ابر در فقه اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
 
خط ۸: خط ۸:
== مقدمه ==
== مقدمه ==
[[توده]] بخار آب متصاعد از [[زمین]].
[[توده]] بخار آب متصاعد از [[زمین]].
'''[[طهارت]]:''' [[آفتاب]] در صورتی که چیزی مانند [[ابر]] مانع تابش آن شود، [[پاک]] کننده نیست. <ref>العروة الوثقی، ج۱، ص:۱۳۰.</ref>
'''[[طهارت]]:''' [[آفتاب]] در صورتی که چیزی مانند [[ابر]] مانع تابش آن شود، [[پاک]] کننده نیست. <ref>العروة الوثقی، ج۱، ص:۱۳۰.</ref>
'''[[صلات]]:''' اگر ابر مانع حصول [[یقین]] به داخل شدن وقت [[نماز]] شود، به فتوای مشهور، [[نمازگزار]] در صورت [[ظن]] به دخول وقت می‏‌تواند نماز بخواند. <ref>الحدائق الناضرة، ج۶، ص:۳۰۱</ref> هنگام [[کسوف]] یا [[خسوف]] اگر ابر، [[خورشید]] یا ماه را بپوشاند، [[نماز آیات]] ساقط نمی‏‌شود. <ref>المعتبر، ج۲، ص:۳۴۱</ref>
'''[[صلات]]:''' اگر ابر مانع حصول [[یقین]] به داخل شدن وقت [[نماز]] شود، به فتوای مشهور، [[نمازگزار]] در صورت [[ظن]] به دخول وقت می‏‌تواند نماز بخواند. <ref>الحدائق الناضرة، ج۶، ص:۳۰۱</ref> هنگام [[کسوف]] یا [[خسوف]] اگر ابر، [[خورشید]] یا ماه را بپوشاند، [[نماز آیات]] ساقط نمی‏‌شود. <ref>المعتبر، ج۲، ص:۳۴۱</ref>
'''[[صوم]]:''' روزی که [[انتظار]] می‌‏رود اوّل [[ماه رمضان]] یا شوّال باشد، اگر به سبب مانعی مانند وجود ابر، در آن شب، [[هلال]] ماه دیده نشود، آن [[روز]]، [[یوم]] الشک است. <ref>الحدائق الناضرة، ج۱۳، ص:۴۲</ref> اگر روزه‏دار در هوای ابری، با [[ظنّ]] به دخول شب [[افطار]] کند، سپس معلوم گردد [[مغرب]] نبوده، روزه‏اش صحیح است و [[قضا]] ندارد. <ref>العروة الوثقی، ج۲، ص:۲۱۱؛ مستمسک العروة، ج۸، ص:۳۹۲</ref>
'''[[صوم]]:''' روزی که [[انتظار]] می‌‏رود اوّل [[ماه رمضان]] یا شوّال باشد، اگر به سبب مانعی مانند وجود ابر، در آن شب، [[هلال]] ماه دیده نشود، آن [[روز]]، [[یوم]] الشک است. <ref>الحدائق الناضرة، ج۱۳، ص:۴۲</ref> اگر روزه‏دار در هوای ابری، با [[ظنّ]] به دخول شب [[افطار]] کند، سپس معلوم گردد [[مغرب]] نبوده، روزه‏اش صحیح است و [[قضا]] ندارد. <ref>العروة الوثقی، ج۲، ص:۲۱۱؛ مستمسک العروة، ج۸، ص:۳۹۲</ref>
'''[[حج]]:''' [[سوار شدن]] بر ماشین سقف‏دار برای مُحرم جایز نیست؛ لکن در هوای ابری، برخی جایز دانسته‌‏اند. <ref>مناسک حج (مراجع)، ص:۲۰۰</ref> [[راه رفتن]] [[محرم]] زیر ابری که مانع تابش آفتاب است، جایز می‌‏باشد <ref>مناسک الحج (تبریزی)، ص:۱۳۰.</ref><ref> [[سید محمود هاشمی شاهرودی|هاشمی شاهرودی، سید محمود]]، [[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (کتاب)|فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت]] ج۱، صفحه ۲۲۹.</ref>
'''[[حج]]:''' [[سوار شدن]] بر ماشین سقف‏دار برای مُحرم جایز نیست؛ لکن در هوای ابری، برخی جایز دانسته‌‏اند. <ref>مناسک حج (مراجع)، ص:۲۰۰</ref> [[راه رفتن]] [[محرم]] زیر ابری که مانع تابش آفتاب است، جایز می‌‏باشد <ref>مناسک الحج (تبریزی)، ص:۱۳۰.</ref><ref> [[سید محمود هاشمی شاهرودی|هاشمی شاهرودی، سید محمود]]، [[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (کتاب)|فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت]] ج۱، صفحه ۲۲۹.</ref>



نسخهٔ کنونی تا ‏۱۱ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۱۴

مقدمه

توده بخار آب متصاعد از زمین.

طهارت: آفتاب در صورتی که چیزی مانند ابر مانع تابش آن شود، پاک کننده نیست. [۱]

صلات: اگر ابر مانع حصول یقین به داخل شدن وقت نماز شود، به فتوای مشهور، نمازگزار در صورت ظن به دخول وقت می‏‌تواند نماز بخواند. [۲] هنگام کسوف یا خسوف اگر ابر، خورشید یا ماه را بپوشاند، نماز آیات ساقط نمی‏‌شود. [۳]

صوم: روزی که انتظار می‌‏رود اوّل ماه رمضان یا شوّال باشد، اگر به سبب مانعی مانند وجود ابر، در آن شب، هلال ماه دیده نشود، آن روز، یوم الشک است. [۴] اگر روزه‏دار در هوای ابری، با ظنّ به دخول شب افطار کند، سپس معلوم گردد مغرب نبوده، روزه‏اش صحیح است و قضا ندارد. [۵]

حج: سوار شدن بر ماشین سقف‏دار برای مُحرم جایز نیست؛ لکن در هوای ابری، برخی جایز دانسته‌‏اند. [۶] راه رفتن محرم زیر ابری که مانع تابش آفتاب است، جایز می‌‏باشد [۷][۸]

منابع

پانویس

  1. العروة الوثقی، ج۱، ص:۱۳۰.
  2. الحدائق الناضرة، ج۶، ص:۳۰۱
  3. المعتبر، ج۲، ص:۳۴۱
  4. الحدائق الناضرة، ج۱۳، ص:۴۲
  5. العروة الوثقی، ج۲، ص:۲۱۱؛ مستمسک العروة، ج۸، ص:۳۹۲
  6. مناسک حج (مراجع)، ص:۲۰۰
  7. مناسک الحج (تبریزی)، ص:۱۳۰.
  8. هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۱، صفحه ۲۲۹.