جباریت در لغت: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
}} | }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
جباریت صفت کسی می‌باشد که دارای [[نفوذ]] است، فرد مقابلش را زیر [[سلطه]] قرار می‌دهد به گونه‌ای که مجالی برای [[انتخاب]] نداشته باشد<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، واژه «جبر».</ref>. در لغت آمده است که به «سلطان»، «جَبْر» می‌گویند، به دلیل آنکه هر گونه [[اراده]] کند بر [[مردم]]، [[قهر]] می‌ورزد. [[اجبار]] در اصل، وادار کردن دیگری و [[اکراه]] است. در کاربرد این صفت برای [[انسان]]، به کسی گفته می‌شود که با ادعای بزرگی و برتری‌ای که [[شایسته]] آن نیست، به دنبال جبران [[کاستی]] خویش است و لذا برای انسان، در موارد [[ناپسند]] و [[مذموم]] به کار می‌رود<ref>راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، ص۱۸۳.</ref>؛ همچنین گفته شده [[جبار]] کسی است که همراه با [[خشم]] و [[غضب]]، می‌کشد<ref>فخرالدین طریحی، مجمع البحرین، ج۳، ص۲۳۹؛ همچنین ر.ک: طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج۵، ص۲۶۰.</ref>. این مفهوم نیز به طور کامل خروج از دایره [[عدالت]] و [[حق]] را به ویژه در عرصه [[سیاسی]]- [[اجتماعی]] نشان می‌دهد.<ref>[[سید کاظم سیدباقری|سیدباقری، سید کاظم]]، [[عدالت سیاسی در قرآن کریم (کتاب)|عدالت سیاسی در قرآن کریم]]، ص ۵۹.</ref> | جباریت صفت کسی می‌باشد که دارای [[نفوذ]] است، فرد مقابلش را زیر [[سلطه]] قرار می‌دهد به گونه‌ای که مجالی برای [[انتخاب]] نداشته باشد<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، واژه «جبر».</ref>. در لغت آمده است که به «سلطان»، «جَبْر» می‌گویند، به دلیل آنکه هر گونه [[اراده]] کند بر [[مردم]]، [[قهر]] می‌ورزد. [[اجبار]] در اصل، وادار کردن دیگری و [[اکراه]] است. در کاربرد این صفت برای [[انسان]]، به کسی گفته می‌شود که با ادعای بزرگی و برتری‌ای که [[شایسته]] آن نیست، به دنبال جبران [[کاستی]] خویش است و لذا برای انسان، در موارد [[ناپسند]] و [[مذموم]] به کار می‌رود<ref>راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، ص۱۸۳.</ref>؛ همچنین گفته شده [[جبار]] کسی است که همراه با [[خشم]] و [[غضب]]، می‌کشد<ref>فخرالدین طریحی، مجمع البحرین، ج۳، ص۲۳۹؛ همچنین ر. ک: طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج۵، ص۲۶۰.</ref>. این مفهوم نیز به طور کامل خروج از دایره [[عدالت]] و [[حق]] را به ویژه در عرصه [[سیاسی]]- [[اجتماعی]] نشان می‌دهد.<ref>[[سید کاظم سیدباقری|سیدباقری، سید کاظم]]، [[عدالت سیاسی در قرآن کریم (کتاب)|عدالت سیاسی در قرآن کریم]]، ص ۵۹.</ref> | ||
==پرسش مستقیم== | == پرسش مستقیم == | ||
* [[جبار در لغت و اصطلاح به چه معناست؟ (پرسش)]] | * [[جبار در لغت و اصطلاح به چه معناست؟ (پرسش)]] | ||
{{پایان مدخل وابسته}} | {{پایان مدخل وابسته}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۱۸
این مدخل زیرشاخهٔ بحث جباریت است. جباریت از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: جباریت در لغت - جباریت در قرآن - جباریت در حدیث - جباریت در فقه سیاسی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
جباریت صفت کسی می‌باشد که دارای نفوذ است، فرد مقابلش را زیر سلطه قرار می‌دهد به گونه‌ای که مجالی برای انتخاب نداشته باشد[۱]. در لغت آمده است که به «سلطان»، «جَبْر» می‌گویند، به دلیل آنکه هر گونه اراده کند بر مردم، قهر می‌ورزد. اجبار در اصل، وادار کردن دیگری و اکراه است. در کاربرد این صفت برای انسان، به کسی گفته می‌شود که با ادعای بزرگی و برتری‌ای که شایسته آن نیست، به دنبال جبران کاستی خویش است و لذا برای انسان، در موارد ناپسند و مذموم به کار می‌رود[۲]؛ همچنین گفته شده جبار کسی است که همراه با خشم و غضب، می‌کشد[۳]. این مفهوم نیز به طور کامل خروج از دایره عدالت و حق را به ویژه در عرصه سیاسی- اجتماعی نشان می‌دهد.[۴]
پرسش مستقیم
منابع
پانویس
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، واژه «جبر».
- ↑ راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، ص۱۸۳.
- ↑ فخرالدین طریحی، مجمع البحرین، ج۳، ص۲۳۹؛ همچنین ر. ک: طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج۵، ص۲۶۰.
- ↑ سیدباقری، سید کاظم، عدالت سیاسی در قرآن کریم، ص ۵۹.