نعمان بن بشیر انصاری: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '{{صحابه}}' به '')
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[نعمان بن بشیر انصاری در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[نعمان بن بشیر انصاری در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط  = }}


خط ۱۲: خط ۱۱:


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
{{مدخل‌ وابسته}}
{{مدخل وابسته}}
* [[عبدالله بن رواحه]] (دایی)
* [[عبدالله بن رواحه]] (دایی)
{{پایان مدخل‌ وابسته}}
{{پایان مدخل‌ وابسته}}
خط ۱۸: خط ۱۷:
== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
#[[پرونده:13681024.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|'''فرهنگ عاشورا''']]
# [[پرونده:13681024.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|'''فرهنگ عاشورا''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


== پانویس ==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:نعمان بن بشیر انصاری]]
[[رده:نعمان بن بشیر انصاری]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:اصحاب پیامبر]]
[[رده:اصحاب پیامبر]]

نسخهٔ ‏۱ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۱:۴۰

مقدمه

وی در ایامی که مسلم بن عقیل، به نمایندگی از سوی سیدالشهدا به کوفه آمده و به نفع آن حضرت بیعت می‌گرفت، والی کوفه بود، پیشتر ساکن شام شده بود. از قبیلۀ خزرج و از انصار بود. مادر او عمره دختر رواحه (خواهر عبدالله بن رواحه) نام داشت. نعمان قبلاً از سوی معاویه ولایت کوفه را بر عهده داشت، یزید هم او را در همان منصب ابقاء کرد[۱].

وی خطیب و شاعر بود. در جنگ صفین از سپاه معاویه به شمار می‌آمد. سپس قاضی دمشق شد. آنگاه از سوی معاویه به ولایت یمن گماشته شد. از آن پس ۹ ماه هم والی کوفه گشت[۲].

نهضت مسلم بن عقیل و هوادارانش در کوفه چون اوج و قدرت گرفت، عبدالله بن مسلم که از هواداران بنی امیه بود، نسبت به سهل‌انگاری نعمان در قضیّۀ مسلم بن عقیل انتقاد کرد و گزارش به یزید داد و درخواست کرد که برای کوفه مرد مقتدرتری بفرستد.

یزید هم به پیشنهاد مشاور مسیحی خود «سرجون» عبیدالله بن زیاد را به ولایت کوفه منصوب کرد و به وی فرمان سختگیری و شدّت عمل داد، و بدین صورت، نعمان بن بشیر از کوفه عزل شد. تا دوران حکومت مروان بن حکم نیز زنده بود و والی حمص گشت ولی به علّت بروز اغتشاشاتی که به فتنۀ ابن زبیر معروف است، اهل حمص او را پذیرا نشدند، از آنجا گریخت، مردم تعقیبش کرده او را کشتند. این حادثه در سال ۶۵ هجری بود[۳]. وی در آن هنگام ۶۴ سال داشت[۴][۵].

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. الحسین فی طریقه الی الشهاده، ص۷.
  2. الأعلام، زرکلی، ج۸، ص۳۶.
  3. ر.ک: در کربلا چه گذشت (ترجمه نفس المهموم)، ص۱۱۶.
  4. قمقام زخار، ص۲۸۹.
  5. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص۴۸۰.