهای وابسته
- برپا داشتن حجت
- اتمام حجت
- برانگیختن فطرت و عقل
- احیای انسان
- دعوت به مصالح دین و دنیا
- دعوت به ایمان آوردن به غیب
- دعوت به ایمان آوردن به توحید
- دعوت به ایمان آوردن به نبوت
- دعوت به ایمان آوردن به معاد
- دعوت به برپا داشتن قسط
- دعوت به رهبری امام عادل
- دعوت به آزادی هدفمند
- دعوت به الفت و پرهیز از تفرقه
- دعوت به شناخت اهل حق از راه شناخت حق
- دعوت به ارزش‌های اخلاقی
- دعوت به کارهای نیکو
- دعوت به پرستش خداوند
- دعوت به دوست داشتن خداوند
- یادآوری کردن روزهای خدا
- تعلیم و تزکیه
- امر به معروف و نهی از منکر
- مبارزه با بدعت‌ها
- نوید و بیم دادن
- فراخواندن نزدیکان پیش از دعوت دیگران
منابع
پانویس
- ↑ «ای پیامبر! ما تو را گواه و نویدبخش و بیم‌دهنده فرستاده‌ایم؛ * و فراخواننده به خداوند به اذن وی، و چراغی فروزان». سوره احزاب، آیه ۴۵ و ۴۶.
- ↑ «و به مؤمنان مژده بده که آنان را از سوی خداوند بخششی بزرگ خواهد بود». سوره احزاب، آیه ۴۷.
- ↑ «و تو را جز مژده‌بخش و بیم‌دهنده برای همه مردم نفرستاده‌ایم اما بیشتر مردم نمی‌دانند». سوره سبأ، آیه ۲۸؛ ر. ک: بقره: آیه ۱۱۹، نساء: آیه ۱۶۵، انعام: آیه ۴۸، يونس: آیه ۲، هود: آیه ۲ ـ ۳ و ۲۵، اسرا: آیه ۱۰۵، انبیا: آیه ۴۵، حج: آیه ۴۹، فرقان: آیه ۵۶، احزاب: آیه ۴۵ ـ ۴۶، فاطر: آیه ۲۳.
- ↑ "سنن الدّارمیّ عن النّعمان بن بشیر: سَمِعتُ رَسولَ اللّهِ (ص) یَخطُبُ فَقالَ: أنذَرتُکُمُ النّارَ! أنذَرتُکُمُ النّارَ! أنذَرتُکُمُ النّارَ! فَما زالَ یَقولُها حَتّی لَو کانَ فی مَقامی هذا لَسَمِعَهُ أهلُ السّوقِ، وحَتّی سَقَطَت خَمیصَةٌ کانَت عَلَیهِ عِندَ رِجلَیهِ". سنن الدارمی: ج ۲ ص ۷۸۶ ح ۲۷۰۸، مسند ابن حنبل: ج ۶، ص ۳۸۳، ح ۱۸۴۲۶، المستدرک علی الصحیحین: ج ۱، ص ۴۲۴، ح ۱۰۵۸، السنن الکبری: ج ۳، ص ۲۹۳، ح ۵۷۵۶، کلّها نحوه، کنز العمال: ج ۱۶، ص ۱۲، ح ۴۳۷۱۵.
- ↑ "الإمام علیّ (ع) ـ فی وَصفِ رَسولِ اللّهِ (ص) ـ :أمینُ وَحیِهِ، وخاتَمُ رُسُلِهِ، وبَشیرُ رَحمَتِهِ، ونَذیرُ نِقمَتِهِ". نهج البلاغة: الخطبة ۱۷۳، بحار الأنوار: ج ۳۴ ص ۲۴۹ ح ۱۰۰۰.
- ↑ "عنه (ع): إنَّ اللّهَ بَعَثَ مُحَمَّدا (ص) نَذیرا لِلعالَمینَ". نهج البلاغة: الخطبة ۲۶، بحار الأنوار: ج ۱۸ ص ۲۲۶ ح ۶۸.
- ↑ "عنه (ع) ـ فی ذِکرِ النَّبِیِّ (ص) ـ :بَلَّغَ عَن رَبِّهِ مُعذِرا، ونَصَحَ لِاُمَّتِهِ مُنذِرا، ودَعا إلَی الجَنَّةِ مُبَشِّرا، وخَوَّفَ مِنَ النّارِ مُحَذِّرا". نهج البلاغة: الخطبة ۱۰۹، غرر الحکم: ج ۳ ص ۲۷۰ ح ۴۴۵۷ وفیه صدره إلی: «مبشّرا».
- ↑ "عنه (ع): إنَّ اللّهَ جَعَلَ مُحَمَّدا (ص) عَلَما لِلسّاعَةِ، ومُبَشِّرا بِالجَنَّةِ، ومُنذِرا بِالعُقوبَةِ". نهج البلاغة: الخطبة ۱۶۰، بحار الأنوار: ج ۱۶، ص ۲۸۵، ح ۱۳۶.
- ↑ "عنه (ع): ألا اُخبِرُکُم بِالفَقیهِ حَقِّ الفَقیه؟ مَن لَم یُقَنِّطِ النّاسَ مِن رَحمَةِ اللّهِ، ولَم یُؤَمِّنهُم مِن عَذابِ اللّهِ، ولَم یُرَخِّص لَهُم فی مَعاصِی اللّهِ". الکافی: ج ۱، ص ۳۶، ح ۳، منیة المرید: ص ۱۶۲، کلاهما عن الحلبی عن الإمام الصادق (ع)، معانی الأخبار: ص ۲۲۶، ح ۱، عن أبی حمزة الثمالی عن الإمام الباقر (ع)، نهج البلاغة: الحکمة ۹۰، نثر الدرّ: ج ۱، ص ۳۱۸، کلاهما نحوه، بحار الأنوار: ج ۲ ص۴۸ ح۸؛ سنن الدارمی: ج ۱، ص ۹۵، ح ۳۰۳، عن یحیی بن عباد، کنز العمّال: ج ۱۰، ص ۱۸۱، ح ۲۸۹۴۳، نقلاً عن ابن لال فی مکارم الأخلاق نحوه.
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، دانشنامه قرآن و حدیث ج۱۵، ص۱۲۶-۱۲۹.