آیات عبادت: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '*[' به '* [') |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{نبوت}} | {{نبوت}} | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[آیات عبادت در قرآن]] - [[آیات عبادت در حدیث]] - [[آیات عبادت در کلام اسلامی]] - [[آیات عبادت در فلسفه اسلامی]] - [[آیات عبادت در عرفان اسلامی]]| پرسش مرتبط = آیات عبادت (پرسش)}} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
* [[خداوند متعال]] از زبان [[انبیا]] مى‌فرماید: {{متن قرآن|فَقَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَكُمْ مِنْ إِلَهٍ غَيْرُهُ أَفَلَا تَتَّقُونَ}}<ref>«اى قوم من! خداوند یکتا را بپرستید، که جز او معبودى براى شما نیست، پس چرا پرهیزگاری پیشه نمى‌‌کنید؟!» سوره مؤمنون، آیه ۲۳.</ref>. و نیز مى‌فرماید: {{متن قرآن|وَلَقَدْ بَعَثْنَا فِي كُلِّ أُمَّةٍ رَسُولًا أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ}}<ref>«ما در هر امتى رسولى برانگیختیم تا خداى یکتا را بپرستید و از طاغوت اجتناب کنید» سوره نحل، آیه ۳۶.</ref>. | * [[خداوند متعال]] از زبان [[انبیا]] مى‌فرماید: {{متن قرآن|فَقَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَكُمْ مِنْ إِلَهٍ غَيْرُهُ أَفَلَا تَتَّقُونَ}}<ref>«اى قوم من! خداوند یکتا را بپرستید، که جز او معبودى براى شما نیست، پس چرا پرهیزگاری پیشه نمى‌‌کنید؟!» سوره مؤمنون، آیه ۲۳.</ref>. و نیز مى‌فرماید: {{متن قرآن|وَلَقَدْ بَعَثْنَا فِي كُلِّ أُمَّةٍ رَسُولًا أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ}}<ref>«ما در هر امتى رسولى برانگیختیم تا خداى یکتا را بپرستید و از طاغوت اجتناب کنید» سوره نحل، آیه ۳۶.</ref>. | ||
*بنا بر قرائن و شواهد قطعی فراوان مقصود از [[عبادت]]، [[تسلیم]] [[خدای سبحان]] شدن و [[اطاعت]] تام اوست و به هیچ وجه منظور از [[عبادت]]، [[آیین]] و [[مناسک]] [[عبادی]] خاص نیست. در [[قرآن کریم]] شواهد فراوانی وجود دارد که بر این [[حقیقت]] دلالت مى‌کند که [[عبادت]] در این [[آیات]] به معنای [[خضوع]] و [[تسلیم]] و [[فرمانبری]] است، مانند: {{متن قرآن|أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَيْكُمْ يَا بَنِي آدَمَ أَنْ لَا تَعْبُدُوا الشَّيْطَانَ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبِينٌ * وَأَنِ اعْبُدُونِي هَذَا صِرَاطٌ مُسْتَقِيمٌ}}<ref>«اى فرزندان آدم! آیا با شما عهد نکردم که شیطان را مپرستید که او بى‌تردید دشمن آشکارى براى شماست؟ و اینکه مرا بپرستید که این راهى است مستقیم» سوره یس، آیه ۶۰-۶۱.</ref>. و همچنین [[آیه]] | * بنا بر قرائن و شواهد قطعی فراوان مقصود از [[عبادت]]، [[تسلیم]] [[خدای سبحان]] شدن و [[اطاعت]] تام اوست و به هیچ وجه منظور از [[عبادت]]، [[آیین]] و [[مناسک]] [[عبادی]] خاص نیست. در [[قرآن کریم]] شواهد فراوانی وجود دارد که بر این [[حقیقت]] دلالت مى‌کند که [[عبادت]] در این [[آیات]] به معنای [[خضوع]] و [[تسلیم]] و [[فرمانبری]] است، مانند: {{متن قرآن|أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَيْكُمْ يَا بَنِي آدَمَ أَنْ لَا تَعْبُدُوا الشَّيْطَانَ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبِينٌ * وَأَنِ اعْبُدُونِي هَذَا صِرَاطٌ مُسْتَقِيمٌ}}<ref>«اى فرزندان آدم! آیا با شما عهد نکردم که شیطان را مپرستید که او بى‌تردید دشمن آشکارى براى شماست؟ و اینکه مرا بپرستید که این راهى است مستقیم» سوره یس، آیه ۶۰-۶۱.</ref>. و همچنین [[آیه]] فوق الذکر:{{متن قرآن|وَلَقَدْ بَعَثْنَا فِي كُلِّ أُمَّةٍ رَسُولًا أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ}}<ref>«و به راستی ما، در میان هر امّتی پیامبری برانگیختیم (تا بگوید) که خداوند را بپرستید و از طاغوت دوری گزینید آنگاه برخی از آنان را خداوند راهنمایی کرد و بر برخی دیگر گمراهی سزاوار گشت پس، در زمین گردش کنید تا بنگرید سرانجام دروغ‌انگاران چگونه بوده است» سوره نحل، آیه ۳۶.</ref> | ||
*در این [[آیه]] [[عبادت خدا]] در برابر [[عبادت]] [[طاغوت]] قرار داده شده است، و [[طاغوت]] به معنای [[حاکم]] به غیر [[حق]] است که بدون [[حق]] بر [[جایگاه]] [[امر و نهی]] تکیه مى‌زند و به قرینه [[تقابل]] بین [[عبادت خدا]] و [[طاغوت]] مى‌توان دریافت که مقصود از [[عبادت خدا]]، [[فرمانبری]] از او و [[تسلیم]] بودن در برابر [[امر و نهی]] اوست که معنای [[حاکمیت]] و [[فرمانروایی خداوند]] را مى‌رساند. همچنین در [[سوره اعراف]]، [[رسالت]] [[انبیاء]] در این جمله خلاصه شده است: {{متن قرآن|اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَكُمْ مِنْ إِلَهٍ غَيْرُهُ}}<ref>«خدا را پرستش کنید، که جز او معبودى براى شما نیست» سوره اعراف، آیه ۵۹، ۶۵، ۷۳، ۸۵.</ref>. | * در این [[آیه]] [[عبادت خدا]] در برابر [[عبادت]] [[طاغوت]] قرار داده شده است، و [[طاغوت]] به معنای [[حاکم]] به غیر [[حق]] است که بدون [[حق]] بر [[جایگاه]] [[امر و نهی]] تکیه مى‌زند و به قرینه [[تقابل]] بین [[عبادت خدا]] و [[طاغوت]] مى‌توان دریافت که مقصود از [[عبادت خدا]]، [[فرمانبری]] از او و [[تسلیم]] بودن در برابر [[امر و نهی]] اوست که معنای [[حاکمیت]] و [[فرمانروایی خداوند]] را مى‌رساند. همچنین در [[سوره اعراف]]، [[رسالت]] [[انبیاء]] در این جمله خلاصه شده است: {{متن قرآن|اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَكُمْ مِنْ إِلَهٍ غَيْرُهُ}}<ref>«خدا را پرستش کنید، که جز او معبودى براى شما نیست» سوره اعراف، آیه ۵۹، ۶۵، ۷۳، ۸۵.</ref>. | ||
*از همین [[رسالت]] در [[سوره شعراء]] به این نحو تعبیر شده است: {{متن قرآن|فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ}}<ref>«تقواى الهى پیشه کنید و مرا اطاعت نمایید» سوره شعراء، آیه ۱۰۸، ۱۱۰، ۱۲۶، ۱۳۱، ۱۴۴، ۱۵۰، ۱۷۹.</ref>. | * از همین [[رسالت]] در [[سوره شعراء]] به این نحو تعبیر شده است: {{متن قرآن|فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ}}<ref>«تقواى الهى پیشه کنید و مرا اطاعت نمایید» سوره شعراء، آیه ۱۰۸، ۱۱۰، ۱۲۶، ۱۳۱، ۱۴۴، ۱۵۰، ۱۷۹.</ref>. | ||
*که نشان آن است که [[اطاعت]] از [[رهبران الهی]] همان [[عبادت خدا]] است و مقصود از [[عبادت خدا]] چیزی جز [[اطاعت]] از [[رهبران الهی]] نیست<ref>[[محسن اراکی|اراکی، محسن]]، [[امامت در قرآن (کتاب)|امامت در قرآن]]، ص ۲۲-۳۱</ref>. | * که نشان آن است که [[اطاعت]] از [[رهبران الهی]] همان [[عبادت خدا]] است و مقصود از [[عبادت خدا]] چیزی جز [[اطاعت]] از [[رهبران الهی]] نیست<ref>[[محسن اراکی|اراکی، محسن]]، [[امامت در قرآن (کتاب)|امامت در قرآن]]، ص ۲۲-۳۱</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۱۹: | خط ۱۷: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:آیه]] | [[رده:آیه]] | ||
[[رده:آیات عبادت]] | [[رده:آیات عبادت]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۳۰
آیات عبادت از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: آیات عبادت در قرآن - آیات عبادت در حدیث - آیات عبادت در کلام اسلامی - آیات عبادت در فلسفه اسلامی - آیات عبادت در عرفان اسلامی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
- خداوند متعال از زبان انبیا مى‌فرماید: ﴿فَقَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَكُمْ مِنْ إِلَهٍ غَيْرُهُ أَفَلَا تَتَّقُونَ﴾[۱]. و نیز مى‌فرماید: ﴿وَلَقَدْ بَعَثْنَا فِي كُلِّ أُمَّةٍ رَسُولًا أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ﴾[۲].
- بنا بر قرائن و شواهد قطعی فراوان مقصود از عبادت، تسلیم خدای سبحان شدن و اطاعت تام اوست و به هیچ وجه منظور از عبادت، آیین و مناسک عبادی خاص نیست. در قرآن کریم شواهد فراوانی وجود دارد که بر این حقیقت دلالت مى‌کند که عبادت در این آیات به معنای خضوع و تسلیم و فرمانبری است، مانند: ﴿أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَيْكُمْ يَا بَنِي آدَمَ أَنْ لَا تَعْبُدُوا الشَّيْطَانَ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبِينٌ * وَأَنِ اعْبُدُونِي هَذَا صِرَاطٌ مُسْتَقِيمٌ﴾[۳]. و همچنین آیه فوق الذکر:﴿وَلَقَدْ بَعَثْنَا فِي كُلِّ أُمَّةٍ رَسُولًا أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ﴾[۴]
- در این آیه عبادت خدا در برابر عبادت طاغوت قرار داده شده است، و طاغوت به معنای حاکم به غیر حق است که بدون حق بر جایگاه امر و نهی تکیه مى‌زند و به قرینه تقابل بین عبادت خدا و طاغوت مى‌توان دریافت که مقصود از عبادت خدا، فرمانبری از او و تسلیم بودن در برابر امر و نهی اوست که معنای حاکمیت و فرمانروایی خداوند را مى‌رساند. همچنین در سوره اعراف، رسالت انبیاء در این جمله خلاصه شده است: ﴿اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَكُمْ مِنْ إِلَهٍ غَيْرُهُ﴾[۵].
- از همین رسالت در سوره شعراء به این نحو تعبیر شده است: ﴿فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ﴾[۶].
- که نشان آن است که اطاعت از رهبران الهی همان عبادت خدا است و مقصود از عبادت خدا چیزی جز اطاعت از رهبران الهی نیست[۷].
منابع
پانویس
- ↑ «اى قوم من! خداوند یکتا را بپرستید، که جز او معبودى براى شما نیست، پس چرا پرهیزگاری پیشه نمى‌‌کنید؟!» سوره مؤمنون، آیه ۲۳.
- ↑ «ما در هر امتى رسولى برانگیختیم تا خداى یکتا را بپرستید و از طاغوت اجتناب کنید» سوره نحل، آیه ۳۶.
- ↑ «اى فرزندان آدم! آیا با شما عهد نکردم که شیطان را مپرستید که او بى‌تردید دشمن آشکارى براى شماست؟ و اینکه مرا بپرستید که این راهى است مستقیم» سوره یس، آیه ۶۰-۶۱.
- ↑ «و به راستی ما، در میان هر امّتی پیامبری برانگیختیم (تا بگوید) که خداوند را بپرستید و از طاغوت دوری گزینید آنگاه برخی از آنان را خداوند راهنمایی کرد و بر برخی دیگر گمراهی سزاوار گشت پس، در زمین گردش کنید تا بنگرید سرانجام دروغ‌انگاران چگونه بوده است» سوره نحل، آیه ۳۶.
- ↑ «خدا را پرستش کنید، که جز او معبودى براى شما نیست» سوره اعراف، آیه ۵۹، ۶۵، ۷۳، ۸۵.
- ↑ «تقواى الهى پیشه کنید و مرا اطاعت نمایید» سوره شعراء، آیه ۱۰۸، ۱۱۰، ۱۲۶، ۱۳۱، ۱۴۴، ۱۵۰، ۱۷۹.
- ↑ اراکی، محسن، امامت در قرآن، ص ۲۲-۳۱