الگو:صفحهٔ اصلی/مدخل برگزیده: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:13681398. jpeg |175px|بی‌قاب|چپ|جایگزین= مباهله چیست؟| مباهله چیست؟|پیوند= مباهله]] | |||
'''[[مباهله|مباهله]] ''' به معنای نفرینکردن شخص [[دروغگو]] و [[ظالم]] و [[تضرّع]] به درگاه [[خدا]] برای دفع بلا از خود یا نزول [[بلا]] بر [[ظالم]] است و در اصطلاح به عملی گفته میشود که دو یا چند نفر مخالف در مسئلۀ مهم [[دینی]] یک جا جمع شوند و با اصرار و [[تضرع]] به درگاه [[خداوند]] از او بخواهند [[باطل]] را رسوا و [[مجازات]] کند، همان کاری که [[پیامبر اسلام]]{{صل}} در برابر [[مسیحیان]] [[نجران]] کرد و این کار بیانگر تلاشهای فراوان [[رسول اکرم]]{{صل}} برای [[دعوت]] [[اهل کتاب]] به [[دین اسلام]] بوده است. | |||
[[ | در [[آیه ۶۱ سورۀ آل عمران]] به موضوع مباهله [[پیامبر خاتم}} {{صل}} با مسیحیان نجران اشاره شده است که به [[آیۀ مباهله]] معروف است: {{متن قرآن|فَمَنْ حَاجَّكَ فِيهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْاْ نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَ أَبْنَاءَكمُ وَ نِسَاءَنَا وَ نِسَاءَكُمْ وَ أَنفُسَنَا وَ أَنفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتهَلْ فَنَجْعَل لَّعْنَتَ اللَّهِ عَلىَ الْكَذِبِينَ}}. این آیه بر سه چیز دلالت دارد: دلالت بر [[افضلیت اهل بیت]]{{عم}}؛ دلالت بر [[افضلیت امام علی]]{{ع}} و دلالت بر [[امامت امام علی]]{{ع}}. | ||
در | جریان مباهله بدین صورت است که در [[سال نهم هجری]]، گروهی از [[مسیحیان]] [[نجران]] در [[شهر مدینه]]، نزد [[پیامبر]]{{صل}} آمدند و ابتدا دربارۀ ماهیت [[عیسی]]{{ع}} سؤال کردند. [[رسول اکرم]]{{صل}} از ایشان به عنوان [[بنده]] و [[پیامبر خدا]] یاد کرد. آنان شگفتزده پرسیدند: "چگونه ممکن است در حالی که همۀ [[آدمیان]] پدری دارند، [[عیسی]]{{ع}} بدون پدر به [[دنیا]] آمده باشد؟" [[پیامبر]]{{صل}} فرمودند: «[[آدم]] نیز از خاک و بدون پدر آفریده شد و [[آفرینش]] [[عیسی]]{{ع}} نیز همانند [[آفرینش آدم]]، بدون پدر و از نفخۀ [[روح القدس]] است. | ||
زمانی که بحث به نتیجه نرسید، [[پیامبر]]{{صل}} به [[فرمان]] [[پروردگار]] به آنها پییشنهاد مباهله داد، فردای آن روز ۲۴ یا ۲۵ ذی‌الحجه، [[رسول خدا]]{{صل}} همراه با [[علی]]{{ع}}، [[فاطمه زهرا]]{{س}} و [[امام حسن]] و [[امام حسین]]{{ع}} برای مباهله بیرون آمدند؛ [[مسیحیان]] [[نجران]] نیز با برخی از فرزندان خود بیرون آمدند و وقتی شکوه و جلال آن بزرگواران را دیدند، ترسیده و از مباهله منصرف شدند، گروهی [[اسلام]] آورده و عدهای به دادن جزیۀ سالیانه دو هزار دست لباس راضی شدند. | |||
این حادثه، موقعیّت والای [[اهل بیت]]{{ع}} را نزد [[خدا]] نشان میدهد و از [[فضایل]] روشن [[علی بن ابی طالب]]{{ع}} است که در [[آیه]]، جان [[پیامبر]]{{صل}} به شمار آمده و نشان میدهد او [[افضل]] [[صحابه]] است و خود [[امام علی]]{{ع}} و [[امامان]] دیگر نیز به این واقعه استشهاد و [[احتجاج]] کرده‌اند. | |||
<div class="mainpage_box_more">[[ | <div class="mainpage_box_more">[[ مباهله|ادامه]]</div> | ||
نسخهٔ ۲۳ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۴۲
مباهله به معنای نفرینکردن شخص دروغگو و ظالم و تضرّع به درگاه خدا برای دفع بلا از خود یا نزول بلا بر ظالم است و در اصطلاح به عملی گفته میشود که دو یا چند نفر مخالف در مسئلۀ مهم دینی یک جا جمع شوند و با اصرار و تضرع به درگاه خداوند از او بخواهند باطل را رسوا و مجازات کند، همان کاری که پیامبر اسلام(ص) در برابر مسیحیان نجران کرد و این کار بیانگر تلاشهای فراوان رسول اکرم(ص) برای دعوت اهل کتاب به دین اسلام بوده است.
در آیه ۶۱ سورۀ آل عمران به موضوع مباهله [[پیامبر خاتم}} (ص) با مسیحیان نجران اشاره شده است که به آیۀ مباهله معروف است: ﴿فَمَنْ حَاجَّكَ فِيهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْاْ نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَ أَبْنَاءَكمُ وَ نِسَاءَنَا وَ نِسَاءَكُمْ وَ أَنفُسَنَا وَ أَنفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتهَلْ فَنَجْعَل لَّعْنَتَ اللَّهِ عَلىَ الْكَذِبِينَ﴾. این آیه بر سه چیز دلالت دارد: دلالت بر افضلیت اهل بیت(ع)؛ دلالت بر افضلیت امام علی(ع) و دلالت بر امامت امام علی(ع).
جریان مباهله بدین صورت است که در سال نهم هجری، گروهی از مسیحیان نجران در شهر مدینه، نزد پیامبر(ص) آمدند و ابتدا دربارۀ ماهیت عیسی(ع) سؤال کردند. رسول اکرم(ص) از ایشان به عنوان بنده و پیامبر خدا یاد کرد. آنان شگفتزده پرسیدند: "چگونه ممکن است در حالی که همۀ آدمیان پدری دارند، عیسی(ع) بدون پدر به دنیا آمده باشد؟" پیامبر(ص) فرمودند: «آدم نیز از خاک و بدون پدر آفریده شد و آفرینش عیسی(ع) نیز همانند آفرینش آدم، بدون پدر و از نفخۀ روح القدس است.
زمانی که بحث به نتیجه نرسید، پیامبر(ص) به فرمان پروردگار به آنها پییشنهاد مباهله داد، فردای آن روز ۲۴ یا ۲۵ ذی‌الحجه، رسول خدا(ص) همراه با علی(ع)، فاطمه زهرا(س) و امام حسن و امام حسین(ع) برای مباهله بیرون آمدند؛ مسیحیان نجران نیز با برخی از فرزندان خود بیرون آمدند و وقتی شکوه و جلال آن بزرگواران را دیدند، ترسیده و از مباهله منصرف شدند، گروهی اسلام آورده و عدهای به دادن جزیۀ سالیانه دو هزار دست لباس راضی شدند.
این حادثه، موقعیّت والای اهل بیت(ع) را نزد خدا نشان میدهد و از فضایل روشن علی بن ابی طالب(ع) است که در آیه، جان پیامبر(ص) به شمار آمده و نشان میدهد او افضل صحابه است و خود امام علی(ع) و امامان دیگر نیز به این واقعه استشهاد و احتجاج کرده‌اند.