یا لیتنا کنا معک: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>این\sمدخل\sاز\sچند\sمنظر\sمتفاوت\،\sبررسی\sمی‌شود\:<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(206\,242\,\s299\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\...) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = | | موضوع مرتبط = امام حسین | ||
| عنوان مدخل = | | عنوان مدخل = | ||
| مداخل مرتبط = | | مداخل مرتبط = | ||
| پرسش مرتبط = | | پرسش مرتبط = | ||
}} | }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
آرزوی [[رستگار]] شدن و رسیدن به [[فوز]] و [[فیض]] [[شهادت]] در رکاب [[ولیّ خدا]]، برای کسانی که در معرکۀ [[کربلا]] نبوده‌اند، آرزوی شیرینی است. [[شهادت]] را [[رستگاری]] دانستن و آرزومندی برای [[درک]] آن [[فیض]]، هم خطّی با [[سیدالشهدا]]{{ع}} است. این [[آرزو]] در زیارتنامه‌های آن [[حضرت]] با عبارت‌های مختلفی بیان شده است. از قبیل: {{متن حدیث|فُزْتُمْ وَ اللَّهِ فُزْتُمْ وَ اللَّهِ فَلَيْتَ أَنِّي مَعَكُمْ فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظِيماً}}<ref>مفاتیح الجنان، زیارت اول امام حسین، ص۴۲۴.</ref>، {{متن حدیث|يَا لَيْتَنِي كُنْتُ مَعَكُمْ فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظِيماً}}<ref>مفاتیح الجنان، زیارت ششم، ص۴۲۷.</ref>، {{متن حدیث|فَيَا لَيْتَنِي كُنْتُ مَعَكُمْ فَأَفُوزَ مَعَكُمْ}}<ref>مفاتیح الجنان، زیارت وارث، ص۴۳۰.</ref>. جلوۀ این [[آرمان]] والا، در هر عصری می‌تواند آشکار شود، چرا که وقتی [[هر روز عاشورا]] و همه جا [[کربلا]] باشد و خط [[جهاد]] و [[شهادت]] به روی [[پیروان]] [[حق]] گشوده باشد، [[صداقت]] [[زائر]] در این ادّعا، در جبهه‌های نبردش با [[ستمگران]] دیده می‌شود و این [[آرزو]] به عمل می‌رسد. نمونۀ آن در جبهه‌های [[دفاع مقدس]] در [[جمهوری اسلامی]] مکرّر دیده شد. | آرزوی [[رستگار]] شدن و رسیدن به [[فوز]] و [[فیض]] [[شهادت]] در رکاب [[ولیّ خدا]]، برای کسانی که در معرکۀ [[کربلا]] نبوده‌اند، آرزوی شیرینی است. [[شهادت]] را [[رستگاری]] دانستن و آرزومندی برای [[درک]] آن [[فیض]]، هم خطّی با [[سیدالشهدا]] {{ع}} است. این [[آرزو]] در زیارتنامه‌های آن [[حضرت]] با عبارت‌های مختلفی بیان شده است. از قبیل: {{متن حدیث|فُزْتُمْ وَ اللَّهِ فُزْتُمْ وَ اللَّهِ فَلَيْتَ أَنِّي مَعَكُمْ فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظِيماً}}<ref>مفاتیح الجنان، زیارت اول امام حسین، ص۴۲۴.</ref>، {{متن حدیث|يَا لَيْتَنِي كُنْتُ مَعَكُمْ فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظِيماً}}<ref>مفاتیح الجنان، زیارت ششم، ص۴۲۷.</ref>، {{متن حدیث|فَيَا لَيْتَنِي كُنْتُ مَعَكُمْ فَأَفُوزَ مَعَكُمْ}}<ref>مفاتیح الجنان، زیارت وارث، ص۴۳۰.</ref>. جلوۀ این [[آرمان]] والا، در هر عصری می‌تواند آشکار شود، چرا که وقتی [[هر روز عاشورا]] و همه جا [[کربلا]] باشد و خط [[جهاد]] و [[شهادت]] به روی [[پیروان]] [[حق]] گشوده باشد، [[صداقت]] [[زائر]] در این ادّعا، در جبهه‌های نبردش با [[ستمگران]] دیده می‌شود و این [[آرزو]] به عمل می‌رسد. نمونۀ آن در جبهه‌های [[دفاع مقدس]] در [[جمهوری اسلامی]] مکرّر دیده شد. | ||
آنان که عمری خطاب به مولایشان {{عربی|يا ليتنا كنّا معكم...}} گفته و بر [[غربت]] و [[تنهایی]] و [[مظلومیّت]] [[حسین]]{{ع}} گریسته بودند، وقتی کربلای جبهه‌های [[حق]]، برای [[حسین]] زمان [[ناصر]] و [[یاور]] می‌طلبید، به میدان‌های رزم شتافتند و [[جان]] [[فدا]] کردند و نشان دادند که اگر در [[عاشورا]] هم بودند، همچون [[اصحاب]] [[شهید]] آن [[امام]]، عاشقانه [[جان]] نثار می‌کردند. جملۀ {{عربی|يا ليتنا...}} هم اعلام موضع و جانبداری از برنامه و حرکت [[عاشورایی]] شهدای کربلاست، هم اعلام [[آمادگی]] برای حضور در کربلا‌های مکرّر [[تاریخ]]. [[شعار]] شهادت‌طلبان است و آرزوی [[وارستگان]] از تعلّقات [[دنیوی]]. چرا که نوع شهادتی که [[حسین]]{{ع}} و اصحابش در [[کربلا]] پذیرا شدند، غبطۀ همۀ انسان‌های [[آزاده]] در دوران‌هاست. در [[حدیث]] مفصّل [[امام رضا]]{{ع}} خطاب به ریّان بن شبیب آمده است: {{متن حدیث|يَا ابْنَ شَبِيبٍ إِنْ سَرَّكَ أَنْ يَكُونَ لَكَ مِنَ الثَّوَابِ مِثْلَ مَا لِمَنِ اسْتُشْهِدَ مَعَ الْحُسَيْنِ فَقُلْ مَتَى مَا ذَكَرْتَهُ: يا لَيْتَنِي كُنْتُ مَعَهُمْ فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظِيماً}}<ref>بحارالانوار، ج۴۴، ص۲۸۶.</ref>. اگر [[دوست]] داری که [[ثواب]] [[شهیدان کربلا]] را داشته باشی، هرگاه به یاد آن حادثه افتادی بگو: کاش من نیز با آنان بودم و با آنان به [[رستگاری]] بزرگ می‌رسیدم. این [[آرزو]]، نشان‌دهندۀ زمینۀ [[تفکرات]] [[عاشورایی]] در [[دل انسان]] است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۵۱۱.</ref>. | آنان که عمری خطاب به مولایشان {{عربی|يا ليتنا كنّا معكم...}} گفته و بر [[غربت]] و [[تنهایی]] و [[مظلومیّت]] [[حسین]] {{ع}} گریسته بودند، وقتی کربلای جبهه‌های [[حق]]، برای [[حسین]] زمان [[ناصر]] و [[یاور]] می‌طلبید، به میدان‌های رزم شتافتند و [[جان]] [[فدا]] کردند و نشان دادند که اگر در [[عاشورا]] هم بودند، همچون [[اصحاب]] [[شهید]] آن [[امام]]، عاشقانه [[جان]] نثار می‌کردند. جملۀ {{عربی|يا ليتنا...}} هم اعلام موضع و جانبداری از برنامه و حرکت [[عاشورایی]] شهدای کربلاست، هم اعلام [[آمادگی]] برای حضور در کربلا‌های مکرّر [[تاریخ]]. [[شعار]] شهادت‌طلبان است و آرزوی [[وارستگان]] از تعلّقات [[دنیوی]]. چرا که نوع شهادتی که [[حسین]] {{ع}} و اصحابش در [[کربلا]] پذیرا شدند، غبطۀ همۀ انسان‌های [[آزاده]] در دوران‌هاست. در [[حدیث]] مفصّل [[امام رضا]] {{ع}} خطاب به ریّان بن شبیب آمده است: {{متن حدیث|يَا ابْنَ شَبِيبٍ إِنْ سَرَّكَ أَنْ يَكُونَ لَكَ مِنَ الثَّوَابِ مِثْلَ مَا لِمَنِ اسْتُشْهِدَ مَعَ الْحُسَيْنِ فَقُلْ مَتَى مَا ذَكَرْتَهُ: يا لَيْتَنِي كُنْتُ مَعَهُمْ فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظِيماً}}<ref>بحارالانوار، ج۴۴، ص۲۸۶.</ref>. اگر [[دوست]] داری که [[ثواب]] [[شهیدان کربلا]] را داشته باشی، هرگاه به یاد آن حادثه افتادی بگو: کاش من نیز با آنان بودم و با آنان به [[رستگاری]] بزرگ می‌رسیدم. این [[آرزو]]، نشان‌دهندۀ زمینۀ [[تفکرات]] [[عاشورایی]] در [[دل انسان]] است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۵۱۱.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:13681024.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|'''فرهنگ عاشورا''']] | |||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
| خط ۲۲: | خط ۱۹: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:امام حسین]] | ||
[[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]] | [[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۳۹
مقدمه
آرزوی رستگار شدن و رسیدن به فوز و فیض شهادت در رکاب ولیّ خدا، برای کسانی که در معرکۀ کربلا نبوده‌اند، آرزوی شیرینی است. شهادت را رستگاری دانستن و آرزومندی برای درک آن فیض، هم خطّی با سیدالشهدا (ع) است. این آرزو در زیارتنامه‌های آن حضرت با عبارت‌های مختلفی بیان شده است. از قبیل: «فُزْتُمْ وَ اللَّهِ فُزْتُمْ وَ اللَّهِ فَلَيْتَ أَنِّي مَعَكُمْ فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظِيماً»[۱]، «يَا لَيْتَنِي كُنْتُ مَعَكُمْ فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظِيماً»[۲]، «فَيَا لَيْتَنِي كُنْتُ مَعَكُمْ فَأَفُوزَ مَعَكُمْ»[۳]. جلوۀ این آرمان والا، در هر عصری می‌تواند آشکار شود، چرا که وقتی هر روز عاشورا و همه جا کربلا باشد و خط جهاد و شهادت به روی پیروان حق گشوده باشد، صداقت زائر در این ادّعا، در جبهه‌های نبردش با ستمگران دیده می‌شود و این آرزو به عمل می‌رسد. نمونۀ آن در جبهه‌های دفاع مقدس در جمهوری اسلامی مکرّر دیده شد.
آنان که عمری خطاب به مولایشان يا ليتنا كنّا معكم... گفته و بر غربت و تنهایی و مظلومیّت حسین (ع) گریسته بودند، وقتی کربلای جبهه‌های حق، برای حسین زمان ناصر و یاور می‌طلبید، به میدان‌های رزم شتافتند و جان فدا کردند و نشان دادند که اگر در عاشورا هم بودند، همچون اصحاب شهید آن امام، عاشقانه جان نثار می‌کردند. جملۀ يا ليتنا... هم اعلام موضع و جانبداری از برنامه و حرکت عاشورایی شهدای کربلاست، هم اعلام آمادگی برای حضور در کربلا‌های مکرّر تاریخ. شعار شهادت‌طلبان است و آرزوی وارستگان از تعلّقات دنیوی. چرا که نوع شهادتی که حسین (ع) و اصحابش در کربلا پذیرا شدند، غبطۀ همۀ انسان‌های آزاده در دوران‌هاست. در حدیث مفصّل امام رضا (ع) خطاب به ریّان بن شبیب آمده است: «يَا ابْنَ شَبِيبٍ إِنْ سَرَّكَ أَنْ يَكُونَ لَكَ مِنَ الثَّوَابِ مِثْلَ مَا لِمَنِ اسْتُشْهِدَ مَعَ الْحُسَيْنِ فَقُلْ مَتَى مَا ذَكَرْتَهُ: يا لَيْتَنِي كُنْتُ مَعَهُمْ فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظِيماً»[۴]. اگر دوست داری که ثواب شهیدان کربلا را داشته باشی، هرگاه به یاد آن حادثه افتادی بگو: کاش من نیز با آنان بودم و با آنان به رستگاری بزرگ می‌رسیدم. این آرزو، نشان‌دهندۀ زمینۀ تفکرات عاشورایی در دل انسان است[۵].
منابع
پانویس
- ↑ مفاتیح الجنان، زیارت اول امام حسین، ص۴۲۴.
- ↑ مفاتیح الجنان، زیارت ششم، ص۴۲۷.
- ↑ مفاتیح الجنان، زیارت وارث، ص۴۳۰.
- ↑ بحارالانوار، ج۴۴، ص۲۸۶.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۵۱۱.