مؤلفه‌های حکومت: تفاوت میان نسخه‌ها
(←منابع) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = حکومت | | موضوع مرتبط = حکومت | ||
| خط ۶: | خط ۵: | ||
| پرسش مرتبط = | | پرسش مرتبط = | ||
}} | }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
[[حکومت|حکومتی]] که [[رهبری امت]] ـ به‌معنای عام ـ را به عهده می‌گیرد، به دو عنصر اساسی نیازمند است: | [[حکومت|حکومتی]] که [[رهبری امت]] ـ به‌معنای عام ـ را به عهده می‌گیرد، به دو عنصر اساسی نیازمند است: | ||
# [[قدرت]]؛ | # [[قدرت]]؛ | ||
| خط ۱۵: | خط ۱۴: | ||
[[مشروعیت]] ـ رکن دوم [[حکومت]] ـ به‌معنای عنصری است که [[حقانیت حکومت|حقانیت]] و [[مشروعیت حکومت]] را تأمین می‌کند؛ یعنی به [[حکومت]]، [[حق]] و [[مشروعیت]] اِعمال اراده میدهد و حق دخالت او را در ایجاد [[نظم عادلانه]] به عنوان دخالتی مشروع و عادلانه تأمین می‌کند. بدون [[مشروعیت]]، [[حکومت]] به [[استبداد|[[استبدادی]] [[ظلم|ظالمانه]] بدل می‌شود که باید [[جامعه]] یا [[امت]] برای کنترل یا نابود و تبدیل کردن آن به [[حکومت مشروع|حکومتی مشروع]]، تلاش کند. | [[مشروعیت]] ـ رکن دوم [[حکومت]] ـ به‌معنای عنصری است که [[حقانیت حکومت|حقانیت]] و [[مشروعیت حکومت]] را تأمین می‌کند؛ یعنی به [[حکومت]]، [[حق]] و [[مشروعیت]] اِعمال اراده میدهد و حق دخالت او را در ایجاد [[نظم عادلانه]] به عنوان دخالتی مشروع و عادلانه تأمین می‌کند. بدون [[مشروعیت]]، [[حکومت]] به [[استبداد|[[استبدادی]] [[ظلم|ظالمانه]] بدل می‌شود که باید [[جامعه]] یا [[امت]] برای کنترل یا نابود و تبدیل کردن آن به [[حکومت مشروع|حکومتی مشروع]]، تلاش کند. | ||
بنابراین [[حکومت]] ـ هر حکومتی و در هر جامعه‌‌ای ـ از هیچ‌‌یک از این دو رکن بی‌‌نیاز نخواهد بود و با فقدان هر یک از آنها، یکی از عناصر سازنده‌‌اش را از دست میدهد. اگر [[حکومت]]، عنصر اول را از دست بدهد، مصداق بیرونی و واقعیتش به‌عنوان یک حکومت عینی را از دست میدهد و اگر عنصر دوم را از دست بدهد، مشروعیتش را باخته و در نتیجه، به پدیده‌ای منفی بدل می‌گردد که [[مصالح امت]] را تهدید می‌کند و برای بنیاد وجودی آن به‌عنوان امتی دارای اراده آگاه و | بنابراین [[حکومت]] ـ هر حکومتی و در هر جامعه‌‌ای ـ از هیچ‌‌یک از این دو رکن بی‌‌نیاز نخواهد بود و با فقدان هر یک از آنها، یکی از عناصر سازنده‌‌اش را از دست میدهد. اگر [[حکومت]]، عنصر اول را از دست بدهد، مصداق بیرونی و واقعیتش به‌عنوان یک حکومت عینی را از دست میدهد و اگر عنصر دوم را از دست بدهد، مشروعیتش را باخته و در نتیجه، به پدیده‌ای منفی بدل می‌گردد که [[مصالح امت]] را تهدید می‌کند و برای بنیاد وجودی آن به‌عنوان امتی دارای اراده آگاه و مستقل، خطرساز می‌شود. | ||
[[امت]] می‌تواند منبع رکن اول [[حکومت]] یعنی [[قدرت]] باشد و [[خداوند]] منبع رکن دوم [[حکومت]] یعنی [[مشروعیت]] است<ref>[[محسن اراکی|اراکی، محسن]]، [[نظریه حکومت (کتاب)|نظریه حکومت]]، فصل اول.</ref>. | [[امت]] می‌تواند منبع رکن اول [[حکومت]] یعنی [[قدرت]] باشد و [[خداوند]] منبع رکن دوم [[حکومت]] یعنی [[مشروعیت]] است<ref>[[محسن اراکی|اراکی، محسن]]، [[نظریه حکومت (کتاب)|نظریه حکومت]]، فصل اول.</ref>. | ||
| خط ۳۲: | خط ۳۱: | ||
{{حکومت}} | {{حکومت}} | ||
[[رده:حکومت]] | [[رده:حکومت]] | ||
[[رده:مدخل امامت پاسخ به شبهات کلامی]] | [[رده:مدخل امامت پاسخ به شبهات کلامی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۱۵
مقدمه
حکومتی که رهبری امت ـ به‌معنای عام ـ را به عهده می‌گیرد، به دو عنصر اساسی نیازمند است:
قدرت ـ که رکن اول حکومت را می‌سازد ـ یعنی توانی که حکومت با آن می‌تواند نقش خود را در استقرار نظام، برقراری عدالت و پیاده‌سازی اهداف حکومت در پیشرفت جامعه و رشد دادن دارایی‌‌ها، توانایی‌ها و درآمدهای آن، ایفا کند.
مشروعیت ـ رکن دوم حکومت ـ به‌معنای عنصری است که حقانیت و مشروعیت حکومت را تأمین می‌کند؛ یعنی به حکومت، حق و مشروعیت اِعمال اراده میدهد و حق دخالت او را در ایجاد نظم عادلانه به عنوان دخالتی مشروع و عادلانه تأمین می‌کند. بدون مشروعیت، حکومت به [[استبداد|استبدادی ظالمانه بدل می‌شود که باید جامعه یا امت برای کنترل یا نابود و تبدیل کردن آن به حکومتی مشروع، تلاش کند.
بنابراین حکومت ـ هر حکومتی و در هر جامعه‌‌ای ـ از هیچ‌‌یک از این دو رکن بی‌‌نیاز نخواهد بود و با فقدان هر یک از آنها، یکی از عناصر سازنده‌‌اش را از دست میدهد. اگر حکومت، عنصر اول را از دست بدهد، مصداق بیرونی و واقعیتش به‌عنوان یک حکومت عینی را از دست میدهد و اگر عنصر دوم را از دست بدهد، مشروعیتش را باخته و در نتیجه، به پدیده‌ای منفی بدل می‌گردد که مصالح امت را تهدید می‌کند و برای بنیاد وجودی آن به‌عنوان امتی دارای اراده آگاه و مستقل، خطرساز می‌شود.
امت می‌تواند منبع رکن اول حکومت یعنی قدرت باشد و خداوند منبع رکن دوم حکومت یعنی مشروعیت است[۱].
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ اراکی، محسن، نظریه حکومت، فصل اول.