ابوامیه شعبانی: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[ابوامیه شعبانی در تراجم و رجال]] - [[ابوامیه شعبانی در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط = }} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[ابوامیه شعبانی در تراجم و رجال]] - [[ابوامیه شعبانی در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط = }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
وی به [[شعبان]] قبیله‌ای از [[قیس]] منسوب است<ref>سمعانی، ج۳، ص۴۳۰.</ref>. همچنین وی دمشقی و نام او به [[روایت]] فرزندش [[محمد]]، یُحمِد<ref>بخاری، ج۸، ص۴۲۶؛ ابن عساکر، ج۵۶، ص۲۳۷ و ج۶۴، ص۴۳-۳۹.</ref> بود، ولی برخی نام وی را [[عبدالله بن اخامر]]<ref>مزی، ج۲۳، ص۵۴.</ref> دانسته‌اند. به گفته [[عبدالملک بن یسار]]، وی [[جاهلیت]] را [[درک]] کرده<ref>طبرانی، معجم، ج۹، ص۱۰۹؛ ابن ابی حاتم ج۱، ص۲۸۸؛ ابن اثیر، ج۶، ص۱۸.</ref> و [[ابن حبان]] او را از ثقات [[تابعین]] شمرده است<ref>ابن حبان، ج۵، ص۵۵۸.</ref>. شرح حال وی در قسم سوم الاصابه نیز، بیانگر [[صحابی]] نبودن وی است<ref>ابن حجر، ج۷، ص۲۴.</ref>. | وی به [[شعبان]] قبیله‌ای از [[قیس]] منسوب است<ref>سمعانی، ج۳، ص۴۳۰.</ref>. همچنین وی دمشقی و نام او به [[روایت]] فرزندش [[محمد]]، یُحمِد<ref>بخاری، ج۸، ص۴۲۶؛ ابن عساکر، ج۵۶، ص۲۳۷ و ج۶۴، ص۴۳-۳۹.</ref> بود، ولی برخی نام وی را [[عبدالله بن اخامر]]<ref>مزی، ج۲۳، ص۵۴.</ref> دانسته‌اند. به گفته [[عبدالملک بن یسار]]، وی [[جاهلیت]] را [[درک]] کرده<ref>طبرانی، معجم، ج۹، ص۱۰۹؛ ابن ابی حاتم ج۱، ص۲۸۸؛ ابن اثیر، ج۶، ص۱۸.</ref> و [[ابن حبان]] او را از ثقات [[تابعین]] شمرده است<ref>ابن حبان، ج۵، ص۵۵۸.</ref>. شرح حال وی در قسم سوم الاصابه نیز، بیانگر [[صحابی]] نبودن وی است<ref>ابن حجر، ج۷، ص۲۴.</ref>. | ||
ابوامیه، از ابوثعلبه خُشنی، [[سعد بن معاذ]] و [[کعب الاحبار]] روایت کرده است. او از خشنی درباره [[آیه]] {{متن قرآن|عَلَيْكُمْ أَنْفُسَكُمْ لَا يَضُرُّكُمْ مَنْ ضَلَّ}}<ref>"ای مؤمنان! خویش را دریابید! چون رهیاب شده باشید آن کس که گمراه است به شما زیان نمی‌رساند" سوره مائده، آیه ۱۰۵.</ref>. پرسید. خشنی در توضیح آیه، روایتی از [[رسول خدا]] {{صل}} بیان کرد که باید [[انسان]] به خود پردازد و [[مردم]] را رها کرده، صبری پیشه کند که مانند [[آتش]] سرخ در دست است<ref>طبرانی، مسند، ج۱، ص۴۲۹.</ref>؛ به این معنا که [[گمراهان]] نمی‌توانند به انسان یا [[جامعه]] خودساخته آسیبی وارد کنند<ref>برای آگاهی بیشتر از تفسیر این آیه و روایت و سازگاری آن با مسئولیت‌های اجتماعی مانند امر به معروف و نهی از منکر ر.ک: طباطبایی، ج۶، ص۱۷۸-۱۶۲.</ref>. | ابوامیه، از ابوثعلبه خُشنی، [[سعد بن معاذ]] و [[کعب الاحبار]] روایت کرده است. او از خشنی درباره [[آیه]] {{متن قرآن|عَلَيْكُمْ أَنْفُسَكُمْ لَا يَضُرُّكُمْ مَنْ ضَلَّ}}<ref>"ای مؤمنان! خویش را دریابید! چون رهیاب شده باشید آن کس که گمراه است به شما زیان نمی‌رساند" سوره مائده، آیه ۱۰۵.</ref>. پرسید. خشنی در توضیح آیه، روایتی از [[رسول خدا]] {{صل}} بیان کرد که باید [[انسان]] به خود پردازد و [[مردم]] را رها کرده، صبری پیشه کند که مانند [[آتش]] سرخ در دست است<ref>طبرانی، مسند، ج۱، ص۴۲۹.</ref>؛ به این معنا که [[گمراهان]] نمی‌توانند به انسان یا [[جامعه]] خودساخته آسیبی وارد کنند<ref>برای آگاهی بیشتر از تفسیر این آیه و روایت و سازگاری آن با مسئولیت‌های اجتماعی مانند امر به معروف و نهی از منکر ر. ک: طباطبایی، ج۶، ص۱۷۸-۱۶۲.</ref>. | ||
ابوامیه از [[معاذ بن جبل]] روایت کرده که رسول خدا {{صل}} سی سال اول را، دوره [[نبوت]] و [[خلافت]] و سی سال بعدی را دوره خلافت و [[پادشاهی]] اعلام کرد و فرمود: "پس از آن خبری نیست"<ref>طبرانی، معجم، ج۹، ص۱۰۹.</ref>. او در [[مکه]] [[سفیان]] ثوری را دید که مردی از وی درباره [[فضیلت]] [[نماز]] در [[شهر]] مکه و [[مساجد]] [[مدینه]]، [[بیت المقدس]] و [[دمشق]] می‌پرسید<ref>ابن عساکر، ج۱۲، ص۸۵.</ref>. بنا بر صحت این روایت، وی تا [[زمان]] [[ولید بن عبدالملک]] می‌زیسته است؛ زیرا [[مسجد دمشق]] در زمان ولید ساخته شد.<ref>[[حسین حسینیان مقدم|حسینیان مقدم، حسین]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|مقاله «ابوامیه شعبانی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص:۱۳۰.</ref> | ابوامیه از [[معاذ بن جبل]] روایت کرده که رسول خدا {{صل}} سی سال اول را، دوره [[نبوت]] و [[خلافت]] و سی سال بعدی را دوره خلافت و [[پادشاهی]] اعلام کرد و فرمود: "پس از آن خبری نیست"<ref>طبرانی، معجم، ج۹، ص۱۰۹.</ref>. او در [[مکه]] [[سفیان]] ثوری را دید که مردی از وی درباره [[فضیلت]] [[نماز]] در [[شهر]] مکه و [[مساجد]] [[مدینه]]، [[بیت المقدس]] و [[دمشق]] می‌پرسید<ref>ابن عساکر، ج۱۲، ص۸۵.</ref>. بنا بر صحت این روایت، وی تا [[زمان]] [[ولید بن عبدالملک]] می‌زیسته است؛ زیرا [[مسجد دمشق]] در زمان ولید ساخته شد.<ref>[[حسین حسینیان مقدم|حسینیان مقدم، حسین]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|مقاله «ابوامیه شعبانی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص:۱۳۰.</ref> | ||
نسخهٔ ۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۴۶
ابوامیه شعبانی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: ابوامیه شعبانی در تراجم و رجال - ابوامیه شعبانی در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
وی به شعبان قبیله‌ای از قیس منسوب است[۱]. همچنین وی دمشقی و نام او به روایت فرزندش محمد، یُحمِد[۲] بود، ولی برخی نام وی را عبدالله بن اخامر[۳] دانسته‌اند. به گفته عبدالملک بن یسار، وی جاهلیت را درک کرده[۴] و ابن حبان او را از ثقات تابعین شمرده است[۵]. شرح حال وی در قسم سوم الاصابه نیز، بیانگر صحابی نبودن وی است[۶].
ابوامیه، از ابوثعلبه خُشنی، سعد بن معاذ و کعب الاحبار روایت کرده است. او از خشنی درباره آیه ﴿عَلَيْكُمْ أَنْفُسَكُمْ لَا يَضُرُّكُمْ مَنْ ضَلَّ﴾[۷]. پرسید. خشنی در توضیح آیه، روایتی از رسول خدا (ص) بیان کرد که باید انسان به خود پردازد و مردم را رها کرده، صبری پیشه کند که مانند آتش سرخ در دست است[۸]؛ به این معنا که گمراهان نمی‌توانند به انسان یا جامعه خودساخته آسیبی وارد کنند[۹].
ابوامیه از معاذ بن جبل روایت کرده که رسول خدا (ص) سی سال اول را، دوره نبوت و خلافت و سی سال بعدی را دوره خلافت و پادشاهی اعلام کرد و فرمود: "پس از آن خبری نیست"[۱۰]. او در مکه سفیان ثوری را دید که مردی از وی درباره فضیلت نماز در شهر مکه و مساجد مدینه، بیت المقدس و دمشق می‌پرسید[۱۱]. بنا بر صحت این روایت، وی تا زمان ولید بن عبدالملک می‌زیسته است؛ زیرا مسجد دمشق در زمان ولید ساخته شد.[۱۲]
منابع
پانویس
- ↑ سمعانی، ج۳، ص۴۳۰.
- ↑ بخاری، ج۸، ص۴۲۶؛ ابن عساکر، ج۵۶، ص۲۳۷ و ج۶۴، ص۴۳-۳۹.
- ↑ مزی، ج۲۳، ص۵۴.
- ↑ طبرانی، معجم، ج۹، ص۱۰۹؛ ابن ابی حاتم ج۱، ص۲۸۸؛ ابن اثیر، ج۶، ص۱۸.
- ↑ ابن حبان، ج۵، ص۵۵۸.
- ↑ ابن حجر، ج۷، ص۲۴.
- ↑ "ای مؤمنان! خویش را دریابید! چون رهیاب شده باشید آن کس که گمراه است به شما زیان نمی‌رساند" سوره مائده، آیه ۱۰۵.
- ↑ طبرانی، مسند، ج۱، ص۴۲۹.
- ↑ برای آگاهی بیشتر از تفسیر این آیه و روایت و سازگاری آن با مسئولیت‌های اجتماعی مانند امر به معروف و نهی از منکر ر. ک: طباطبایی، ج۶، ص۱۷۸-۱۶۲.
- ↑ طبرانی، معجم، ج۹، ص۱۰۹.
- ↑ ابن عساکر، ج۱۲، ص۸۵.
- ↑ حسینیان مقدم، حسین، مقاله «ابوامیه شعبانی»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۱۳۰.