محرز بن شهاب تمیمی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[محرز بن شهاب تمیمی در تاریخ اسلامی]] - [[محرز بن شهاب تمیمی در تراجم و رجال]]| پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[محرز بن شهاب تمیمی در تاریخ اسلامی]] - [[محرز بن شهاب تمیمی در تراجم و رجال]]| پرسش مرتبط  = }}


==مقدمه==
== مقدمه ==
وی مردی [[شجاع]] و [[دلاور]] و از [[اصحاب]] و [[ارادتمندان امیرالمؤمنین]]{{ع}} بود. او در [[جنگ صفین]] در رکاب آن [[امام]] جنگید و بنا به قولی عبیدالله پسر [[عمر بن خطاب]] را به [[هلاکت]] رساند<ref>ر.ک: وقعة صفین، ص۲۹۸.</ref>. و پس از پایان [[جنگ صفین]]، هنگامی که [[حضرت]] - بعد از [[حکمیت]] - قصد داشت مجدداً به [[صفین]] برای [[جنگ]] با [[معاویه]] بازگردد، به [[حضرت]] خبر دادند که بعضی جنگجویان مایلند اول کار [[خوارج]] را تمام کنند. از جمله کسانی که از میان [[اصحاب]] برخاست و در [[اطاعت]] بی‌چون و چرا، از [[امام]]{{ع}} [[سخن]] گفت، [[محرز بن شهاب تمیمی]] بود. وی گفت: ای [[امیرمؤمنان]]! [[شیعیان]] تو همه مانند یک [[قلب]] باهم‌اند و شما را [[یاری]] می‌کنند و در [[جهاد]] با دشمنانت می‌کوشند، [[بشارت]] باد تو را به [[یاری]] ما، و بدان ما را به هر جا می‌خواهی حرکت بده، چه به سوی [[خوارج]] و یا به جانب [[صفین]] و [[جنگ]] با [[معاویه]]؛ زیرا ما [[شیعه]] تو هستیم و در [[اطاعت]] تو و [[جهاد]] با مخالفانت [[امید]] [[بهترین]] [[ثواب]] را داریم و [[تخلف]] از شما را شدت [[گرفتاری]] و [[بدبختی]] میدانیم<ref>ر.ک: تاریخ طبری، ج۵، ص۸۰.</ref>.
وی مردی [[شجاع]] و [[دلاور]] و از [[اصحاب]] و [[ارادتمندان امیرالمؤمنین]] {{ع}} بود. او در [[جنگ صفین]] در رکاب آن [[امام]] جنگید و بنا به قولی عبیدالله پسر [[عمر بن خطاب]] را به [[هلاکت]] رساند<ref>ر. ک: وقعة صفین، ص۲۹۸.</ref>. و پس از پایان [[جنگ صفین]]، هنگامی که [[حضرت]] - بعد از [[حکمیت]] - قصد داشت مجدداً به [[صفین]] برای [[جنگ]] با [[معاویه]] بازگردد، به [[حضرت]] خبر دادند که بعضی جنگجویان مایلند اول کار [[خوارج]] را تمام کنند. از جمله کسانی که از میان [[اصحاب]] برخاست و در [[اطاعت]] بی‌چون و چرا، از [[امام]] {{ع}} [[سخن]] گفت، [[محرز بن شهاب تمیمی]] بود. وی گفت: ای [[امیرمؤمنان]]! [[شیعیان]] تو همه مانند یک [[قلب]] باهم‌اند و شما را [[یاری]] می‌کنند و در [[جهاد]] با دشمنانت می‌کوشند، [[بشارت]] باد تو را به [[یاری]] ما، و بدان ما را به هر جا می‌خواهی حرکت بده، چه به سوی [[خوارج]] و یا به جانب [[صفین]] و [[جنگ]] با [[معاویه]]؛ زیرا ما [[شیعه]] تو هستیم و در [[اطاعت]] تو و [[جهاد]] با مخالفانت [[امید]] [[بهترین]] [[ثواب]] را داریم و [[تخلف]] از شما را شدت [[گرفتاری]] و [[بدبختی]] میدانیم<ref>ر. ک: تاریخ طبری، ج۵، ص۸۰.</ref>.


او هم چنین همراه [[معقل بن قیس]] با باقی ماندۀ [[خوارج]] در عصر [[حکومت]] [[مغیرة بن شعبه]] جنگید<ref>تاریخ طبری، ج۵، ص۱۹۶.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۱۲۵۵-۱۲۵۶.</ref>
او هم چنین همراه [[معقل بن قیس]] با باقی ماندۀ [[خوارج]] در عصر [[حکومت]] [[مغیرة بن شعبه]] جنگید<ref>تاریخ طبری، ج۵، ص۱۹۶.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۱۲۵۵-۱۲۵۶.</ref>


==[[شهادت]] [[محرز بن شهاب تمیمی]] همراه با [[حجر بن عدی]]==
== [[شهادت]] [[محرز بن شهاب تمیمی]] همراه با [[حجر بن عدی]] ==
او در [[قیام]] [[حجر بن عدی]] علیه [[زیاد بن ابیه]] و سایر [[کارگزاران]] [[معاویه]] در [[دفاع]] از [[حقانیت]] و [[مظلومیت علی]]{{ع}} [[قیام]] کرد و سرانجام [[زیاد بن ابیه]] وی را دستگیر و به [[مرج]] [[عذرا]] فرستاد تا [[معاویه]] خود دربارۀ او و [[حجر بن عدی]] [[تصمیم]] بگیرد، و متأسفانه او به سال ۵۱ [[هجری]] در کنار [[یار]] باوفای [[امیرالمؤمنین]] [[حجر بن عدی]] و دیگر یارانش با وضع [[ناگواری]] به [[فرمان]] [[معاویه]] به [[شهادت]] رسید<ref>تاریخ طبری، ج۵، ص۲۷۱.</ref>. [[درود]] [[خداوند]]، [[پیامبران]] و [[فرشتگان]] بر او و همرزمان و همه شهدای [[راه]] [[حق]] و [[آزادی]] باد.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۱۲۵۶.</ref>
او در [[قیام]] [[حجر بن عدی]] علیه [[زیاد بن ابیه]] و سایر [[کارگزاران]] [[معاویه]] در [[دفاع]] از [[حقانیت]] و [[مظلومیت علی]] {{ع}} [[قیام]] کرد و سرانجام [[زیاد بن ابیه]] وی را دستگیر و به [[مرج]] [[عذرا]] فرستاد تا [[معاویه]] خود دربارۀ او و [[حجر بن عدی]] [[تصمیم]] بگیرد، و متأسفانه او به سال ۵۱ [[هجری]] در کنار [[یار]] باوفای [[امیرالمؤمنین]] [[حجر بن عدی]] و دیگر یارانش با وضع [[ناگواری]] به [[فرمان]] [[معاویه]] به [[شهادت]] رسید<ref>تاریخ طبری، ج۵، ص۲۷۱.</ref>. [[درود]] [[خداوند]]، [[پیامبران]] و [[فرشتگان]] بر او و همرزمان و همه شهدای [[راه]] [[حق]] و [[آزادی]] باد.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۱۲۵۶.</ref>


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۲۱

مقدمه

وی مردی شجاع و دلاور و از اصحاب و ارادتمندان امیرالمؤمنین (ع) بود. او در جنگ صفین در رکاب آن امام جنگید و بنا به قولی عبیدالله پسر عمر بن خطاب را به هلاکت رساند[۱]. و پس از پایان جنگ صفین، هنگامی که حضرت - بعد از حکمیت - قصد داشت مجدداً به صفین برای جنگ با معاویه بازگردد، به حضرت خبر دادند که بعضی جنگجویان مایلند اول کار خوارج را تمام کنند. از جمله کسانی که از میان اصحاب برخاست و در اطاعت بی‌چون و چرا، از امام (ع) سخن گفت، محرز بن شهاب تمیمی بود. وی گفت: ای امیرمؤمنان! شیعیان تو همه مانند یک قلب باهم‌اند و شما را یاری می‌کنند و در جهاد با دشمنانت می‌کوشند، بشارت باد تو را به یاری ما، و بدان ما را به هر جا می‌خواهی حرکت بده، چه به سوی خوارج و یا به جانب صفین و جنگ با معاویه؛ زیرا ما شیعه تو هستیم و در اطاعت تو و جهاد با مخالفانت امید بهترین ثواب را داریم و تخلف از شما را شدت گرفتاری و بدبختی میدانیم[۲].

او هم چنین همراه معقل بن قیس با باقی ماندۀ خوارج در عصر حکومت مغیرة بن شعبه جنگید[۳].[۴]

شهادت محرز بن شهاب تمیمی همراه با حجر بن عدی

او در قیام حجر بن عدی علیه زیاد بن ابیه و سایر کارگزاران معاویه در دفاع از حقانیت و مظلومیت علی (ع) قیام کرد و سرانجام زیاد بن ابیه وی را دستگیر و به مرج عذرا فرستاد تا معاویه خود دربارۀ او و حجر بن عدی تصمیم بگیرد، و متأسفانه او به سال ۵۱ هجری در کنار یار باوفای امیرالمؤمنین حجر بن عدی و دیگر یارانش با وضع ناگواری به فرمان معاویه به شهادت رسید[۵]. درود خداوند، پیامبران و فرشتگان بر او و همرزمان و همه شهدای راه حق و آزادی باد.[۶]

منابع

پانویس

  1. ر. ک: وقعة صفین، ص۲۹۸.
  2. ر. ک: تاریخ طبری، ج۵، ص۸۰.
  3. تاریخ طبری، ج۵، ص۱۹۶.
  4. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۱۲۵۵-۱۲۵۶.
  5. تاریخ طبری، ج۵، ص۲۷۱.
  6. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۱۲۵۶.