جوانمردی در معارف و سیره علوی: تفاوت میان نسخهها
(←پانویس) |
|||
(۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = جوانمردی | | موضوع مرتبط = جوانمردی | ||
| عنوان مدخل = | | عنوان مدخل = جوانمردی | ||
| مداخل مرتبط = [[جوانمردی در نهج البلاغه]] - [[جوانمردی در معارف و سیره نبوی]] - [[جوانمردی در معارف و سیره علوی]] - [[جوانمردی در معارف و سیره حسینی]] | | مداخل مرتبط = [[جوانمردی در نهج البلاغه]] - [[جوانمردی در معارف و سیره نبوی]] - [[جوانمردی در معارف و سیره علوی]] - [[جوانمردی در معارف و سیره حسینی]] | ||
| پرسش مرتبط = | | پرسش مرتبط = | ||
}} | }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
جوانمردی یا [[فتوت]]، [[آیین مردانگی]] و [[عیّاری]]. [[فتوّت]] و [[مردانگی]] گرچه یک واژۀ [[دینی]] و [[اخلاقی]] است و از نشانههای آن، [[ایمان]] به [[خدا]]، [[جهاد]]، کمک به [[مظلوم]]، [[یاری]] [[مستمندان]]، [[ایثار]] و [[وارستگی]] از پلیدیهاست، امّا اصطلاحا جوانمردان به طیفی از پهلوانان، شجاعان و عیّاران گفته میشود که صفت [[مردانگی]] و [[ایثار]] دارند و حامی محرومان و مظلومانند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۴۵۲.</ref>. | |||
== | == جوانمردی امام علی == | ||
در طول [[تاریخ]] نمیتوان برای [[جوانمردی]] و [[آمرزش|گذشت]] [[امام علی]]{{ع}} نظیری سراغ داشت نمونههای جوانمردی در [[زندگی]] وی قابل شمارش نیست. از آن جمله: | در طول [[تاریخ]] نمیتوان برای [[جوانمردی]] و [[آمرزش|گذشت]] [[امام علی]] {{ع}} نظیری سراغ داشت نمونههای جوانمردی در [[زندگی]] وی قابل شمارش نیست. از آن جمله: | ||
به [[سربازان]] خود [[فرمان]] داد: مبادا در میدان [[جنگ]] - از سر [[خشم]] و [[ناراحتی]] - [[دشمنی]] فراری را به [[قتل]] برسانند و نیز آنان را از برگرفتن [[لباس]] و [[پوشاک]] افراد منع کرد و اجازه نداد [[مالی]] را به ناحق از کسی بستانند و آنگاه که بر سر سختترین [[دشمنان]] خود که برای نابودیاش دقیقه شماری میکردند، [[پیروز]] شد، آنها را مورد [[عفو]] قرار داد و در حقشان [[نیکی]] و [[احسان]] نمود و به یارانش اجازه تعقیب و [[آزار]] و [[اذیت]] آنان را نداد در صورتی که یارانش بر آن کار [[قدرت]] کافی داشتند<ref>البدایة و النهایة، ج۷، ص۲۷۶.</ref><ref>[[سید منذر حکیم|حکیم، سید منذر]]، [[پیشوایان هدایت ج۲ (کتاب)|پیشوایان هدایت ج۲]] ص۴۳.</ref> | به [[سربازان]] خود [[فرمان]] داد: مبادا در میدان [[جنگ]] - از سر [[خشم]] و [[ناراحتی]] - [[دشمنی]] فراری را به [[قتل]] برسانند و نیز آنان را از برگرفتن [[لباس]] و [[پوشاک]] افراد منع کرد و اجازه نداد [[مالی]] را به ناحق از کسی بستانند و آنگاه که بر سر سختترین [[دشمنان]] خود که برای نابودیاش دقیقه شماری میکردند، [[پیروز]] شد، آنها را مورد [[عفو]] قرار داد و در حقشان [[نیکی]] و [[احسان]] نمود و به یارانش اجازه تعقیب و [[آزار]] و [[اذیت]] آنان را نداد در صورتی که یارانش بر آن کار [[قدرت]] کافی داشتند<ref>البدایة و النهایة، ج۷، ص۲۷۶.</ref>.<ref>[[سید منذر حکیم|حکیم، سید منذر]]، [[پیشوایان هدایت ج۲ (کتاب)|پیشوایان هدایت ج۲]] ص۴۳.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:151916.jpg|22px]] [[سید منذر حکیم|حکیم، سید منذر]]، [[پیشوایان هدایت ج۲ (کتاب)|'''پیشوایان هدایت ج۲''']] | # [[پرونده:151916.jpg|22px]] [[سید منذر حکیم|حکیم، سید منذر]]، [[پیشوایان هدایت ج۲ (کتاب)|'''پیشوایان هدایت ج۲''']] | ||
# [[پرونده:1368987.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|'''فرهنگ غدیر''']] | |||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
خط ۲۷: | خط ۲۳: | ||
[[رده:جوانمردی]] | [[رده:جوانمردی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۸ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۴۳
مقدمه
جوانمردی یا فتوت، آیین مردانگی و عیّاری. فتوّت و مردانگی گرچه یک واژۀ دینی و اخلاقی است و از نشانههای آن، ایمان به خدا، جهاد، کمک به مظلوم، یاری مستمندان، ایثار و وارستگی از پلیدیهاست، امّا اصطلاحا جوانمردان به طیفی از پهلوانان، شجاعان و عیّاران گفته میشود که صفت مردانگی و ایثار دارند و حامی محرومان و مظلومانند[۱].
جوانمردی امام علی
در طول تاریخ نمیتوان برای جوانمردی و گذشت امام علی (ع) نظیری سراغ داشت نمونههای جوانمردی در زندگی وی قابل شمارش نیست. از آن جمله: به سربازان خود فرمان داد: مبادا در میدان جنگ - از سر خشم و ناراحتی - دشمنی فراری را به قتل برسانند و نیز آنان را از برگرفتن لباس و پوشاک افراد منع کرد و اجازه نداد مالی را به ناحق از کسی بستانند و آنگاه که بر سر سختترین دشمنان خود که برای نابودیاش دقیقه شماری میکردند، پیروز شد، آنها را مورد عفو قرار داد و در حقشان نیکی و احسان نمود و به یارانش اجازه تعقیب و آزار و اذیت آنان را نداد در صورتی که یارانش بر آن کار قدرت کافی داشتند[۲].[۳]
منابع
پانویس
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۴۵۲.
- ↑ البدایة و النهایة، ج۷، ص۲۷۶.
- ↑ حکیم، سید منذر، پیشوایان هدایت ج۲ ص۴۳.