جایگاه توسل در قرآن چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'پرسش)|بانک جمع' به 'پرسش)|بانک جامع') |
(←پانویس) |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات پرسش | {{جعبه اطلاعات پرسش | ||
| موضوع اصلی | | موضوع اصلی = [[علمای ابرار (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ علمای ابرار]] | ||
| تصویر = 110066.jpg | |||
| تصویر | | نمایه وابسته = [[کلیاتی از علمای ابرار (نمایه)|کلیاتی از علمای ابرار]] | ||
| مدخل اصلی = [[توسل در قرآن]] | |||
| نمایه وابسته | | موضوعات وابسته = | ||
| مدخل اصلی | | تعداد پاسخ = ۱ | ||
| موضوعات وابسته | |||
| | |||
}} | }} | ||
'''جایگاه توسل در قرآن چیست؟''' یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث '''[[علمای ابرار (پرسش)|علمای ابرار]]''' است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی '''[[علمای ابرار]]''' مراجعه شود. | '''جایگاه توسل در قرآن چیست؟''' یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث '''[[علمای ابرار (پرسش)|علمای ابرار]]''' است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی '''[[علمای ابرار]]''' مراجعه شود. | ||
| خط ۱۷: | خط ۱۴: | ||
«نگاه یک‌سویه و تک‌بُعدی به [[توکل]] و [[غفلت]] از جایگاه [[شفاعت]] و [[توسل]] در [[قرآن]]، یکی از مغالطه‌ها و شیوه‌های منکرین شفاعت و [[زیارت]] و [[دعا]] و توسل است. [[وهابیت]] نیز که پیشرو در [[انکار]] این [[آموزه‌های قرآنی]] و [[نبوی]] است، به همین [[لغزش]] و مغالطه مبتلاست. به نمونه‌هایی از [[تشریع]] شفاعت و [[دعوت]] به توسل در قرآن بنگرید: | «نگاه یک‌سویه و تک‌بُعدی به [[توکل]] و [[غفلت]] از جایگاه [[شفاعت]] و [[توسل]] در [[قرآن]]، یکی از مغالطه‌ها و شیوه‌های منکرین شفاعت و [[زیارت]] و [[دعا]] و توسل است. [[وهابیت]] نیز که پیشرو در [[انکار]] این [[آموزه‌های قرآنی]] و [[نبوی]] است، به همین [[لغزش]] و مغالطه مبتلاست. به نمونه‌هایی از [[تشریع]] شفاعت و [[دعوت]] به توسل در قرآن بنگرید: | ||
# به گزارش قرآن، [[فرزندان]] [[یعقوب]]{{ع}} پس از [[ستم]] و [[پشیمانی]] از گذشته خویش، برای پذیرش دعا و [[توبه]] شان نزد [[پروردگار]]، [[پدر]] را واسطه و [[شفیع]] در [[درگاه الهی]] قرار دادند که عین [[توحید]] و توکل نیز بود: {{متن قرآن|قَالُوا يَا أَبَانَا اسْتَغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا إِنَّا كُنَّا خَاطِئِينَ * قَالَ سَوْفَ أَسْتَغْفِرُ لَكُمْ رَبِّي إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ}}<ref>«گفتند: ای پدر! برای ما از گناهانمان آمرزش بخواه که ما بی‌گمان گنهکار بوده‌ایم * گفت: به زودی برایتان از پروردگارم آمرزش می‌خواهم که اوست که آمرزنده بخشاینده است» سوره یوسف، آیه ۹۷-۹۸.</ref><ref>نقد پنج‌بخشی بر گفتار آقای کدیور در مورد اعتقاد شیعه به امامت، سید محمد حسین یثربی و همکاران www.toraath.com.</ref>. اگر توسل و شفاعت، [[نامشروع]] و [[شرک]] بود، نه تنها [[یعقوب نبی]] زیر بار چنین معصیتی نمی‌رفت، که بی‌گمان با آن [[انحراف]] به [[مبارزه]] برمی‌خاست و قرآن آن [[رفتار]] را با نگاه [[تصدیق]] و از موضع [[مؤیّد]] [[روایت]] نمی‌کرد. | # به گزارش قرآن، [[فرزندان]] [[یعقوب]] {{ع}} پس از [[ستم]] و [[پشیمانی]] از گذشته خویش، برای پذیرش دعا و [[توبه]] شان نزد [[پروردگار]]، [[پدر]] را واسطه و [[شفیع]] در [[درگاه الهی]] قرار دادند که عین [[توحید]] و توکل نیز بود: {{متن قرآن|قَالُوا يَا أَبَانَا اسْتَغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا إِنَّا كُنَّا خَاطِئِينَ * قَالَ سَوْفَ أَسْتَغْفِرُ لَكُمْ رَبِّي إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ}}<ref>«گفتند: ای پدر! برای ما از گناهانمان آمرزش بخواه که ما بی‌گمان گنهکار بوده‌ایم * گفت: به زودی برایتان از پروردگارم آمرزش می‌خواهم که اوست که آمرزنده بخشاینده است» سوره یوسف، آیه ۹۷-۹۸.</ref><ref>نقد پنج‌بخشی بر گفتار آقای کدیور در مورد اعتقاد شیعه به امامت، سید محمد حسین یثربی و همکاران www.toraath.com.</ref>. اگر توسل و شفاعت، [[نامشروع]] و [[شرک]] بود، نه تنها [[یعقوب نبی]] زیر بار چنین معصیتی نمی‌رفت، که بی‌گمان با آن [[انحراف]] به [[مبارزه]] برمی‌خاست و قرآن آن [[رفتار]] را با نگاه [[تصدیق]] و از موضع [[مؤیّد]] [[روایت]] نمی‌کرد. | ||
# جواب شما در مقابل این [[آیه شریفه]] که برای رسیدن به [[خدا]] آشکارا [[دستور]] به جستن وسیله می‌دهد و توصیه به یافتن واسطه به سوی خدا می‌کند چیست؟ {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسِيلَةَ وَجَاهِدُوا فِي سَبِيلِهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ}}<ref>«ای مؤمنان! از خداوند پروا کنید و به سوی او راه جویید و در راه او جهاد کنید باشد که رستگار گردید» سوره مائده، آیه ۳۵.</ref>»<ref>[[حسن علی‌پور وحید|علی‌پور وحید، حسن]]، [[مکتب در فرآیند نواندیشی (کتاب)|مکتب در فرآیند نواندیشی]]، ص ۲۵۵.</ref> | # جواب شما در مقابل این [[آیه شریفه]] که برای رسیدن به [[خدا]] آشکارا [[دستور]] به جستن وسیله می‌دهد و توصیه به یافتن واسطه به سوی خدا می‌کند چیست؟ {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسِيلَةَ وَجَاهِدُوا فِي سَبِيلِهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ}}<ref>«ای مؤمنان! از خداوند پروا کنید و به سوی او راه جویید و در راه او جهاد کنید باشد که رستگار گردید» سوره مائده، آیه ۳۵.</ref>»<ref>[[حسن علی‌پور وحید|علی‌پور وحید، حسن]]، [[مکتب در فرآیند نواندیشی (کتاب)|مکتب در فرآیند نواندیشی]]، ص ۲۵۵.</ref> | ||
| خط ۳۲: | خط ۲۹: | ||
[[رده:پرسش]] | [[رده:پرسش]] | ||
[[رده:پرسمان علمای ابرار]] | [[رده:پرسمان علمای ابرار]] | ||
[[رده: | [[رده:توسل]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۲۶
جایگاه توسل در قرآن چیست؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث علمای ابرار است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی علمای ابرار مراجعه شود.
| جایگاه توسل در قرآن چیست؟ | |
|---|---|
 | |
| موضوع اصلی | بانک جامع پرسش و پاسخ علمای ابرار |
| مدخل اصلی | توسل در قرآن |
| تعداد پاسخ | ۱ پاسخ |
پاسخ نخست
آقای حسن علی‌پور وحید در کتاب «مکتب در فرآیند نواندیشی» در این‌باره گفته است:
«نگاه یک‌سویه و تک‌بُعدی به توکل و غفلت از جایگاه شفاعت و توسل در قرآن، یکی از مغالطه‌ها و شیوه‌های منکرین شفاعت و زیارت و دعا و توسل است. وهابیت نیز که پیشرو در انکار این آموزه‌های قرآنی و نبوی است، به همین لغزش و مغالطه مبتلاست. به نمونه‌هایی از تشریع شفاعت و دعوت به توسل در قرآن بنگرید:
- به گزارش قرآن، فرزندان یعقوب (ع) پس از ستم و پشیمانی از گذشته خویش، برای پذیرش دعا و توبه شان نزد پروردگار، پدر را واسطه و شفیع در درگاه الهی قرار دادند که عین توحید و توکل نیز بود: ﴿قَالُوا يَا أَبَانَا اسْتَغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا إِنَّا كُنَّا خَاطِئِينَ * قَالَ سَوْفَ أَسْتَغْفِرُ لَكُمْ رَبِّي إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ﴾[۱][۲]. اگر توسل و شفاعت، نامشروع و شرک بود، نه تنها یعقوب نبی زیر بار چنین معصیتی نمی‌رفت، که بی‌گمان با آن انحراف به مبارزه برمی‌خاست و قرآن آن رفتار را با نگاه تصدیق و از موضع مؤیّد روایت نمی‌کرد.
- جواب شما در مقابل این آیه شریفه که برای رسیدن به خدا آشکارا دستور به جستن وسیله می‌دهد و توصیه به یافتن واسطه به سوی خدا می‌کند چیست؟ ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسِيلَةَ وَجَاهِدُوا فِي سَبِيلِهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ﴾[۳]»[۴]
منبع‌شناسی جامع علمای ابرار
پانویس
- ↑ «گفتند: ای پدر! برای ما از گناهانمان آمرزش بخواه که ما بی‌گمان گنهکار بوده‌ایم * گفت: به زودی برایتان از پروردگارم آمرزش می‌خواهم که اوست که آمرزنده بخشاینده است» سوره یوسف، آیه ۹۷-۹۸.
- ↑ نقد پنج‌بخشی بر گفتار آقای کدیور در مورد اعتقاد شیعه به امامت، سید محمد حسین یثربی و همکاران www.toraath.com.
- ↑ «ای مؤمنان! از خداوند پروا کنید و به سوی او راه جویید و در راه او جهاد کنید باشد که رستگار گردید» سوره مائده، آیه ۳۵.
- ↑ علی‌پور وحید، حسن، مکتب در فرآیند نواندیشی، ص ۲۵۵.