استضعاف در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
خط ۶: خط ۶:
}}
}}


==مقدمه==
== مقدمه ==
* [[استضعاف]]: ضعیف نگه‌داشتن و [[اجبار]] به [[فقر]] کردن<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ج۸، ص۶۲.</ref>، به [[زبونی]] کشیدن<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۰۶.</ref>، طلب [[ضعف]] برای ضعیف<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۷، ص۳۱.</ref>، در مقابل [[استکبار]]<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۲۱۶.</ref>. اصل آن "[[ضعف]]" در مقابل [[قوّت]]<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۳۶۲.</ref>.
* [[استضعاف]]: ضعیف نگه‌داشتن و [[اجبار]] به [[فقر]] کردن<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ج۸، ص۶۲.</ref>، به [[زبونی]] کشیدن<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۰۶.</ref>، طلب [[ضعف]] برای ضعیف<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۷، ص۳۱.</ref>، در مقابل [[استکبار]]<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۲۱۶.</ref>. اصل آن "[[ضعف]]" در مقابل [[قوّت]]<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۳۶۲.</ref>.  
*{{متن قرآن|وَنُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً}}<ref>«و برآنیم که بر آنان که در زمین ناتوان شمرده شده‌اند منّت گذاریم و آنان را پیشوا گردانیم» سوره قصص، آیه ۵.</ref>.
*{{متن قرآن|وَنُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً}}<ref>«و برآنیم که بر آنان که در زمین ناتوان شمرده شده‌اند منّت گذاریم و آنان را پیشوا گردانیم» سوره قصص، آیه ۵.</ref>.
* [[مستضعف]] در [[قرآن کریم]] به دو معنا آمده است:
* [[مستضعف]] در [[قرآن کریم]] به دو معنا آمده است:
#مقهوران، [[ضعیفان]] و [[ناتوانان]]: {{متن قرآن|إِنَّ الْقَوْمَ اسْتَضْعَفُونِي وَكَادُوا يَقْتُلُونَنِي}}<ref>«این قوم، مرا ناتوان شمردند و نزدیک بود مرا بکشند» سوره اعراف، آیه ۱۵۰.</ref>.
# مقهوران، [[ضعیفان]] و [[ناتوانان]]: {{متن قرآن|إِنَّ الْقَوْمَ اسْتَضْعَفُونِي وَكَادُوا يَقْتُلُونَنِي}}<ref>«این قوم، مرا ناتوان شمردند و نزدیک بود مرا بکشند» سوره اعراف، آیه ۱۵۰.</ref>.
#افراد کم‌خرد، تابع دیگران و ضعیف‌الرأی: {{متن قرآن|إِلَّا الْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاءِ وَالْوِلْدَانِ لَا يَسْتَطِيعُونَ حِيلَةً وَلَا يَهْتَدُونَ سَبِيلًا}}<ref>«بجز آن مردان و زنان و کودکان ناتوان شمرده شده‌ای که نه چاره‌ای می‌توانند اندیشید و نه راه به جایی دارند» سوره نساء، آیه ۹۸.</ref><ref>محسن معینی، "مستضعف"، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ج۲، ص۲۰۵۱.</ref>.
# افراد کم‌خرد، تابع دیگران و ضعیف‌الرأی: {{متن قرآن|إِلَّا الْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاءِ وَالْوِلْدَانِ لَا يَسْتَطِيعُونَ حِيلَةً وَلَا يَهْتَدُونَ سَبِيلًا}}<ref>«بجز آن مردان و زنان و کودکان ناتوان شمرده شده‌ای که نه چاره‌ای می‌توانند اندیشید و نه راه به جایی دارند» سوره نساء، آیه ۹۸.</ref><ref>محسن معینی، "مستضعف"، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ج۲، ص۲۰۵۱.</ref>.
*هر دو گروه [[مستضعف]] محسوب می‌شوند و [[ضعف]] آنان حاصل [[استکبار]] انسان‌های دیگر است.
* هر دو گروه [[مستضعف]] محسوب می‌شوند و [[ضعف]] آنان حاصل [[استکبار]] انسان‌های دیگر است.
*از [[آیه کریمه]] {{متن قرآن|وَمَا لَكُمْ لَا تُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَالْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاءِ وَالْوِلْدَانِ}}<ref>«و چرا شما در راه خداوند نبرد نمی‌کنید و (نیز) در راه (رهایی) مستضعفان از مردان و زنان و کودکان»... سوره نساء، آیه ۷۵.</ref> چنین برداشت کرده‌اند که [[جهاد]] در [[راه خدا]] و در راه [[مستضعفان]] از جانب [[خداوند]] [[فریضه]] و [[واجب]] شده است<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج‌۷، ص‌۳۱.</ref>.
* از [[آیه کریمه]] {{متن قرآن|وَمَا لَكُمْ لَا تُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَالْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاءِ وَالْوِلْدَانِ}}<ref>«و چرا شما در راه خداوند نبرد نمی‌کنید و (نیز) در راه (رهایی) مستضعفان از مردان و زنان و کودکان»... سوره نساء، آیه ۷۵.</ref> چنین برداشت کرده‌اند که [[جهاد]] در [[راه خدا]] و در راه [[مستضعفان]] از جانب [[خداوند]] [[فریضه]] و [[واجب]] شده است<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج‌۷، ص‌۳۱.</ref>.
* [[مؤمنان]] [[وارسته]] و [[پاک]] با همین تهییج و تحریک [[الهی]] برای بیرون‌آوردن [[مستضعفان]] از سیطره [[ظلم]] و [[استکبار]] [[قیام]] می‌کنند؛ زیرا طبع و [[فطرت انسانی]] به آنها [[حکم]] می‌کند که از [[کودکان]]، [[زنان]] و مردان ضعیف و [[منزلت]] و [[کرامت]] آنان [[دفاع]] کنند. این [[حکم]] [[فطری]] با [[غیرت]] و [[تعصب]] [[انسان]] مرتبط است و [[اسلام]] آن را [[تأیید]] و بر آن تأکید می‌کند<ref>سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج‌۴، ص‌۴۱۹-۴۲۰.</ref><ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۸۱.</ref>.
* [[مؤمنان]] [[وارسته]] و [[پاک]] با همین تهییج و تحریک [[الهی]] برای بیرون‌آوردن [[مستضعفان]] از سیطره [[ظلم]] و [[استکبار]] [[قیام]] می‌کنند؛ زیرا طبع و [[فطرت انسانی]] به آنها [[حکم]] می‌کند که از [[کودکان]]، [[زنان]] و مردان ضعیف و [[منزلت]] و [[کرامت]] آنان [[دفاع]] کنند. این [[حکم]] [[فطری]] با [[غیرت]] و [[تعصب]] [[انسان]] مرتبط است و [[اسلام]] آن را [[تأیید]] و بر آن تأکید می‌کند<ref>سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج‌۴، ص‌۴۱۹-۴۲۰.</ref><ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۸۱.</ref>.



نسخهٔ ‏۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۷:۵۷

مقدمه

  1. مقهوران، ضعیفان و ناتوانان: ﴿إِنَّ الْقَوْمَ اسْتَضْعَفُونِي وَكَادُوا يَقْتُلُونَنِي[۷].
  2. افراد کم‌خرد، تابع دیگران و ضعیف‌الرأی: ﴿إِلَّا الْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاءِ وَالْوِلْدَانِ لَا يَسْتَطِيعُونَ حِيلَةً وَلَا يَهْتَدُونَ سَبِيلًا[۸][۹].

منابع

پانویس

  1. ابن‌منظور، لسان العرب، ج۸، ص۶۲.
  2. بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۰۶.
  3. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۷، ص۳۱.
  4. حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۲۱۶.
  5. ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۳۶۲.
  6. «و برآنیم که بر آنان که در زمین ناتوان شمرده شده‌اند منّت گذاریم و آنان را پیشوا گردانیم» سوره قصص، آیه ۵.
  7. «این قوم، مرا ناتوان شمردند و نزدیک بود مرا بکشند» سوره اعراف، آیه ۱۵۰.
  8. «بجز آن مردان و زنان و کودکان ناتوان شمرده شده‌ای که نه چاره‌ای می‌توانند اندیشید و نه راه به جایی دارند» سوره نساء، آیه ۹۸.
  9. محسن معینی، "مستضعف"، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ج۲، ص۲۰۵۱.
  10. «و چرا شما در راه خداوند نبرد نمی‌کنید و (نیز) در راه (رهایی) مستضعفان از مردان و زنان و کودکان»... سوره نساء، آیه ۷۵.
  11. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج‌۷، ص‌۳۱.
  12. سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج‌۴، ص‌۴۱۹-۴۲۰.
  13. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۸۱.